در زمان پیامبران عده ای بودند که خدا را با مخلوقات تشبیه می کردند. در دوره ای می گفتند که خدا شبیه انسان است ولی سر بزرگتر و دست و پای بزرگتری دارد . این محدوداست .خداوند کمال محض و نامحدود است و ما یک توحید احدی و یک توحید واحدی داریم . توحید احدی یعنی خداوند بسیط است و اجزا ندارد. توحید واحدی یعنی خدا شریکی ندارد. وقتی ما پذیرفتیم که خدا احد و واحد است ،پس خدا به هیچ چیزی شباهت ندارد . خدا همتایی ندارد . خدا کمال محض است . بخاطر همین فرموده اند که خدا را مقایسه نکنید . استدلال عقلی غیر از مقایسه کردن است . در منطق آمده است که ما سه نوع حجت داریم . قیاس ، تمثیل واستفراء . در استقراء از جزئی پی به کلی می بریم . مثلا آب در صد درجه به جوش می آید . تمثیلی این طور است که حکم یک مصداق را به مصداق دیگر بزنیم .مثلا مایعی شبیه خمراست و چون خمر نجس است ، این مایع هم نجس است . همه ی علما می گویند که این استدلال ها غلط است . یعنی شما نمی توانید از یک فرد حکم فرد دیگری را بدست بیاورید . قیاس از کلی به جزئی است . یعنی شما یک حکم کلی را کشف می کنید . مثلا مخلوق نیاز به خالق دارد و از این حکم کلی به این نتیجه می رسید که این عالم هم خالقی بنام خداوند سبحان دارد . قیاس مقایسه کردن نیست بلکه سیر از کلی به جزئی است . پس مقایسه کردن غلط است ولی قیاس درست است .
