نظر افلاطون در مورد برخورداری انسان از فطرت به محض تولد چیست؟

افلاطون می گوید: انسان وقتی که به این دنیا می آید، همه چیز را می داند. چیزی که نداند، وجود ندارد. روح انسان قبل از بدن در دنیای دیگری وجود داشته است. آن دنیا به قول او دنیای مُثُل است و روح انسان در دنیای مُثُل که به عقیده او حقایق موجودات این عالم هستند مثل را درک کرده و به حقایق اشیاء رسیده است. بعد که به بدن تعلّق می گیرد یک نوع حجاب میان او و معلومات او واقع می شود و مثل آدمی می شود که یک چیزهایی می داند، ولی موقتا فراموش کرده است. به عقیده او، هر کسی که به دنیا می آید، همه علوم (مثلاً ریاضیّات) را می داند. پس تعلیم و تعلّم چیست؟ می گوید: تعلیم و تعلّم، تذکّر و یادآوری است، معلّم مذکِّر است؛ یعنی آن چه را که (متعلّم) در باطن می داند، به او یادآوری می کند و او به یاد آن چه قبلاً می دانسته است، می افتد. از این روست که (تعلیم) در مکتب او فقط تذکّر است و بس.
www.irc.ir