معاد چیست ؟
کلمه ی معاد از عود به معنای بازگشت می آید و منظور از معاد این است که انسان بعد از موت ، لباس حیات می پوشد و این حالت فیزیکی برمی گردد و حی خواهد شد . تعبیر قرآن این است که بعد از این که شما زندگی دنیا را تمام کردید میت می شوید .همه ی انسانها به جز شهدا ( مقتولین در راه خدا) میت می شوند . شهدا در هنگام شهادت میت می شوند و بلافاصله لباس آخرت می پوشند . قرآن می فرماید : بل احیاء عند ربهم یرزقون . خدا در سوره ی بقره آیه بیست و هشت می فرماید : شما قبل از بدنیا آمدن میت بودید ،خدا شما را احیا کرد و بعد از مرگ خدا این حی را از شما می گیرد و شما میت می شوید . انسان در عالم ذر میت بوده است و انسان به اختیار خودش به دنیا آمد یعنی انسان خودش انتخاب کرد و ما هیچ کدام جبراً به دنیا نیامدیم . با توجه به اینکه این دنیا ظرف امانتی است که خدا برای ما تعیین کرده است و ما با اختیارخودمان آنرا پذیرفتیم ، ورود به این دوره و ظرف امانت را ما قبول کردیم . بعد از مرگ همه به جز شهدا وارد عالم دیگری بنام برزخ می شوند .در سوره ی مومنون داریم که شما بعد از زندگی دنیا شما میت می شوید . بعد از برزخ دوباره لباس حیات می پوشیم و وارد قیامت می شویم . قرآن تاکید می کند که ما بعد از اینکه دوره ی برزخ را تمام می کنیم و وارد قیامت می شویم ، دوره ی برزخ را فراموش می کنیم و هیچ گاه آنرا به یاد نمی آوریم همچنان که انسان عالم ذر را به یاد نمی آورد . حالت موت انسان ، حالت خواب را دارد و انسان چیزهایی را به یاد می آورد ولی قسمت کمی از آن را انسان به یاد دارد . خدا خواسته که ما آن عالم را درک کنیم که خواب به یادمان می آید . انسان وقتی بیهوش می شود ( بیهوشی هم خواب غلیظ است ) از بیهوشی چیزی یادش نمی آید . در دنیا ما حی هستیم و روح این مَرکب را در اختیار دارد و اراده ی خودش را از طریق این مَرکب به ظهور می رساند . می میریم و دوباره میت می شویم ، وارد دنیایی می شویم که روح تنهاست و احساس می کند . ممکن است که برای کسی زود بگذرد و برای کسی سالها طول بکشد و این بسته به جریاناتی است که برای او پیش بیاورند . بعضی ها در برزخ در امنیت هستند ، بعضی ها در لذت یا رنج هستند . اینها مبتنی بر رفتار دنیای آنها است . خدا در آخر سوره ی واقعه مردم را به سه دسته تقسیم می کند . کسانی که مقرب درگاه الهی هستند از همان لحظه که می میرند وارد بهشت می شوند و کسانی که اصحاب یمین هستند در سلامت هستند و اصحاب شمال که از تکذیب کنندگان معاد بودند با آتش مواجه می شوند . در روز قیامت وقتی ما بیدار می شویم ، برزخ را فراموش می کنیم ولی دنیا را به یاد می آوریم . یعنی ما زندگی دنیا را ادامه می دهیم . اگر من ده سال در دنیا باشم ، ده سال و یک روز دیگر در قیامت خواهم بود . ما وقتی از خواب بیدار می شویم دیگر کاری به خواب نداریم و دغدغه های قبل از خواب به یاد ما می آید . اگر انسانی پنج روزهم بیهوش باشد ، وقتی بیدار می شود ، دغدغه های قبل از بیهوشی را دارد و در قیامت دقیقا این طوری است . خدا یکی از پیامبر الهی را صد سال میرانید و بعد او را زنده کرد . به او گفتند که چند وقت اینجا هستی ؟ گفت : یک روز خواب بودم . این ماجرا برای اصحاب کهف اتفاق افتاد . خدا به شهدا در قیامت نوعی ابزار به آنها می دهد . برادر امیرالمومنین جعفر در جنگ موته شهید شدند . پیامبر گفت که دیدم خدا به او دو تا بال داده است و با ملائکه پرواز می کند یعنی یک بدنی شبیه به فرشتگان به شهدا می دهند و در قیامت ، دوباره با همان بدن زنده می شود.
عنوان سوال:

معاد چیست ؟


پاسخ:

کلمه ی معاد از عود به معنای بازگشت می آید و منظور از معاد این است که انسان بعد از موت ، لباس حیات می پوشد و این حالت فیزیکی برمی گردد و حی خواهد شد . تعبیر قرآن این است که بعد از این که شما زندگی دنیا را تمام کردید میت می شوید .همه ی انسانها به جز شهدا ( مقتولین در راه خدا) میت می شوند . شهدا در هنگام شهادت میت می شوند و بلافاصله لباس آخرت می پوشند . قرآن می فرماید : بل احیاء عند ربهم یرزقون . خدا در سوره ی بقره آیه بیست و هشت می فرماید : شما قبل از بدنیا آمدن میت بودید ،خدا شما را احیا کرد و بعد از مرگ خدا این حی را از شما می گیرد و شما میت می شوید . انسان در عالم ذر میت بوده است و انسان به اختیار خودش به دنیا آمد یعنی انسان خودش انتخاب کرد و ما هیچ کدام جبراً به دنیا نیامدیم . با توجه به اینکه این دنیا ظرف امانتی است که خدا برای ما تعیین کرده است و ما با اختیارخودمان آنرا پذیرفتیم ، ورود به این دوره و ظرف امانت را ما قبول کردیم . بعد از مرگ همه به جز شهدا وارد عالم دیگری بنام برزخ می شوند .در سوره ی مومنون داریم که شما بعد از زندگی دنیا شما میت می شوید . بعد از برزخ دوباره لباس حیات می پوشیم و وارد قیامت می شویم . قرآن تاکید می کند که ما بعد از اینکه دوره ی برزخ را تمام می کنیم و وارد قیامت می شویم ، دوره ی برزخ را فراموش می کنیم و هیچ گاه آنرا به یاد نمی آوریم همچنان که انسان عالم ذر را به یاد نمی آورد . حالت موت انسان ، حالت خواب را دارد و انسان چیزهایی را به یاد می آورد ولی قسمت کمی از آن را انسان به یاد دارد . خدا خواسته که ما آن عالم را درک کنیم که خواب به یادمان می آید . انسان وقتی بیهوش می شود ( بیهوشی هم خواب غلیظ است ) از بیهوشی چیزی یادش نمی آید . در دنیا ما حی هستیم و روح این مَرکب را در اختیار دارد و اراده ی خودش را از طریق این مَرکب به ظهور می رساند . می میریم و دوباره میت می شویم ، وارد دنیایی می شویم که روح تنهاست و احساس می کند . ممکن است که برای کسی زود بگذرد و برای کسی سالها طول بکشد و این بسته به جریاناتی است که برای او پیش بیاورند . بعضی ها در برزخ در امنیت هستند ، بعضی ها در لذت یا رنج هستند . اینها مبتنی بر رفتار دنیای آنها است . خدا در آخر سوره ی واقعه مردم را به سه دسته تقسیم می کند . کسانی که مقرب درگاه الهی هستند از همان لحظه که می میرند وارد بهشت می شوند و کسانی که اصحاب یمین هستند در سلامت هستند و اصحاب شمال که از تکذیب کنندگان معاد بودند با آتش مواجه می شوند . در روز قیامت وقتی ما بیدار می شویم ، برزخ را فراموش می کنیم ولی دنیا را به یاد می آوریم . یعنی ما زندگی دنیا را ادامه می دهیم . اگر من ده سال در دنیا باشم ، ده سال و یک روز دیگر در قیامت خواهم بود . ما وقتی از خواب بیدار می شویم دیگر کاری به خواب نداریم و دغدغه های قبل از خواب به یاد ما می آید . اگر انسانی پنج روزهم بیهوش باشد ، وقتی بیدار می شود ، دغدغه های قبل از بیهوشی را دارد و در قیامت دقیقا این طوری است . خدا یکی از پیامبر الهی را صد سال میرانید و بعد او را زنده کرد . به او گفتند که چند وقت اینجا هستی ؟ گفت : یک روز خواب بودم . این ماجرا برای اصحاب کهف اتفاق افتاد . خدا به شهدا در قیامت نوعی ابزار به آنها می دهد . برادر امیرالمومنین جعفر در جنگ موته شهید شدند . پیامبر گفت که دیدم خدا به او دو تا بال داده است و با ملائکه پرواز می کند یعنی یک بدنی شبیه به فرشتگان به شهدا می دهند و در قیامت ، دوباره با همان بدن زنده می شود.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین