چهارده روایت همان قرائت‌های هفت قاری مشهور است. هر یک از قاریان هفتگانه دو نفر راوی داشته‌اند بعضی قرائت آنان توسط دو نفراز شاگردانشان روایت شده که در برخی موارد دارای اختلاف است که مجموع این قرائت‌ها چهارده روایت و قرائت می‌شود. در بین این قرائت‌ها هفت قرائت مشهور است یعنی از دو نفر راوی که هر کدام از قراء دارند قرائت یکی مشهورتر است و در بین این هفت قرائت قرائت حفص از عاصم از همه مشهورتر است و قرآن‌های فعلی هم همین قرائت است.
قرآن کریم به یک شکل و یک قرائت بر پیامبر اکرم(ص) نازل شده. در برخی روایات آمده است قرآن یکی است و از سوی خداوند یگانه نازل شده ولی نبودن اعراب در قرآن های اولیه، ابتدائی بودن خط آن و اختلاف لهجه ها موجب اختلاف در کیفیت قرائت بعضی از کلمات قرآن شده در بین قرائت های مختلف قرائت هفت قاری معروف است. روایت و نقل از هر یک از قاریان هفت گانه توسط دو نفر انجام شده است که چهارده روایت می شود.
نظر به این که غالب این روایت ها تغییری در معنی ایجاد نمی کند. بنا به آنچه در روایات آمده و به تبع آن در فتاوای فقها قرائت قرآن به هر یک از قرائت های معروف جایز است.
از باب نمونه در سوره حمد قرائت مالک و ملک، صراط و سراط هر دو صحیح است و معنای آن هم تفاوت چندانی ندارد.
قابل ذکر است قرآن های فعلی قرائت عاصم به روایت حفص است و گفته می شود قرائت عاصم از ابی عبد الرحمن سلمی از امیرالمؤمنین(ع) است. (البیان، 151/168)
eporsesh.com
