در برخی آیات قرآن کریم مطالبی است که به ظاهر دلالت بر عدم شفاعت در قیامت میکند به طور مثال خداوند در قرآن کریم می فرماید: (لا بیع فیه و خله و لا شفاعه)، نه خرید و فروش است، نه دوستی، ونه شفاعت.(1)
منکرین شفاعت معتقدند که قرآن می گوید: ای افراد با ایمان از آنچه به شما روزی داده ایم انفاق کنید زیرا امروز قدرت انفاق دارید و در جهان دیگر قدرت انفاق ندارید، بلکه آنجا محل برداشت زراعت هایی است که در دنیا انجام شده است و در آنجا نه خرید و فروش می توان کرد تا سعادت و نجات از عذاب را خریداری نمود و دوستی های دنیوی نیز سودی ندارد و شفاعت شافعین نیز سودی ندارد. بنابراین از ظاهر آیه شریفه استفاده می شود که هیچ گونه شفاعتی فایده چندانی ندارد.(2)
اما در جواب باید گفت درست است در این آیه خداوند شفاعت را به طور کلی نفی کرده اما در آیه بعدی که به آیه الکرسی معروف است به وجود شفیعات تصریح می کند که به اذن خداوند درباره گروهی شفاعت خواهند کرد. چنانکه می فرماید: (من ذا الذی یشفع عنده الا بأذنه)، کیست که در نزد او، جز به فرمان او شفاعت کند؟(3)
بنابراین معنای آیه ای که نفی شفاعت نموده با توجه به آیه بعد به اینصورت تفسیر می شود که خدای منان شفاعت شافعینی که با او هیچ گونه ارتباطی ندارند را نفی می کند و بعبارت دیگر شفاعت استقلالی را مردود می داند و در آیه بعدی شفاعت شافعینی که مأذون از طرف او هستند را ثابت می کند و بدین ترتیب هیچ گونه منافاتی بین دو آیه وجود ندارد.(4)
افزون بر این آیات مزبور عامّ است و به وسیله آیاتی که دلالت بر پذیرش شفاعت، باذن الله و با ضوابط معیّن دارد تخصیص داده می‌شود.(5)
پی نوشتها:
1. سوره بقره، آیه 254
2. شفاعت، دری اصفهانی، قم، انتشارات ام ابیها، 1380، چاپ سوم، ص28
3. سوره بقره، آیه 255
4. مقاله کنفرانس تحقیقاتی علوم و مفاهیم قرآن کریم، مرکز تحقیقاتی سپاه پاسداران انقلاب، ص8
5. آموزش عقاید، مصباح یزدی، ص491
منبع:سایت انوار طاها
