اسامی قیامت در قرآن کریم کدامند؟
پاسخ اجمالی: قرآن کریم قیامت را به هفتاد اسم می‌خواند که هر یک از این اسامی به یک جنبه و خصوصیت آن اشاره دارند؛ مثلاً از آن جهت که همه انسان‌ها و موجودات در آن محشور می‌شوند، (روز حشر) نام دارد و از آن جهت که همیشگی است و مرگ در آن راه ندارد، (یوم الخلود) نام دارد. معروف ‌ترین نام‌ قیامت، (یوم القیامة) است که 70 بار در قرآن مجید ذکر شده و حکایت از قیام عمومی بندگان و رستاخیز عظیم انسان‌‌ها می‌‌کند و توجه به آن انسان را به قیام در این دنیا برای انجام وظیفه دعوت می‌‌نماید. پاسخ تفصیلی: قرآن نام های بسیاری برای (معاد) انتخاب کرده که هر یک از آن نام‌ها به ویژگی‌ها و رخ دادهای قیامت اشاره دارد. برخی از آنها عبارت‌اند از: یوم الحساب (غافر، 27)؛ یوم الدین (حمد، 4)؛ یوم الجمع (تغابن، 9)؛ یوم الفصل (نبأ، 17)، یوم الخروج (ق، 42)، یوم الموعود (بروج، 2)، یوم الخلود (ق، 34)، یوم الحسرة (مریم، 39)، یوم التغابن (تغابن، 9)، یوم التناد (مؤمن، 32)، یوم التلاق (مؤمن، 15)، یوم الازفة (مؤمن، 18)،. یوم الوعید (ق، 20)،. یوم الحق (نبأ، 39)، یوم البعث (روم، 56)، الحاقة (حاقه، 1)، الدارالاخرة (بقره، 94)، الساعة (انعام، 31)، الصاخة (عبس، 33)، الطامة الکبری (نازعات، 34)، الغاشیة (غاشیه، 1)، القارعة (حاقه، 4)، المیعاد (آل عمران، 9)، الواقعة (واقعه، 1)، الیوم الاخر (بقره، 8)، یوم الوقت المعلوم (حجر، 37) ، یوم تبلی السرائر (طارق ،9). هر کدام از این نام‌‌ها بیانگر بعدی از ابعاد آن روز بوده، و به تنهایی می‌‌تواند مسائل بسیاری را در این رابطه بازگو کند. به گفته مرحوم (فیض کاشانی) در زیر هر یک از این نام‌ها سری نهفته شده، و در هر توصیفی معنای مهمی بیان گشته، باید کوشید تا این معانی را درک کرد، و این اسرار را یافت. او بیش از یکصد نام برای قیامت ذکر کرده که همه یا اکثر آن را می‌توان از قرآن مجید استفاده کرد؛ مانند "یوم الحسرة"؛ "یوم الندامة"؛ "یوم المحاسبة"؛ "یوم المسالة"؛ "یوم الواقعة"؛ "یوم القارعة"؛ "یوم الراجفة"؛ "یوم الرادفة"؛ "یوم الطلاق"؛ "یوم الفراق"؛ "یوم الحساب"؛ "یوم التناد"؛ "یوم العذاب"؛ "یوم الفرار"؛ "یوم الحق"؛ "یوم الحکم"؛ "یوم الفصل"؛ "یوم الجمع"؛ "یوم الدین"؛ "یوم تبلی السرائر"؛ "یوم لا یغنی مولی عن مولی شیئا"؛ "یوم یفر المرء من اخیه"؛ "یوم لا ینفع مال و لا بنون"؛ "یوم التغابن و ... [1] معروف‌‌ترین نام‌ قیامت همان (یوم القیامة) است که 70 بار در قرآن مجید ذکر شده و حکایت از قیام عمومی بندگان و رستاخیز عظیم انسان‌‌ها می‌‌کند و توجه به آن انسان را به قیام در این دنیا برای انجام وظیفه دعوت می‌‌نماید. [2] این که قیامت در قرآن کریم ‌با نام‌ها و عنوان‌های مختلف خوانده شده است هر کدام از آنها نشان دهنده وضع مخصوص و نظام مخصوص‌ حاکم بر آن است؛ مثلا از آن جهت که همه اولین و آخرین در یک سطح و در یک جا قرار می‌‌گیرند و ترتیب زمانی آنها از بین می‌‌رود، (روز حشر)، (روز جمع‌) و (روز تلاقی‌) خوانده شده است و از آن جهت که باطن ها آشکار و حقایق بسته و پیچیده باز می‌‌شوند، (یوم تبلی السرائر) یا (روز نشور) نامیده شده است و از آن جهت که فنا ناپذیر و جاوید است، (یوم الخلود)، و از آن جهت که انسان‌هایی سخت در حسرت و ندامت فرو می‌‌روند و احساس غبن می‌‌کنند که چرا خود را برای چنین مرحله‌‌ای آماده‌ نکرده‌‌اند، (یوم الحسرة‌) و (یوم التغابن‌)، و از آن جهت که بزرگ‌ترین خبرها و عظیم‌‌ترین حادثه‌‌هاست (نباء عظیم‌) خوانده شده است. [3] پی‌نوشت‌ها: [1]. فیض کاشانی، المحجة البیضاء، غفاری، علی اکبر، ج 8، ص 331 ، انتشارات اسلامی، (با اختصار). [2]. تفسیر نمونه، ج ‌25، ص 285، تهران، دار الکتب الاسلامیة، 1374. منبع: www.islamquest.net
عنوان سوال:

اسامی قیامت در قرآن کریم کدامند؟


پاسخ:

پاسخ اجمالی:
قرآن کریم قیامت را به هفتاد اسم می‌خواند که هر یک از این اسامی به یک جنبه و خصوصیت آن اشاره دارند؛ مثلاً از آن جهت که همه انسان‌ها و موجودات در آن محشور می‌شوند، (روز حشر) نام دارد و از آن جهت که همیشگی است و مرگ در آن راه ندارد، (یوم الخلود) نام دارد.
معروف ‌ترین نام‌ قیامت، (یوم القیامة) است که 70 بار در قرآن مجید ذکر شده و حکایت از قیام عمومی بندگان و رستاخیز عظیم انسان‌‌ها می‌‌کند و توجه به آن انسان را به قیام در این دنیا برای انجام وظیفه دعوت می‌‌نماید.

پاسخ تفصیلی:
قرآن نام های بسیاری برای (معاد) انتخاب کرده که هر یک از آن نام‌ها به ویژگی‌ها و رخ دادهای قیامت اشاره دارد. برخی از آنها عبارت‌اند از:

یوم الحساب (غافر، 27)؛ یوم الدین (حمد، 4)؛ یوم الجمع (تغابن، 9)؛ یوم الفصل (نبأ، 17)، یوم الخروج (ق، 42)، یوم الموعود (بروج، 2)، یوم الخلود (ق، 34)، یوم الحسرة (مریم، 39)، یوم التغابن (تغابن، 9)، یوم التناد (مؤمن، 32)، یوم التلاق (مؤمن، 15)، یوم الازفة (مؤمن، 18)،. یوم الوعید (ق، 20)،. یوم الحق (نبأ، 39)، یوم البعث (روم، 56)، الحاقة (حاقه، 1)، الدارالاخرة (بقره، 94)، الساعة (انعام، 31)، الصاخة (عبس، 33)، الطامة الکبری (نازعات، 34)، الغاشیة (غاشیه، 1)، القارعة (حاقه، 4)، المیعاد (آل عمران، 9)، الواقعة (واقعه، 1)، الیوم الاخر (بقره، 8)، یوم الوقت المعلوم (حجر، 37) ، یوم تبلی السرائر (طارق ،9).

هر کدام از این نام‌‌ها بیانگر بعدی از ابعاد آن روز بوده، و به تنهایی می‌‌تواند مسائل بسیاری را در این رابطه بازگو کند.

به گفته مرحوم (فیض کاشانی) در زیر هر یک از این نام‌ها سری نهفته شده، و در هر توصیفی معنای مهمی بیان گشته، باید کوشید تا این معانی را درک کرد، و این اسرار را یافت.
او بیش از یکصد نام برای قیامت ذکر کرده که همه یا اکثر آن را می‌توان از قرآن مجید استفاده کرد؛ مانند "یوم الحسرة"؛ "یوم الندامة"؛ "یوم المحاسبة"؛ "یوم المسالة"؛ "یوم الواقعة"؛ "یوم القارعة"؛ "یوم الراجفة"؛ "یوم الرادفة"؛ "یوم الطلاق"؛ "یوم الفراق"؛ "یوم الحساب"؛ "یوم التناد"؛ "یوم العذاب"؛ "یوم الفرار"؛ "یوم الحق"؛ "یوم الحکم"؛ "یوم الفصل"؛ "یوم الجمع"؛ "یوم الدین"؛ "یوم تبلی السرائر"؛ "یوم لا یغنی مولی عن مولی شیئا"؛ "یوم یفر المرء من اخیه"؛ "یوم لا ینفع مال و لا بنون"؛ "یوم التغابن و ... [1]

معروف‌‌ترین نام‌ قیامت همان (یوم القیامة) است که 70 بار در قرآن مجید ذکر شده و حکایت از قیام عمومی بندگان و رستاخیز عظیم انسان‌‌ها می‌‌کند و توجه به آن انسان را به قیام در این دنیا برای انجام وظیفه دعوت می‌‌نماید. [2]

این که قیامت در قرآن کریم ‌با نام‌ها و عنوان‌های مختلف خوانده شده است هر کدام از آنها نشان دهنده وضع مخصوص و نظام مخصوص‌ حاکم بر آن است؛ مثلا از آن جهت که همه اولین و آخرین در یک سطح و در یک جا قرار می‌‌گیرند و ترتیب زمانی آنها از بین می‌‌رود، (روز حشر)، (روز جمع‌) و (روز تلاقی‌) خوانده شده است و از آن جهت که باطن ها آشکار و حقایق بسته و پیچیده باز می‌‌شوند، (یوم تبلی السرائر) یا (روز نشور) نامیده شده است و از آن جهت که فنا ناپذیر و جاوید است، (یوم الخلود)، و از آن جهت که انسان‌هایی سخت در حسرت و ندامت فرو می‌‌روند و احساس غبن می‌‌کنند که چرا خود را برای چنین مرحله‌‌ای آماده‌ نکرده‌‌اند، (یوم الحسرة‌) و (یوم التغابن‌)، و از آن جهت که بزرگ‌ترین خبرها و عظیم‌‌ترین حادثه‌‌هاست (نباء عظیم‌) خوانده شده است. [3]

پی‌نوشت‌ها:
[1]. فیض کاشانی، المحجة البیضاء، غفاری، علی اکبر، ج 8، ص 331 ، انتشارات اسلامی، (با اختصار).
[2]. تفسیر نمونه، ج ‌25، ص 285، تهران، دار الکتب الاسلامیة، 1374.
منبع: www.islamquest.net





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین