بالاترین هدف خلقت انسان و درجه‌ ی کمال او چیست و راه دستیابی به آن کدام است؟
قرآن می فرماید: بالاترین هدف‌ها، رستگاری است. توضیح آنکه، هستی برای بشر آفریده شده: (خلق لکم ما فی الارض جمیعاً)(بقره، 29) و بشر برای عبادت: (و ما خَلَقتُ الجِنَّ و الانس الاّ لِیَعبدون)(ذاریات، 56) و عبادت برای رسیدن به تقواست: (و اعبدوا ربّکم... لعلّکم تَتّقون)(بقره، 21) و تقوا برای رسیدن به رستگاری. (فاتّقوا اللّه... لعلّکم تفلحون)(مائده، 100) با این مقدّمات، معلوم می شود که قلّه‌ ی کمالات، فلاح و رستگاری است. اکنون ببینیم چگونه باید به این قلّه برسیم: قرآن می فرماید: راه رسیدن به رستگاری، تزکیه و خودسازی است: (قد أفلح مَن زکّاها)(شمس، 9.)و در آغاز سوره‌ ی مؤمنون، رستگاری را از آنِ مؤمنان دانسته و می فرماید: (قد أفلح المؤمنون) و همین که قرآن در یک جا فلاح را در تزکیه و در جای دیگر رستگاری را در ایمان بیان می کند، معلوم می شود که راه تزکیه، ایمان است، نه گوشه‌ گیری، چلّه نشینی، انزوای نابجا، ورد و ذکرهای مخصوص و طاقت‌فرسا و داشتن زندگی غیر متعارف و رفتارهای استثنایی؛ زیرا در ادامه‌ ی آیات سوره‌ ی مؤمنون، رستگاری را در سایه‌ ی نماز خاشعانه، دوری از لهو و لعب، پرداخت زکات و کمک به نیازمندان، عفّت در شهوت، امانتداری، وفای به عهد و تعهدات و مواظبت بر نماز میداند.البته دعوت به رستگاری باید بسیار شفّاف و علنی باشد و جا دارد بر بالای بامها و با صدای بلند همه‌ ی مردم را به آن دعوت کنند. (حیّ علی الفلاح) و پیوسته باید این دعوت را تکرار کنیم.در آیات اولیه‌ ی سوره‌ ی مؤمنون، دو بار کلمه‌ ی حفاظت بکار رفته است؛ یکبار حفظ شهوت. (لفروجهم حافظون) یک بار حفظ نماز. (علی صلاتهم یحافظون) آری، این دو حفاظت باید دائمی باشد؛ زیرا کلمه‌ ی (حافظ) در قالب اسم فاعل و (یحافظون) در قالب فعل مضارع، برای استمرار است. منبع:سایت انوار طاها
عنوان سوال:

بالاترین هدف خلقت انسان و درجه‌ ی کمال او چیست و راه دستیابی به آن کدام است؟


پاسخ:

قرآن می فرماید: بالاترین هدف‌ها، رستگاری است.
توضیح آنکه، هستی برای بشر آفریده شده: (خلق لکم ما فی الارض جمیعاً)(بقره، 29)
و بشر برای عبادت: (و ما خَلَقتُ الجِنَّ و الانس الاّ لِیَعبدون)(ذاریات، 56)
و عبادت برای رسیدن به تقواست: (و اعبدوا ربّکم... لعلّکم تَتّقون)(بقره، 21)
و تقوا برای رسیدن به رستگاری. (فاتّقوا اللّه... لعلّکم تفلحون)(مائده، 100)
با این مقدّمات، معلوم می شود که قلّه‌ ی کمالات، فلاح و رستگاری است. اکنون ببینیم چگونه باید به این قلّه برسیم:
قرآن می فرماید: راه رسیدن به رستگاری، تزکیه و خودسازی است: (قد أفلح مَن زکّاها)(شمس، 9.)و در آغاز سوره‌ ی مؤمنون، رستگاری را از آنِ مؤمنان دانسته و می فرماید: (قد أفلح المؤمنون)
و همین که قرآن در یک جا فلاح را در تزکیه و در جای دیگر رستگاری را در ایمان بیان می کند، معلوم می شود که راه تزکیه، ایمان است، نه گوشه‌ گیری، چلّه نشینی، انزوای نابجا، ورد و ذکرهای مخصوص و طاقت‌فرسا و داشتن زندگی غیر متعارف و رفتارهای استثنایی؛ زیرا در ادامه‌ ی آیات سوره‌ ی مؤمنون، رستگاری را در سایه‌ ی نماز خاشعانه، دوری از لهو و لعب، پرداخت زکات و کمک به نیازمندان، عفّت در شهوت، امانتداری، وفای به عهد و تعهدات و مواظبت بر نماز میداند.البته دعوت به رستگاری باید بسیار شفّاف و علنی باشد و جا دارد بر بالای بامها و با صدای بلند همه‌ ی مردم را به آن دعوت کنند. (حیّ علی الفلاح) و پیوسته باید این دعوت را تکرار کنیم.در آیات اولیه‌ ی سوره‌ ی مؤمنون، دو بار کلمه‌ ی حفاظت بکار رفته است؛ یکبار حفظ شهوت. (لفروجهم حافظون) یک بار حفظ نماز. (علی صلاتهم یحافظون) آری، این دو حفاظت باید دائمی باشد؛ زیرا کلمه‌ ی (حافظ) در قالب اسم فاعل و (یحافظون) در قالب فعل مضارع، برای استمرار است.
منبع:سایت انوار طاها





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین