چرا مشرکان از مسئله معاد تعجّب می کردند؟

کفار و مشرکان، نه تنها در عصر پیامبر(ص)، بلکه در اعصار دیگر نیز از مسئله معاد و زنده شدن بعد از مرگ تعجّب می کردند، و وحشت داشتند، و حتّی آن را دلیلی بر جنون گوینده آن می شمردند و به یکدیگر می گفتند:(هل ندلکم علی رجل ینبئکم اذا مزقتم کل ممزق انکم لفی خلق جدید افتری علی الله کذباً ام به جنة)؛(1) (آیا مردی را به شما نشان بدهیم که می گوید هنگامی که بدن شما به کلّی متلاشی و در هر سو پراکنده شد، دوباره آفرینش جدیدی می یابید؟!، آیا این مرد عمداً به خدا افترا بسته یا دیوانه است؟!).
خداوند در قرآن مجید در عبارات بسیار کوتاهی ، جواب قاطع به آنها می دهد، مثلا: در آیه 29 سوره اعراف با جمله (کما بداءکم تعودون) که چند کلمه بیشتر نیست به این موضوع پاسخ دندانشکن می دهد، و می گوید: همانگونه که در آغاز شما را آفرید باز میگردید و در جای دیگر می گوید: (و هو اهون علیه)؛ باز گشت شما حتی از آغاز ساده تر و آسانتر است(2) چرا که در آغاز هیچ نبودید و اکنون استخوان پوسیده یا خاک شده ای لااقل از شما موجود است .
و در بعضی از موارد دست مردم را می گیرد و به مطالعه عظمت و قدرت خدا در آفرینش این زمین و آسمان پهناور وا میدارد که آیا آن کس که قدرت دارد این همه کرات و کهکشانها و ثوابت و سیارات را بیافریند قادر بر اعاده خلقت نیست ؟! (3)
آری آن روز بر اثر عدم دانش و کوتاهی افکار، عقیده به عالم پس از مرگ و زنده شدن مردگان یک نوع جنون یا تهمت بر خدا محسوب می شد، و اعتقاد به جوشش حیات از ماده بیجان، جنون آمیز تلقّی می گردید.(4)

پی نوشتها:
1. سوره سباء،آیه 7
2. سوره روم ،آیه 27
3. سوره یس،آیه 8
4. 50 درس اصول عقائد برای جوانان، مکارم شیرازی، ص348
منبع:سایت انوار طاها