حد و مرز آزادی در قانون مشخص شده است، پس چرا برخی به اجتماعات قانونی حمله می‌کنند؟

اصل و ارزش در جمهوری اسلامی، تبعیت از قانون و پیروی از احکام متعالی اسلام است، هرچه قوانین اسلام گسترده‌تر و کامل‌تر اجرا شود، موجب پیش‌رفتِ جامعه و زمینه‌ساز صلاح و سعادت آن خواهد بود؛ پس هر حرکتی که خلاف قانون و دستورات اسلامی صورت بگیرد محکوم است.
از طرفی جامعه‌ی ما ویژگی و حسّاسیّت‌های فوق العاده‌ای دارد. این مملکت در شرایطی است که همه‌ی دشمنان آن در کمین هستند تا از اندک فرصت و کوچک‌ترین امکان نفوذ و رخنه استفاده نمایند و مشکلات اجتماعی و سیاسی ایجاد کنند و از همه‌ مهم‌تر این‌که هجوم فرهنگی، نابودی بنیان‌های فکری و عقیدتی مردم را نشانه گرفته است، و برخی گروه‌های جاهل یا مغرض برای دست‌یابی به منافع و مقاصد خود به این جریان کمک می‌کنند. جلسات و اجتماع‌هایی برگزار می‌کنند که در آن به تبلیغ علیه احکام و تعالیم اسلام و نظام دینی، زیر سئوال بردن دست‌آوردهای عظیم انقلاب و ضربه زدن به ارکان آن می‌پردازند؛ چون از ابتدا می‌دانند که برای مردم مسلمان و شهید داده، دین و حکومت اسلامی از همه چیز مهم‌تر است و احساسات پاک آنها با این‌گونه مجالس برانگیخته می‌شود؛ جلساتی که مقصود از آنها تحریک عواطف و احساسات مردم مؤمن و ایجاد جوّ ناآرام و تشنج است، تا بدین وسیله زمینه‌های روانی و فرهنگی برای بهره‌برداری و رسیدن به خواسته‌های نامشروع خود بسازند؛ گروه‌های حامی انقلاب را متهم کنند و یا چهره‌ی مراجع امنیّتی و قانونی و یا نیروهای حافظ نظام، نظیر بسیج و امت حزب الله را مخدوش نمایند و آنان را از کارآیی بیندازند. در گفته‌های خود، اجتماع‌های قانونی، اسلامی و مردمی، مثل نماز جمعه را تحقیر می‌کنند و کوچک جلوه می‌دهند؛ راه‌پیمایی مردم مسلمان و انقلابی را که به حمایت از ارکان نظام و اسلامی بودن این حکومت انجام می‌شود، غیر مردمی و حرکات فرمایشی لقب می‌دهند. این افراد در واقع به دنبال بیرون کردن مردم از صحنه‌ی حمایت از انقلاب هستند و می‌خواهند مردم را به راهی که خود می‌خواهند، بکشند و به ریاست و قدرت خود برسند؛ و افراد خود فروخته، از آنها می‌خواهند که پای دشمن را به این مملکت باز کنند. بعضی از اشخاص به خاطر تصفیه حساب‌های سیاسی و گروهی و یا به خاطر اندیشه‌های نادرست و مغرضانه، زمینه‌ی انجام چنین حرکاتی را برای آنان فراهم می‌کنند؛ در ابتدا شکل و قالب کار را قانونی جلوه می‌دهند ولی در عمل و اجرا، به تبلیغ علیه اسلام می‌پردازند.
در نظام اسلامی، هر دستور و رفتاری، اعتبارش را از اسلامی بودن خود می‌گیرد. اگر قانونی هم بر خلاف اسلام وضع شود، بی‌اعتبار خواهد بود. اجازه و دستور معارضه با اسلام از هر کسی صادر شود غیر قانونی است. ملاک قانونی بودن و یا نبودن اجتماع‌ها نیز همین است. اگر اجتماعی به قصد فتنه‌جویی و قدرت طلبی به هتک و حرمت اسلام پرداخت، غیر قانونی خواهد بود، اگر چه در قالب مقررات قانونی انجام شود.
البته در نظام جمهوری اسلامی، شورای نگهبان، حافظ اسلامی بودن قوانین است و تخلف‌ها و اعمال غیر اسلامی مسؤولان و گروه‌ها باید به مراجع مربوط و قوه‌ی قضاییه ارجاع گردد. وظیفه‌ی ما این است که با احکام و تعالیم اسلام، خوب آشنا شویم و شرایط انجام وظیفه‌ی خود را در قالب امر به معروف و نهی از منکر بیاموزیم و حرکات قانونی را از غیر قانونی تشخیص دهیم. تمام حرکاتمان را در مسیر مصالح واقعی جامعه‌ی اسلامی جهت دهیم، تا خدای نکرده فساد و عوارض سوء، به دنبال نداشته باشد و با هوشیاری، فرصت سوء استفاده را از دشمن بگیریم. باید براساس پیروی از رهبری نظام، که محور وحدت و انسجام جامعه است عمل کنیم؛ و به طور گسترده، خواسته‌های به حقّ خود را از دستگاه‌های قانونی مربوط، طلب نماییم و افرادی که در انجام وظیفه‌ی خود در اداره‌ی مملکت اسلامی کوتاهی و یا غرض‌ورزی می‌کنند بازخواست نماییم. پابرجایی، کارآیی و سلامت نظام، زمانی تضمین می‌شود که مردم مسلمان، حضور گسترده‌ی خود را در صحنه‌ی اجتماعی حفظ نمایند و نسبت به تخلّف‌ها حسّاسیّت نشان داده، حمایت از اسلام و نظام اسلامی را سر لوحه‌ی فعّالیّت‌های خود قرار دهند.
منبع: دین و آزادی، آیت الله محمد تقی مصباح یزدی، نشر مرکز مطالعات و پژوهشهای فرهنگی حوزه‌ علمیه (1381).