محتوای سوره لقمان به طور کلی در پنج بخش خلاصه می‌شود:
در بخش اول بعد از ذکر حروف مقطعه، به عظمت قرآن و هدایت و رحمت بودن آن برای مؤمنان اشاره شده و در نقطه مقابل، سخن از کسانی می‌گوید که در برابر این آیات سرسختی و لجاجت نشان می‌دهند که گویا گوش هایشان کر است افزون بر این سعی دارند با ایجاد سرگرمی‌های ناسالم دیگران را نیز از قرآن منحرف نمایند.
در بخش دوم از نشانه‌های خدا در آفرینش آسمان و برپاداشتن آن بدون هیچ گونه ستون، و آفرینش کوهها در زمین، و جنبندگان مختلف، و نزول باران و پرورش گیاهان سخن می‌گوید.
در بخش سوم، خداوند متعال قسمتی از سخنان حکمت‌آمیز حضرت لقمان‌را به هنگام اندرز و نصیحت فرزندش نقل می‌کند که از توحید و مبارزه با شرک شروع شده و با توصیه به نیکی کردن به پدر و مادر، نماز، امر به معروف و نهی از منکر، شکیبایی در برابر حوادث سخت، خوشرویی با مردم، تواضع و فروتنی و اعتدال در امور پایان می‌یابد.
در بخش چهارم، بار دیگر به دلایل توحید باز می‌گردد و سخن از تسخیر آسمان و زمین و نعمت‌های فراوان خداوند و نکوهش از منطق بت‌پرستان که تنها بر اساس تقلید از نیاکان در این وادی گمراهی افتادند، سخن می‌گوید، و از آنها بر مسأله خالقیت پروردگار که پایة عبودیت اوست اقرار و اعتراف می‌گیرد. همچنین از علم گسترده و بی‌پایان خدا با ذکر مثال پرده برمی‌دارد و افزون بر ذکر آیات آفاقی، از توحید فطری بحث می‌کند.
و در بخش پنجم، اشاره کوتاه و تکان دهنده‌ای به مسأله معاد و زندگی پس از مرگ دارد و به انسان هشدار می‌دهد که به زندگی این دنیا مغرور نشود و به فکر سرای جاویدان آخرت باشد.
خداوند متعال این سوره را با ذکر گوشه‌ای از علم غیب پروردگار که از همه چیز در ارتباط با انسان از جمله لحظة مرگ او و حتی جنینی که در شکم مادر است، آگاه می‌باشد، به پایان می‌رساند.
در ضمن نام‌گذاری این سوره به "لقمان" به خاطر همان بحث ارزشمند و اندرزهای حضرت لقمان به فرزندش می‌باشد سوره لقمان بر اساس ترتیب مصحف و کتاب قرآن سی و یکمین سوره قرآن بوده و بر اساس و ترتیب نزول پنجاه و هفتمین سوره قرآن می‌باشد و جزء سوره‌های مکی محسوب می‌شود.(ر.ک: تفسیر نمونه، آیة الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 17، ص 5 6، دارالکتب الاسلامیة.)
eporsesh.com
