آیه شریفه «الّذی جعل لکم مِن الشَّجرِ الاخضر ناراً» چگونه و با چه بیانی اشاره بر مسأله معاد دارد؟

مفسران در اینجا تفسیرهای گوناگونی دارند
1 بسیاری از آنها آیه را اشاره به دو درخت مخصوصی دانسته اند که در میان عرب به نام (مَرْخ) و (عفار) شناخته می شد، و برای آتش افروزی به جای کبریت از آنها استفاده می کردند، یکی را محکم بر دیگری می کوبیدند تا جرقه آتش از آن ظاهر شود، و در حقیقت به جای سنگ آتش زنه که در قدیم معمول بود از آن استفاده می کردند.
قرآن می‌فرماید آن خدائی که می تواند از این دو چوب سبز آتش بیرون بفرستد قدرت بر احیاء مردگان دارد، کسی که آب و آتش را با هم جمع کرده، چگونه نمی تواند حیات را بعد از مرگ بیافریند؟ آیا تضاد (حیات) و (مرگ) شبیه تضاد آب و آتش نیست؟

2 جمعی قدم را فراتر نهاده و گفته اند خاصیت آتش افروزی به وسیله چوب درختان منحصر به آن دو چوب مخصوص (مَرْخ و عَفار) نیست، بلکه این خاصیت در تمام درختان وجود دارد، منتها در آن دو چوب مخصوص بهتر و سریعتر ظاهر می شود، و لذا ضرب المثلی است در میان عرب که از قدیم گفته اند (فی کُلِّ شَجَرٍ نارٌ) [در هر درختی آتش است]!
خلاصه این که هنگامی که چوبهای درختان محکم به هم بخورند جرقه می دهند، حتی چوب درختان سبز! و لذا بسیار اتفاق می افتد که در جنگلها آتش سوزی های وسیع و وحشتناکی رخ می دهد، بی آنکه دست هیچ انسان خرابکاری در کار باشد.
این به خاطر آن است که بادهای سخت، شاخه ها را محکم به هم می کوبند، و گاهی جرقه حاصل از آن در میان برگهای خشک می افتد، و آن را شعله ور می سازد، سپس وزش بادها به این آتش دامی می زند، ناگهان می بینیم مناطق وسیعی از جنگل و چوبهای خشک آن در آتش می سوزند.
توجیه این مسأله از نظر علم امروز روشن است، زیرا می دانیم نه فقط درختان بلکه هر دو جسم در اثر اصطکاک شدید، جرقه الکتریسیته بیرون می دهند، این همان آتشی است که در دل تمام ذرات جهان ماده حتی در دل درختان سبز نهفته است.

3- تفسیر دیگری که برای این آیه وجود دارد و در گذشته بر مفسران مخفی مانده بود، ولی بر اثر پیشرفتهای علوم امروز بر ما روشن شده، و شاید از همه تفسیرها مناسب تر به نظر می رسد این است که درختان در طول عمر خود، مرتباً نور و حرارت خورشید را می مکند و در خود ذخیره می کنند، و به هنگامی که چوبهای خشک را می سوزانیم، آن نور و حرارتی که سالیان دراز در خود ذخیره کرده اند در مدت کوتاهی بیرون می دهند، و ما از آن بهره می گیریم، یعنی انرژیهای مرده این رستاخیز عظیم، جان می گیرند و اظهار وجود می کنند، بنابراین هر زمان آتشی می افروزیم، صحنه معاد را در برابر چشم خود می بینیم!
eporsesh.com