فردوس برترین جای بهشت است و در آیات قرآن آمده که فردوس منزلگاه افراد با ایمان و صاحبان اعمال صالح است ممکن است در اینجا این سؤال پیش آید که اگر چنین است، مناطق دیگر بهشت نباید ساکنانی داشته باشد، چرا که غیر مؤمن را در بهشت راهی نیست. در پاسخ این سؤال، می توان گفت: آیه 108 سوره (کهف) که خداوند می فرماید: (إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ کانَتْ لَهُمْ جَنّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلاً)؛ (کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند باغ های فردوس منزلگاهشان است)، به هر فردی که ایمان و عمل صالح دارد اشاره نمی کند، بلکه درجه والائی از نظر ایمان و عمل صالح را معیار برای دخول در فردوس قرار داده، هر چند ظاهر آیه مطلق است، اما توجه به مفهوم کلمه (فردوس) آن را مقید می کند.
لذا در سوره (مؤمنون) که صفات وارثان فردوس را بیان می کند، حدّ اعلائی از صفات مؤمنان را ذکر کرده که در همه افراد وجود ندارد، و این خود قرینه ای است بر این که: ساکنان فردوس باید دارای صفات ممتازی علاوه بر ایمان و عمل صالح باشند.
نیز به همین دلیل، در حدیثی از پیامبر(صلی الله علیه وآله) می خوانیم که می فرماید: هر وقت از خدا تقاضای بهشت را می کنید مخصوصاً تقاضای فردوس کنید که جامع ترین و کامل ترین منزلگاه های بهشت است. اشاره به این که: همت افراد با ایمان، باید در همه چیز و در همه حال، عالی باشد، حتی در تمنای بهشت به مراحل پائین تر قناعت نکند، هر چند مراحل پائین تر هم غرق نعمت است. بدیهی است کسی که، چنین تقاضائی از خدا می کند، باید خود را برای رسیدن به چنین مقامی آماده کند، نیز باید حداکثر تلاش و کوشش را برای کسب برترین صفات انسانی و انجام صالح ترین اعمال به خرج دهد.
بنابراین آنها که می گویند: خدا کند ما به بهشت راه یابیم، هر چند در پائین ترین مراحل آن باشیم، افرادی هستند که از همت والای مؤمنان راستین بهره کافی ندارند.
پی نوشت:
تفسیر نمونه، ج 12، ص 614.
منبع:سایت انوار طاها
