زندگی
حیات مقابل ممات است. از آن به مناسبت در بسیاری از ابواب فقه نظیر طهارت، حج، وصیت، نکاح، استیلاد، اطعمه و اشربه، ارث و دیات سخن رفته است.
آیا اگر انسان گناه کند خدا از زندگی انسان کاملاً بیرون می رود؟
پاسخ اجمالی: گناه انسان را از خدا دور می کند. گناه دل انسان را تیره می کند، در نتیجه ظرفیتش برای معرفت الهی کاهش پیدا می کند، امّا گناه قابل جبران است، جبران گناه به توبه است، کسی که توبه کند؛ مثل کسی است که گناه نکرده است، البته مثل کسی است، نه این که خود او می شود. بالاخره، مرتبه آن کسی که از اول زندگیش اصلاً گناه نکرده، با آن کسی که گناه کرده و توبه کرده است، فرق می کند. پاسخ تفصیلی: این یک سؤال خوب و خیلی مهم است. گناه انسان را از خدا دور می کند. گناه دل انسان را تیره می کند، در نتیجه ظرفیتش برای معرفت الاهی کاهش پیدا می کند، اما گناه قابل جبران است، جبران گناه به توبه است، کسی که توبه کند؛ مثل کسی است که گناه نکرده است، البته مثل کسی است نه این که خود او می شود. بالاخره، مرتبه آن کسی که از اول زندگیش اصلاً گناه نکرده، با آن کسی که گناه کرده و توبه کرده است، فرق می کند، مثل این می ماند که شما چیزی را که یک اثری در آن پیدا شده، یک جوهری روی آن ریخته پاک می کنید، ولی ممکن است رنگ خفیفی جایش بماند. البته مرتبه کسی که گناه نکند، به آن می گوییم عصمت عملی، عصمت عملی برای غیر معصومان شناخته شده، ممکن است. نقل می کنند سید مرتضی و سید رضی (ره) -دو برادر که هر دو شاگرد شیخ مفید بودند و هر دو از علمای بزرگ شیعه هستند، سید رضی گرد آورنده نهج البلاغه و سید مرتضی هم که صاحب آثار مهم در فلسفه، کلام، فقه و اصول هستند- یک وقتی این دو برادر می خواستند نماز بخوانند، بحث این بود که چه کسی امام جماعت شود، سید رضی گفت آن کسی که در زندگی اش اصلاً گناه نکرده است، که مقصود خودش است، سید مرتضی فرمود آن که اصلاً در زندگی فکر گناه هم نکرده است. انسان می تواند به این مرتبه برسد، این برای انسان ممکن است، اما اگر انسان گناه کرد، توبه کند. تعبیر دارد که سعی کنید هیچ گناهی بدون توبه نماند و توجه داشته باشید، این یکی از خطرات شیطانی است که شیطان می خواهد بیاید به ما بگوید، تو گناه کردی دیگر به درد نمی خوری، ما را در گناه فرو ببرد، اگر یک گناه کردی بر گرد، دو گناه کردی بر گرد، سه گناه کردی و ... این حرف که می گویند آب از سر گذشت چه یک وجب باشد، چه صد وجب، حرف درستی نیست. اینها فرق می کند. در یک وجب، شما یک دست و پا می زنی روی آب می آیی، در صد وجب، خیلی زحمت می خواهد تا به روی آب برسی، پس فرق دارد، هر جایی جلوی گناه را بگیری مفید و قطعاً مؤثر است، هیچ وقت باب توبه بسته نمی شود. از امام سجاد (ع) سؤال کردند، اگر یزید توبه کند توبه اش مقبول است؟ حضرت فرمود: بله، ولی توفیق توبه پیدا نکرده است. منبع: www.islamquest.net
پاسخ اجمالی: گناه انسان را از خدا دور می کند. گناه دل انسان را تیره می کند، در نتیجه ظرفیتش برای معرفت الهی کاهش پیدا می کند، امّا گناه قابل جبران است، جبران گناه به توبه است، کسی که توبه کند؛ مثل کسی است که گناه نکرده است، البته مثل کسی است، نه این که خود او می شود. بالاخره، مرتبه آن کسی که از اول زندگیش اصلاً گناه نکرده، با آن کسی که گناه کرده و توبه کرده است، فرق می کند. پاسخ تفصیلی: این یک سؤال خوب و خیلی مهم است. گناه انسان را از خدا دور می کند. گناه دل انسان را تیره می کند، در نتیجه ظرفیتش برای معرفت الاهی کاهش پیدا می کند، اما گناه قابل جبران است، جبران گناه به توبه است، کسی که توبه کند؛ مثل کسی است که گناه نکرده است، البته مثل کسی است نه این که خود او می شود. بالاخره، مرتبه آن کسی که از اول زندگیش اصلاً گناه نکرده، با آن کسی که گناه کرده و توبه کرده است، فرق می کند، مثل این می ماند که شما چیزی را که یک اثری در آن پیدا شده، یک جوهری روی آن ریخته پاک می کنید، ولی ممکن است رنگ خفیفی جایش بماند. البته مرتبه کسی که گناه نکند، به آن می گوییم عصمت عملی، عصمت عملی برای غیر معصومان شناخته شده، ممکن است. نقل می کنند سید مرتضی و سید رضی (ره) -دو برادر که هر دو شاگرد شیخ مفید بودند و هر دو از علمای بزرگ شیعه هستند، سید رضی گرد آورنده نهج البلاغه و سید مرتضی هم که صاحب آثار مهم در فلسفه، کلام، فقه و اصول هستند- یک وقتی این دو برادر می خواستند نماز بخوانند، بحث این بود که چه کسی امام جماعت شود، سید رضی گفت آن کسی که در زندگی اش اصلاً گناه نکرده است، که مقصود خودش است، سید مرتضی فرمود آن که اصلاً در زندگی فکر گناه هم نکرده است. انسان می تواند به این مرتبه برسد، این برای انسان ممکن است، اما اگر انسان گناه کرد، توبه کند. تعبیر دارد که سعی کنید هیچ گناهی بدون توبه نماند و توجه داشته باشید، این یکی از خطرات شیطانی است که شیطان می خواهد بیاید به ما بگوید، تو گناه کردی دیگر به درد نمی خوری، ما را در گناه فرو ببرد، اگر یک گناه کردی بر گرد، دو گناه کردی بر گرد، سه گناه کردی و ... این حرف که می گویند آب از سر گذشت چه یک وجب باشد، چه صد وجب، حرف درستی نیست. اینها فرق می کند. در یک وجب، شما یک دست و پا می زنی روی آب می آیی، در صد وجب، خیلی زحمت می خواهد تا به روی آب برسی، پس فرق دارد، هر جایی جلوی گناه را بگیری مفید و قطعاً مؤثر است، هیچ وقت باب توبه بسته نمی شود. از امام سجاد (ع) سؤال کردند، اگر یزید توبه کند توبه اش مقبول است؟ حضرت فرمود: بله، ولی توفیق توبه پیدا نکرده است. منبع: www.islamquest.net
پاسخ:
پاسخ اجمالی:
گناه انسان را از خدا دور می کند. گناه دل انسان را تیره می کند، در نتیجه ظرفیتش برای معرفت الهی کاهش پیدا می کند، امّا گناه قابل جبران است، جبران گناه به توبه است، کسی که توبه کند؛ مثل کسی است که گناه نکرده است، البته مثل کسی است، نه این که خود او می شود. بالاخره، مرتبه آن کسی که از اول زندگیش اصلاً گناه نکرده، با آن کسی که گناه کرده و توبه کرده است، فرق می کند.
پاسخ تفصیلی:
این یک سؤال خوب و خیلی مهم است. گناه انسان را از خدا دور می کند. گناه دل انسان را تیره می کند، در نتیجه ظرفیتش برای معرفت الاهی کاهش پیدا می کند، اما گناه قابل جبران است، جبران گناه به توبه است، کسی که توبه کند؛ مثل کسی است که گناه نکرده است، البته مثل کسی است نه این که خود او می شود. بالاخره، مرتبه آن کسی که از اول زندگیش اصلاً گناه نکرده، با آن کسی که گناه کرده و توبه کرده است، فرق می کند، مثل این می ماند که شما چیزی را که یک اثری در آن پیدا شده، یک جوهری روی آن ریخته پاک می کنید، ولی ممکن است رنگ خفیفی جایش بماند. البته مرتبه کسی که گناه نکند، به آن می گوییم عصمت عملی، عصمت عملی برای غیر معصومان شناخته شده، ممکن است. نقل می کنند سید مرتضی و سید رضی (ره) -دو برادر که هر دو شاگرد شیخ مفید بودند و هر دو از علمای بزرگ شیعه هستند، سید رضی گرد آورنده نهج البلاغه و سید مرتضی هم که صاحب آثار مهم در فلسفه، کلام، فقه و اصول هستند- یک وقتی این دو برادر می خواستند نماز بخوانند، بحث این بود که چه کسی امام جماعت شود، سید رضی گفت آن کسی که در زندگی اش اصلاً گناه نکرده است، که مقصود خودش است، سید مرتضی فرمود آن که اصلاً در زندگی فکر گناه هم نکرده است. انسان می تواند به این مرتبه برسد، این برای انسان ممکن است، اما اگر انسان گناه کرد، توبه کند. تعبیر دارد که سعی کنید هیچ گناهی بدون توبه نماند و توجه داشته باشید، این یکی از خطرات شیطانی است که شیطان می خواهد بیاید به ما بگوید، تو گناه کردی دیگر به درد نمی خوری، ما را در گناه فرو ببرد، اگر یک گناه کردی بر گرد، دو گناه کردی بر گرد، سه گناه کردی و ... این حرف که می گویند آب از سر گذشت چه یک وجب باشد، چه صد وجب، حرف درستی نیست. اینها فرق می کند. در یک وجب، شما یک دست و پا می زنی روی آب می آیی، در صد وجب، خیلی زحمت می خواهد تا به روی آب برسی، پس فرق دارد، هر جایی جلوی گناه را بگیری مفید و قطعاً مؤثر است، هیچ وقت باب توبه بسته نمی شود. از امام سجاد (ع) سؤال کردند، اگر یزید توبه کند توبه اش مقبول است؟ حضرت فرمود: بله، ولی توفیق توبه پیدا نکرده است.
منبع: www.islamquest.net
- [سایر] آیا اگر انسان گناه کند خدا از زندگی انسان کاملاً بیرون می رود؟
- [سایر] خدا اگر انسان را نمیآفرید گناه نمیکرد. پس گناه انسان به گردن خداست؟
- [سایر] ما یقین داریم که خداوند در زندگی انسان ها تأثیر دارد، لطفاً بفرمایید تأثیر خدا در زندگی انسان ها چگونه است؟
- [سایر] گفته می شود زندگی همه مخلوقات به دست خداوند است وقتی یک انسان به دنیا می آید و از دنیا می رود همه خواست خداوند بوده آیا این حقیقت دارد؟ آیا هر اتفاقی که می افتد حتی اگر حادثه ای سبب مرگ یک انسان گردد همه خواست خدا بوده و همه را خدا وسیله ای قرار داده که جان این شخص را بگیرد؟ اگر این جوری باشد پس آدم کشتن هم گناه نیست اگر یک شخص شخص دیگری را می کشد این شخص وسیله خداوند بوده که جان آن شخص دیگر را بگیرد.
- [سایر] قرآن دروغ را گناه بزرگ میداند و زندگی انسان بدون دروغ نمیچرخد توضیح دهید؟
- [سایر] تأثیر خدا در زندگی انسان ها چگونه است؟
- [سایر] نقش ایمان به خدا در زندگی انسان چیست ؟
- [سایر] خداوند در قرآن می فرماید: «ما انسان را نیکو آفریدیم.»، یعنی در نهاد انسان بدی و گناه جایی نداشته، پس چرا انسانها گناه و خلاف میکنند؟
- [سایر] تأثیر خدا در زندگی انسان ها چگونه است؟
- [سایر] خداوند در حوادث تلخ و شیرین زندگی انسان چه مقدار نقش دارد ؟
- [آیت الله مظاهری] اگر سهواً پیش از امام به رکوع یا سجده رود باید برگردد و با امام به رکوع یا سجده رود و اگر برنگردد و صبر کند تا امام به او برسد نمازش صحیح است گرچه معصیت کرده است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] آشامیدن شراب حرام و از گناهان کبیره است، بلکه در بعضی از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند در صورتی که متوجه باشد که لازمه حلال دانستن آن تکذیب خدا و پیغمبر(صلی الله علیه وآله) می باشد کافر است. از حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام) روایت شده است که فرمود: (شراب ریشه بدیها و منشأ گناهان است و کسی که شراب می خورد عقل خود را از دست می دهد و در آن موقع خدا را نمی شناسد و از هیچ گناهی باک ندارد، احترام هیچ کس را نگه نمی دارد و حق خویشان نزدیک را رعایت نمی کند و از زشتیهای آشکار رو نمی گرداند، روح ایمان و خداشناسی از او بیرون می رود، و روح خبیثی که از رحمت خدا دور است در او می ماند، خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین او را لعنت می کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمی شود و روز قیامت روی او سیاه است!)
- [آیت الله شبیری زنجانی] کسی که سفر او سفر معصیت بوده، یا برای معصیت سفر کرده، اگر در بین راه سفرش حلال شود یا از قصد معصیت بر گردد، چنانچه باقی مانده راه هشت فرسخ باشد، یا میخواهد به جایی رود که به ضمیمه برگشت هشت فرسخ می‌باشد، باید نماز را شکسته بخواند.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر شخص با اهل معصیت، محشور باشد و بتواند به ترک معصیت، از معصیت آنها جلوگیری نماید، بهترین طریقه امر به معروف و نهی از منکر است، مثلاً اگر رفیق انسان بخواهد غیبت کند، انسان از استماع، معذرت بخواهد و بگوید من از خدا میترسم غیبت کنم، و اگر در بین تارکالصلاةها باشد، مراقب خواندن نماز باشد، یا بین روزهخورها مراقب روزه باشد تا آنها به همین خواندن نماز و گرفتن روزه، تشویق شوند و نماز بخوانند و روزه بگیرند، بهترین اقسام نهی از منکر و امر به معروف را انجام داده است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] فقیری که فطره می گیرد لازم نیست عادل باشد، ولی احتیاط واجب آن است که به شرابخوار و کسی که آشکارا معصیت کبیره می کند فطره ندهند و همچنین به کسانی که فطره را در معصیت خداوند مصرف می کنند.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . لازمه ایمان به خداوند متعال و ایمان به انبیاء عظام صلوات الله علیهم اجمعین و ایمان به احکام الهی آن است که شخص مؤمن، قلباً از منکر و معصیت خداوند متعال، منزجر باشد، و منکر را قلباً انکار کند.
- [آیت الله مظاهری] پوشیدن لباسهایی که مختصّ به کفّار است، نظیر کراوات و پوشیدن لباسهایی که مختص به اهل معصیت است نظیر لباسهای تنگ و محرّک، برای مرد و زن حرام است و اگر بدون توبه از دنیا رود، پروردگار عالم او را با کفّار و اهل معصیت محشور می‌کند. صفحه 378
- [آیت الله مکارم شیرازی] مرد نمی تواند بیش از چهار ماه، نزدیکی با همسر دائمی خود را ترک کند، بلکه اگر زن جوان باشد و در این مدت بیم آن می رود که به گناه بیفتد احتیاط واجب آن است که طوری رفتار کند که او به گناه نیفتد.
- [آیت الله مظاهری] ربا خواری در اسلام از گناهان بسیار بزرگ محسوب شده است و در قرآن شریف رباخوردن را جنگ با خدا دانسته است.
- [آیت الله اردبیلی] شرکت در مجالس گناه از هر قبیل و به هر شکل که باشد حرام است، مگر این که به نحوی بتواند اهل مجلس را نیز از گناه بازدارد یا واجب مسلّمتری را انجام دهد و یا مانع گناه بزرگتری شود و اگر انسان احتمال ندهد که مجلس گناه باشد و پس از شرکت متوجّه گناه بودن آن شود، چنانچه نتواند نهی از منکر نماید یا نهی او مؤثر نباشد، باید مجلس را ترک کند.