مشرکان
شرک، اصطلاحی دینی به معنای شریک قائل شدن برای خدا. در منابع روایی و کتابهای اخلاقی، مراتب مختلفی برای شرک شمرده شده و از گناهان کبیره محسوب میشود.
صحابه ای که بدنش از سوی زنبورها مورد حمایت، قرار گرفته و حفاظت شده، نامش عاصم بن ثابت انصاری، پسر ابی افلح یا ابن افلح، معروف به "حمی دبر"، است. هنگامی که عاصم در جنگ "ذات الرجیع" به دست هذیل - یکی از دشمنان - کشته شد، مشرکان بعد از کشتن او قصد آن داشتند که بدنش را مثله (قطعه قطعه) کنند، خداوند زنبورها را فرستاد تا از جنازه اش محافظت کنند. جمعیت انبوه زنبورها به اذن الاهی، چنان به مشرکان حمله کردند که حتی دشمنان زره پوش را هم توان مقابله با زنبورها نبود. بدین ترتیب زنبورها از بدن عاصم در برار دشمن حفاظت کردند تا مسلمانان رسیدند و جنازه اش را دفن کردند.[1]
[1] بحار الانوار، ج 31، ص 427؛ معجم طبرانی، ج 17، ص 147؛ الاصابة، ابن حجر، ج 3، ص 461؛ خاتمة المستدرک، ج 8، ص 98.