این اتحاد، یک اتحاد و وحدت جهان شمول است. قران کریم در این زمینه می‌فرماید کافران و مشرکانی که با شما کاری ندارند و به جامعه اسلامی‌ضرری نمی‌رسانند و توطئه‌ای بر ضد مسلمانان نکرده‌اند، گرچه دین و اعتقادشان مبغوض شماست، ولی خدای سبحان شما را نهی نمی‌کند که با آنان رابطة مسالمت آمیز و نیکی و عدالت داشته باشید چون خداوند، عدالت‌گران را دوست دارد (لا ینهاکم الله عن الذین لم یقاتلوکم فی الدّین ولم یخرجوکم من دیارکم أن تبرّوهم وتقسطوا إلیهم إنَّ الله یحبّ المقسطین).(1)
همچنین قرآن در جای دیگر، صلح و سازش بین دولت اسلامی‌و دولت کفر را مطرح کرده، می‌فرماید چنانچه کافران به شما پیشنهاد صلح و سازش دادند، اظهار تمایل نشان بدهید (وإن جنحوا للسَّلم فاجنح لها)(2) لیکن این پذیرش صلح، در صورتی است که آنان به شما تهاجم و حمله‌ای نداشته باشند زیرا اگر آنان حمله کرده، بعضی از شما را کشتند و اموالتان را به غارت بردند، وظیفه تان مبارزه است نه صلح. هرگز وهن وسستی به خود راه ندهید و آنان را به سوی صلح و سازش فرا نخوانید چون شما برترید و خدا با شماست و هرگز اعمال شما را بی نتیجه نمی‌گذارد بلکه وقتی مبارزه کردید و شهید یا جان باز یا اسیر دادید، اعمالتان را به هدف می‌رساند و مشفوع نتیجه قرار می دهد.
پی‌نوشت
(1) ممتحنه/ 8
(2) انفال/ 61
آیت‌الله جوادی آملی، وحدت جوامع در نهج‌البلاغه
