توسل از نظر لغت به این معناست که فرد برای نزدیک شدن به یک هدف ، دنبال وسیله ای برود و با استمداد و کمک گرفتن از آن وسیله به هدف خود نزدیک شود. از نظر اصطلاح، انسان برای نزدیکی به خداوند تبارک و تعالی و برطرف کردن نیازها و حاجات خود به دنبال وسیله ای بوده که بهترین و کارآمد ترین وسیله در این امر استمداد از انسان های کامل ، انبیاء و اولیاء می‌باشد. در اینجا منظور از انتخاب وسیله این نیست که خداوند نیازمند به وسیله است بلکه معنای دقیق آن این است که ما نیازمند به وسیله هستیم یعنی خداوند تبارک و تعالی قادر علی الاطلاق ، عالم علی الاطلاق ، هیچ قیدی در علم او و هیچ قیدی در قدرت او نیست و هر امر ممکنی به اراده، علم و قدرت او تعلق می گیرد . از جانب خداوند هیچ حدی و محدودیتی وجود ندارد به جز آنچه که محال است اما انسان است که محدود و نیازمند به وسیله می‌باشد . فرض کنید اگر فردی قصد دارد از یک مسیری عبور کند ، از نقطه ای به نقطه‌ای دیگر منتقل شود ، نیازمند به ماشین و وسیله نقلیه است پس آن را به کار می گیرد و به هدف خود می رسد. این نیاز ما است نه اینکه خداوند یا کسی که نیاز ما را برطرف می کند نیازمند به این وسیله است .
