قرآن مجید دارای نام‌های مختلفی است که همه آنها از خود قرآن استفاده می‌شود. معروف‌ترین نام آن همین قرآن است که حدود 58 مورد در قرآن آمده است، مانند: "شَهْرُ رَمَضَان‌َ الَّذِی‌َّ أُنزِل‌َ فِیه‌ِ الْقُرْءَان;(بقره،185) ماه رمضان ماهی است که قرآن در آن نازل شده است."
قرآن از ریشه قرن، به معنای ضمیمه کردن و پیوستن و یا نزدیک ساختن چیزی به چیز دیگر است، و چون حروف و کلمات و آیات و سُوَر قرآن، به هم نزدیک هستند و با کیفیتی خاص با هم ارتباط و پیوستگی دارند، آن را قرآن نامیده‌اند. بعضی دیگر گفته‌اند: قرآن مشتق از قرائن است، و قرائن نیز جمع قرینه می‌باشد؛ از این جهت که هر یک از آیات قرآنی، قرینه و مؤیّد آیات دیگر می‌باشد، آن را قرآن گویند.
اسامی دیگری که برای قرآن آمده، عبارتند از: "فرقان، کتاب، ذکر، تنزیل، نور، هدی، موعظه، اَحْسَن الحدیث"، لکن برخی از این عناوین، اوصاف قرآن هستند نه اسامی آن.(پژوهشی در تاریخ قرآن کریم، سید محمدباقر حجتی، ص 24، نشر دفتر فرهنگ اسلامی.)
در صدر اسلام یکی از عناوین مشهور قرآن "مُصحف" بوده است؛ این عنوان اکنون نیز در بعضی کشورهای عرب، از جمله عربستان متداول است؛ البته این نام از خود قرآن استفاده نمی‌شود. مصحف به نوشته‌ای اطلاق می‌شود که در یک مجلد جای دهند و به کتب آسمانی از جمله قرآن، مصحف گویند.
از زمانی که قرآن، به ترتیبی که در دست ماست، مدوّن گردید، اصطلاح مصحف برای قرآن مجید بیشتر رواج یافت.(دانش‌نامه قرآن، بهاءالدین خرمشاهی، واژه مصحف.)
eporsesh.com
