علایم وقف
علائم وقف به نشانه‌های بیانگر جواز ، عدم جواز، اولویت یا لزوم وقف اطلاق می‌شود.
منظور از علامت‌های بالای عبارت‌های قرآن چیست؟ (لا، ط، ج، م و...) توضیح دهید.
یکی از قواعد قرائت و تجوید قرآن‌کریم، "وقف" می‌باشد و آن عبارتست از قطع صوت در حین قرائت همراه با تجدید نفس و سپس ادامه قرائت.( برای آگاهی بیشتر از انواع وقف‌ها ر.ک: حلیة القرآن، سید محسن موسوی بلده، ج 2، ص 127 133، شرکت چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی. ) برخی از مهم‌ترین علایم وقف عبارتند از: "م": وقف لازم؛ وقف الزامی‌است و در صورت وصل، احتمال تغییر مفهوم جمله زیاد است. "ط": وقف مطلق؛ تأکید می‌شود، وقف کنید. چون موضوع مورد بحث، تمام شده است. (در رسم‌الخط عثمان‌طه یافت نشد) "ج": وقف جایز؛ می‌توان هم وقف و هم وصل کرد. "ز": وقف مجوَّز؛ مانند وقف جایز است؛ البته وصل آن بهتر است. "ص": وقف مرخص؛ به خاطر طولانی بودن جمله و کمبود نفس، رخصت داده می‌شود تا وقف کنید و سپس از جای مناسب شروع به قرائت کنید. (در رسم‌الخط عثمان‌طه وجود ندارد) "لا": وقف ممنوع؛ نباید وقف کرد. اگر به طور اضطراری مجبور به وقف شدید، حتماً باید برگردید و دوباره به صورت وصل بخوانید. "قلی": وقف، بهتر از وصل است. "صلی": وصل، بهتر از وقف است. "... ...": وقف معانقه؛ این علامت سه نقطه‌ای اگر بر روی دو کلمة نزدیک به هم قرار داده شود، به این معناست که در صورت وقف بر هر یک از آن‌ها، بر روی دیگری نمی‌توان وقف کرد.( ر.ک: حلیة‌القرآن 1، قواعد تجوید، موسوی بلده، ص 59 و 60، سازمان تبلیغات اسلامی. ) شرح علایم به کار رفته در هر نوع کتابت (عثمان طه، طاهر خوش نویس، و...) در پایان قرآن با همان کتابت نیز آمده است. حرف "ح" جز علائم و رموز قرآنی نیست. eporsesh.com
یکی از قواعد قرائت و تجوید قرآن‌کریم، "وقف" می‌باشد و آن عبارتست از قطع صوت در حین قرائت همراه با تجدید نفس و سپس ادامه قرائت.( برای آگاهی بیشتر از انواع وقف‌ها ر.ک: حلیة القرآن، سید محسن موسوی بلده، ج 2، ص 127 133، شرکت چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی. ) برخی از مهم‌ترین علایم وقف عبارتند از: "م": وقف لازم؛ وقف الزامی‌است و در صورت وصل، احتمال تغییر مفهوم جمله زیاد است. "ط": وقف مطلق؛ تأکید می‌شود، وقف کنید. چون موضوع مورد بحث، تمام شده است. (در رسم‌الخط عثمان‌طه یافت نشد) "ج": وقف جایز؛ می‌توان هم وقف و هم وصل کرد. "ز": وقف مجوَّز؛ مانند وقف جایز است؛ البته وصل آن بهتر است. "ص": وقف مرخص؛ به خاطر طولانی بودن جمله و کمبود نفس، رخصت داده می‌شود تا وقف کنید و سپس از جای مناسب شروع به قرائت کنید. (در رسم‌الخط عثمان‌طه وجود ندارد) "لا": وقف ممنوع؛ نباید وقف کرد. اگر به طور اضطراری مجبور به وقف شدید، حتماً باید برگردید و دوباره به صورت وصل بخوانید. "قلی": وقف، بهتر از وصل است. "صلی": وصل، بهتر از وقف است. "... ...": وقف معانقه؛ این علامت سه نقطه‌ای اگر بر روی دو کلمة نزدیک به هم قرار داده شود، به این معناست که در صورت وقف بر هر یک از آن‌ها، بر روی دیگری نمی‌توان وقف کرد.( ر.ک: حلیة‌القرآن 1، قواعد تجوید، موسوی بلده، ص 59 و 60، سازمان تبلیغات اسلامی. ) شرح علایم به کار رفته در هر نوع کتابت (عثمان طه، طاهر خوش نویس، و...) در پایان قرآن با همان کتابت نیز آمده است. حرف "ح" جز علائم و رموز قرآنی نیست. eporsesh.com
عنوان سوال:
منظور از علامت‌های بالای عبارت‌های قرآن چیست؟ (لا، ط، ج، م و...) توضیح دهید.
پاسخ:
یکی از قواعد قرائت و تجوید قرآن‌کریم، "وقف" می‌باشد و آن عبارتست از قطع صوت در حین قرائت همراه با تجدید نفس و سپس ادامه قرائت.( برای آگاهی بیشتر از انواع وقف‌ها ر.ک: حلیة القرآن، سید محسن موسوی بلده، ج 2، ص 127 133، شرکت چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی. )
برخی از مهم‌ترین علایم وقف عبارتند از:
"م": وقف لازم؛ وقف الزامی‌است و در صورت وصل، احتمال تغییر مفهوم جمله زیاد است.
"ط": وقف مطلق؛ تأکید می‌شود، وقف کنید. چون موضوع مورد بحث، تمام شده است. (در رسم‌الخط عثمان‌طه یافت نشد)
"ج": وقف جایز؛ می‌توان هم وقف و هم وصل کرد.
"ز": وقف مجوَّز؛ مانند وقف جایز است؛ البته وصل آن بهتر است.
"ص": وقف مرخص؛ به خاطر طولانی بودن جمله و کمبود نفس، رخصت داده می‌شود تا وقف کنید و سپس از جای مناسب شروع به قرائت کنید. (در رسم‌الخط عثمان‌طه وجود ندارد)
"لا": وقف ممنوع؛ نباید وقف کرد. اگر به طور اضطراری مجبور به وقف شدید، حتماً باید برگردید و دوباره به صورت وصل بخوانید.
"قلی": وقف، بهتر از وصل است.
"صلی": وصل، بهتر از وقف است.
"... ...": وقف معانقه؛ این علامت سه نقطه‌ای اگر بر روی دو کلمة نزدیک به هم قرار داده شود، به این معناست که در صورت وقف بر هر یک از آن‌ها، بر روی دیگری نمی‌توان وقف کرد.( ر.ک: حلیة‌القرآن 1، قواعد تجوید، موسوی بلده، ص 59 و 60، سازمان تبلیغات اسلامی. )
شرح علایم به کار رفته در هر نوع کتابت (عثمان طه، طاهر خوش نویس، و...) در پایان قرآن با همان کتابت نیز آمده است.
حرف "ح" جز علائم و رموز قرآنی نیست.
eporsesh.com
- [سایر] منظور از اصطلاح "تواتر قرائات" در قرآن چیست؟
- [سایر] منظور از محکم و مفصّل بودن قرآن چیست؟
- [سایر] منظور از سوره "مُلک" در قرآن چیست؟ لطفاً توضیح کامل دهید.
- [سایر] منظور از این که همه قرآن در "بسم اللّه الرحمن الرحیم" جمع است، چیست؟
- [سایر] منظور از عبارات (أَکْثَرَهُمْ لا یَعْقِلُونَ) یا (لا یَعْلَمُونَ) در قرآن چیست و چگونه با دمکراسی قابل جمع است؟
- [سایر] در آیه 32 سروة نسا منظور خداوند از برترینها چیست؟ و در قسمت دوم آیه میفرماید: مردان نصیبی دارند و زنان نیز نصیبی، منظور چیست؟
- [سایر] کدام سورة قرآن کریم است که به پیامبر گرامی اسلامدستور میدهد از شرّ حسودان به خدا پناه ببرد؟ منظور از آن چیست؟ توضیح دهید.
- [سایر] منظور از شرّ شب تار (آیه 3 فلق) چیست؟
- [سایر] منظور از آیه "یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِم" چیست؟
- [آیت الله مظاهری] آیا سیاست جزء دین است؟ منظور از سیاست چیست؟
- [آیت الله علوی گرگانی] هرگاه در سجده واجب قرآن پیشانی را به قصد سجده بر زمین بگذارد، اگرچه ذکر نگوید کافی است وگفتن ذکر مستحبّ است و بهتر است بگوید: )لا اًّلهَ اًّلا اللّهُ حَقَّاً حَقّا، لا اًّلهَ اًّلاّ اللّهُ ایماناً وَتَصْدِیقاً، لا اًّلهَ اًّلاّ اللّهُ عُبودِیًَّْ وَرِقّاً، سَجَدتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً لا مُسْتَنْکِفَاً وَلا مُسْتَکْبِراً، بَلْ أنَا عَبْد ذَلیل ضَعیف خائِف مُسْتَجیر(.
- [آیت الله مکارم شیرازی] برای سجده واجب قرآن کافی است به سجده رود و ذکر گفتن واجب نمی باشد، اما بهتر است ذکر بگوید و بهتر است این ذکر را انتخاب کند: (لا اله إلا الله حقاً حقاً لا اله إلا الله ایماناً و تصْدیقاً لا اله إلا الله عبودیةً ورقاً سجدْت لک یا رب تعبداً ورقاً لا مسْتنْکفاً و لا مسْتکْبراً بلْ انا عبْدٌ ذلیلٌ ضعیفٌ خائفٌ مسْتجیرٌ).
- [امام خمینی] هرگاه در سجده واجب قرآن پیشانی را به قصد سجده به زمین بگذارد، اگر چه ذکر نگوید کافی است، و گفتن ذکر مستحب است. و بهتر است بگوید: (لا اله الا الله حقا حقا لا اله الا الله ایمانا و تصدیقا لا اله الا الله عبودیة و رقا سجدت لک یا رب تعبدا و رقا لا مستنکفا و لا مستکبرا بل انا عبد ذلیل ضعیف خائف مستجیر).
- [آیت الله مظاهری] هرگاه در سجده قرآن پیشانی را به قصد سجده به زمین بگذارد، گرچه ذکر نگوید کافی است و گفتن ذکر، مستحب است و بهتر است بگوید: (لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ حَقّاً حَقّاً لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ ایماناً وَ تَصْدیقاً لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ عُبُودِیَّةً وَ رِقّاً سَجَدْتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقّاً لا مُسْتَنْکِفاً وَ لا مُسْتَکْبِراً بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَلیلٌ ضَعیفٌ خائِفٌ مُسْتَجیرٌ). 8 - تشهّد:
- [آیت الله وحید خراسانی] هرگاه در سجده واجب قران پیشانی را به قصد سجده بر زمین بگذارد اگر چه ذکر نگوید کافیست و گفتن ذکر مستحب است و بهتر این است که بگوید لا اله الا الله حقا حقا لا اله الا الله ایمانا و تصدیقا لا اله الا الله عبودیه و رقا سجدت لک یا رب تعبدا و رقا لا مستنکفا و لا مستکبرا بل انا عبد ذلیل ضعیف خایف مستجیر
- [آیت الله سبحانی] هر گاه در سجده واجب قرآن پیشانی را به قصد سجده بر زمین بگذارد: اگرچه ذکر نگوید کافیست و گفتن ذکر، مستحب است و بهتر است بگوید: (لا اِلَهَ اِلاَّ اللهُ حَقّاً حَقّاً لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ اِیماناً وَ تَصْدِیقاً لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عُبُودِیَّةً وَ رِقاً سَجَدْتُ لَکَ یَا رَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً لا مُسْتَنْکِفاً وَ لا مُسْتَکْبِراً بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَلِیلٌ ضَعِیفٌ خَائِفٌ مُسْتَجِیرٌ).
- [آیت الله بهجت] هرگاه در سجده واجب قرآن پیشانی را به قصد سجده به زمین بگذارد، اگرچه ذکر نگوید کافی است، و گفتن ذکر مستحب است، و بهتر است بگوید: (لا إلهَ اِلاّ اللّه حَقّاً حَقّاً، لا اِلهَ اِلاّ اللّه ایماناً وَ تَصْدیقاً، لا اِلهَ اِلاّ اللّه عُبودِیةً وَ رِقّاً، سَجَدْتُ لَک یا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقّاً لا مُسْتَنکفاً وَ لا مُسْتَکبِراً، بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَلیلٌ ضَعیفٌ خائِفٌ مُسْتَجیر).
- [آیت الله بروجردی] هرگاه در سجدهی قرآن پیشانی را به قصد سجده به زمین بگذارد، اگر چه ذکر نگوید کافیست و گفتن ذکر مستحب است و بهتر است بگوید:لا اِلهَ اِلا اللهُ حَقّاً حَقّاً، لا اِلهَ الا اَللهُ اِیماناً وَ تَصدیقاً، لا اِلهَ اِلا اللهُ عُبودیِّةً وَ رِقّاً سَجَدتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقّاً، لامُسْتَنْکِفاً وَ لا مُستَکبِراً بَلْ انَا عَبْدٌ ذَلِیلٌ ضَعیِفٌ خائِفٌ مُسْتَجیِرٌ.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . هر گاه در سجده واجب قرآن پیشانی را به قصد سجده به زمین بگذارد، اگر چه ذکر نگوید کافیست ولی گفتن ذکر، مستحب و مطابق با احتیاط است، و بهتر است بگوید: لاَ اِلَهَ إلاَّ اللهُ حَقّاً حَقّاً لاَ اِلَهَ إلاَّ اللهُ اِیمَاناً وَتَصْدِیقاً لاَ اِلَهَ إلاَّ اللهُ عُبوُدِیَّةً وَرِقّاً سَجَدْتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً لاَ مُسْتَنْکِفاً وَلاَ مُسْتَکْبِراً بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَلِیلٌ ضَعِیفٌ خائِفٌ مُسْتَجِیر
- [آیت الله سیستانی] هرگاه در سجده واجب قرآن پیشانی را به قصد سجده بر زمین بگذارد اگر چه ذکر نگوید کافی است . و گفتن ذکر مستحب است ، و بهتر این است که بگوید : (لا إلهَ إلاَّ اللّهُ حَقّاً حَقاً ، لا إلهَ إلاَّ اللّهُ إیماناً و تَصْدِیقاً ، لا إلهَ إلاَّ اللّهُ عُبُودِیَّةً وَرِقّاً ، سَجَدْتُ لَک یا رَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً ، لا مُسْتَنْکِفاً وَلا مُسْتَکْبِراً ، بَلْ اَنْا عَبْدٌ ذَلِیلٌ ضَعِیفٌ خائِفٌ مُسْتَجِیرُ) . تشهد