طبق آیات و احادیث ، وقتی ما از دنیا می رویم ، فرشتگان مرگ به سراغ انسان می آیند و یک پرس و جوی کلی مطرح می شود و جایگاه انسان مشخص می شود ولی ریز محاسبات مربوط به قیامت است . در هنگام مرگ می پرسند که تو در کدام خط بودی ؟ تا جایگاه مشخص بشود اما محاسبه ی دقیق و ریز در آخرت است . درروایت اهل بیت آمده است که اگر شما شایستگی شفاعت را پیدا بکنید ما آنرا مضایقه نمی کنیم . در بلندی های اعراف ( منطقه ای بین جهنمیان و بهشتیان ) دو دسته وجود دارند . یک دسته مستضعفانی که آنجا گیر کرده اند و نمی توانند برگردند ، دسته ی دوم اولیاء هستند که نظاره می کنند و تمام کسانی را که شایستگی دارند به منطقه ی نجات بروند ، شفاعت می کنند . در دنیا خدا یک باب رحمتی به نام شفاعت گشوده است. یکی از مشاهیر از دنیا رفت و او را در خوب دیدند و گفتند که در چه حالی هستی ؟ گفت : به من گفتن که تو باید همه ی بارت را خودت بکشی زیرا تو شفاعت را انکار می کردی . متن قرآن شفاعت اولیاء خدا را مطرح می کند . شفاعت یک باب رحمتی است .خدا اولیاء خودش را مامور کرده که کسانی که شایستگی دارند به آنها کمک بشود تا بارشان را به سرمنزل برسانند . اگر ما در دنیا متمسک به اهل بیت باشیم آنها در آنجا آنها شفاعت شان را از ما دریغ نمی کنند .
