چرا در دعای قنوت به زمین های هفت گانه اشاره شده، اما "ارض" در همه جای قرآن مفرد آمده است؟

پاسخ اجمالی:
اگرچه زمین های هفت گانه در قرآن کریم به طور صریح و به صورت واژه جمع (ارضین) نیامده است، اما در یکی از آیات قرآن به زمین های هفت گانه و خلقت آن اشاره شده است. آیه 12 سوره طلاق همان آیه مورد نظر است. در این آیه خداوند می فرماید: (خداوند کسی است که، هفت آسمان را آفریده و از زمین [نیز] مانند آنها را [آفریده است‌]. فرمان [خداوند] بین آنها (آسمان ها و زمین) فرود می‌آید تا بدانید که خداوند بر هر کاری تواناست. و آن که خداوند در دانش بر همه چیز احاطه دارد). اغلب مفسرین بر این باورند که مراد از "مثل" در این آیه، مثلیت عددی است؛ یعنی همان طور که آسمان های هفت گانه را خداوند خلق کرده است، زمین های هفت گانه را نیز خلق کرده است.

پاسخ تفصیلی:
کلمه "ارض" که به معنای زمین است، 461 بار در قرآن آمده است.[1] این کلمه همیشه به لفظ مفرد وارد شده است. البته در روایات و نهج البلاغه به لفظ جمع (ارضون، ارضین) نیز آمده است.[2]
در چند آیه از آیات قرآن کریم، سخن از خلقت آسمان های هفت گانه آمده است.[3] اما در هیچ آیه ای، سخن از زمین های هفت گانه، به طور صریح، نیامده است. به همین علت، عده ای قائل اند که چون "زمین" در قرآن به صورت مفرد آمده است، پس ما یک زمین بیشتر نداریم. بله! در برخی از دعاها، مانند دعای قنوت، سخن از زمین های هفت گانه به میان آمده است.
با همه این مطالب باید اذعان داشت که در یکی از آیات قرآن به زمین های هفت گانه و خلقت آن اشاره شده است. آیه 12 سوره طلاق همان آیه مورد نظر است. در این آیه خداوند می فرماید: (خداوند کسی است که هفت آسمان را آفریده و از زمین [نیز] مانند آنها را [آفریده است‌]. فرمان [خداوند] بین آنها (آسمان ها و زمین) فرود می‌آید تا بدانید که خداوند بر هر کاری تواناست. و آنکه خداوند در دانش بر همه چیز احاطه دارد).[4] اگر به متن عربی قرآن دقت شود: (اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ..)، کلمه "مثل" و ضمیر "نّ" دلالت بر خلقت هفت زمین، همانند آسمان دارد.
در این که مراد از کلمه "مثل" چیست مفسران،[5] ،[6] بر این باورند که مراد از "مثل" در این آیه، مثلیت عددی است؛ یعنی همان طور که آسمان های هفت گانه را خداوند خلق کرده است، زمین های هفت گانه را نیز خلق کرده است. مرحوم علامه طباطبایی می فرماید: (از ظاهر جمله "وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ" بر می‌آید که مراد از "مثل" مثلیت عددی است؛ یعنی همان طور که آسمان هفت تا است، زمین هم مثل آن، هفت تا است).[7]
اتفاقاً در روایات شیعه و اهل سنت، نیز بر خلقت زمین های هفت گانه اشاره شده است.
امام صادق (ع) از پیامبر گرامی اسلام (ص) در یک حدیث طولانی چنین نقل می کند که حضرت در توضیحاتی که به یکی از زنان می دهد، به زمین های هفت گانه، و خلقت آنان اشاره می کند.[8] امام رضا (ع) نیز در حدیث مفصلی معنای خلقت آسمان ها و زمین های هفت گانه را بیان می کنند. در بخشی از این حدیث می فرماید:(آنچه ما می بینیم زمین دنیا و آسمان دنیا است، زمین دوم بالای آسمان اول است و فوق آسمان دوم قبه ای است و زمین سوم بالای آسمان دوم است، و بالای آسمان سوم قبه ای است. زمین چهارم بالای آسمان سوم است و بالای آسمان چهارم قبه ای است. زمین پنجم بالای آسمان چهارم است و بالای آسمان پنجم، قبه ای است. زمین ششم بالای آسمان پنجم است و بالای آسمان ششم قبه ای است. زمین هفتم بالای آسمان ششم است و بالای آسمان ششم قبه ای است. و عرش خداوند رحمان، بالای آسمان هفتم است. پس این است معنای کلام خداوند که می فرماید[9]: "او خدایی است که هفت آسمان خلق کرد (روی هم) و همانند آن زمین را هم خلق کرد".[10]
در روایاتی که از اهل سنت نیز رسیده است، این معنا را به پیامبر گرامی اسلام (ص) نسبت داده اند.[11] اما باید دید منظور از هفت زمین چیست؟
در این باب چند احتمال گفته شده است که به طور مختصر به آنها اشاره می شود:
اول این که بگوییم منظور از هفت زمین، هفت عدد از کرات آسمانی است، که ساختمانش از نوع ساختمان زمینی است که ما در آن زندگی می‌کنیم. دوم این که بگوییم منظور از آن تنها زمین خود ما است، که دارای هفت طبقه است،(چون طبقات پیاز) که رویهم قرار دارند، و به تمام کره احاطه دارند، و ساده‌ترین طبقاتش همین طبقه اولی است که ما روی آن قرار داریم. سوم این که ‌بگوییم منظور از زمین‌های هفت گانه اقلیم‌ها و قسمت‌های هفت گانه روی زمین است، که (علمای جغرافی قدیم) بسیط زمین را به هفت قسمت (و یا قاره) تقسیم کرده‌اند این چند وجه وجوهی است که هر یک طرفدارانی دارد.[12]
پس اگر چه لفظ "ارض" در قرآن همیشه به طور مفرد آمده، ولی بنابر آیه 12 سوره طلاق، همان طور که آسمان های هفت گانه داریم، زمین های هفت گانه نیز موجود است.

پی نوشتها:
[1]قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج1، ص 59، دار الکتب الإسلامیة، تهران‌ ،چاپ ششم،1371 ه ش‌.
[2]صبحی صالح، نهج البلاغه، خطبه130، ص 188، انتشارات دار الهجره، قم‌.
[3]مومنون، 86 ؛ اسراء، 44 ؛ نوح، 15.
[4]طلاق ،12، "اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ. یَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَیْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلی‌ کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ وَ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحاطَ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عِلْماً".
[5]طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، موسوی همدانی، ج 19، ص 546، ناشر: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، قم، چاپ: پنجم‌، 1374 ش‌؛ مکارم، ناصر، تفسیر نمونه، ج 24، ص 260، ناشر: دار الکتب الإسلامیة، چاپ تهران، چاپ اول، 1374 ش‌؛ ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ج ‌8، ص 177، دار الکتب العلمیه، بیروت، 1419.
[6]طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج 13،ص 66، انتشارات اسلام، هران، 1378.
[7]طباطبایی، محمد حسین، المیزان، موسوی همدانی، ج 19، ص 546.
[8]عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه، ج 5، ص 364، انتشارات اسماعیلیان، قم، 1415 ق.
[9]طلاق، 12.
[10]بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج 5، ص 414، نشر بنیاد بعثت، تهران، 1416.
[11]دروزه، محمد عزت، التفسیر الحدیث، ج 8، ص 345 و 346، دار الاحیاء الکتب العربیة، قاهره، 1383 ق.
[12]طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، موسوی همدانی، ج ‌19، ص 546.
منبع: www.islamquest.net