محبت
عشق و محبت، گاهی صادق و حقیقی است و گاهی کاذب و بیمعنا. یکی از معیارهای اخلاقی حیاتبخش مکتب اسلام «عشق و محبت» است.
از نظر اسلام، دوستی نسبت به زیباییهای راستین، انسان را به قلّه تکامل، سیر میدهد و دوستداشتن زیباییهای دروغین، او را کور و کر میکند. از اینرو؛ اصلیترین معیار محبت که حد و مرز آنرا تعیین میکند، محبتی است که برای خدا و هدف نهایی آن، رسیدن به خدا باشد. مثلاً محبت به زن و فرزند باید در همین راستا باشد و این محبت نباید به گونهای باشد که انسان را از یاد خدا غافل کند و منجر به فراموشی خدا شود که در این صورت پسندیده نیست و انسان در محبت و دوستی، پا را از مرز فراتر گذاشته است.