برای طی الارض چندین معنا ذکر شده است:
1- نزدیک شدن مکان‌ها به یکدیگر.
2- تجدد امثال یعنی ارسال صورتی به مکانی که اراده می کند.
3- اعدام و ایجاد، یعنی در یک مکان وجود عینی خود را نابود و همان زمان در مکان دیگر ایجاد می کند. این قدرت را خدا به پیامبران و ائمه و بعضی از اولیای الهی عنایت کرده است. دیگران هم با اجازه یا به دستور و یا همراه با اولیای الهی می توانند طی الارض کنند، البته چنین افرادی مسئله را پنهان نگه می دارند و به کسی نمی گو یند مگر با اذن الهی و برای هدایت شخصی یا امر دیگر.
اگر انسان روحش را از آلودگی‌ها و تعلق‌ها پاک ساخته و خود را به اصل و حقیقت وجود خو یش برساند، یعنی روح خدائی را در خود زنده کند ، ممکن است به این مقام نائل آید.ممکن است پاک کردن نفس از آلودگی، شرط لازم برای رسیدن به این مقام باشد، ولی شرط کافی برای آن نباشد. عارفان معمولاً به سالکان در این راه سفارش می کنند که در درجه اوّل از محرّمات اجتناب کنند و واجبات را انجام دهند. در درجه بعد آنان را به انجام دادن مستحبات و اجتناب از مکروهات توصیه می کنند.این کار نیاز به مداومت جدی و ریاضت شرعی دارد و باید زیر نظر اساتید واقعی عرفان قرار گیرد، زیرا در این باب مدعیان طی الارض زیاد هستند.
قرآن مجید طی الارض را برای یکی از نزدیکان با ایمان و دوستان خاص سلیمان به نام آصف بن برخیا ذکر کرده که توانست تخت بلقیس را به یک چشم به هم زدن حاضر کند.قرآن مجید درباره او می فرماید: (کسی که دانشی از کتاب داشت، این کار را انجام داد).(1) بسیاری از مفسران گفته اند: این مرد با ایمان از اسم اعظم الهی با خبر بود. البته منظور از آگاهی بر اسم اعظم، تخلّق (آراستگی) به آن اسم و وصف است، یعنی انسان از نظر آگاهی و اخلاق و تقوا و ایمان آن چنان تکامل یابد که مظهری از آن اسم گردد.این تکامل معنوی و روحانی (که پرتوی از آن اسم اعظم الهی است) قدرت بر این کار را فراهم می کند.(2) برای توضیح بیشتر این بحث مراجعه کنید به کتاب مهرتابان از علامه محمد حسین طباطبایی، ص 177 - 186.
پی نوشت‌ها:
1. نمل (27) آیه 40.
2. تفسیر نمونه، ج 15، ص 470، با تلخیص.
منبع:سایت انوار طاها
