http://rasekhoon.net

آیا تمام امامان و پیامبران علم غیب داشته اند؟
توانایی اطلاع بر برخی از امور غیبی و خبر دادن از آنها، اختصاص به معصومین(ع) ندارد؛ بلکه افراد دیگری نیزممکن است با تحصیل برخی از مقدمات، بتوانند از امور غیبی خبر دهند؛ برخی از راه تهذیب نفس و صفای باطن وبعضی نیز از راه ریاضت‌های مختلف دیگر و... ولی باید توجه داشت که حیطه آگاهی این افراد، یکسان نیست و از جهات مختلف با یکدیگر تفاوت دارد و از نظر دسترسی به خبرها برای هر کدام، محدودیت‌هایی وجود دارد. آنچه که علم غیب پیامبران و امامان معصوم(ع) را از دیگران ممتاز می‌کند، گستردگی آن است. هم چنین علوم آنان متصل به وحی است و به اخباری دسترسی دارند که از راه‌های دیگر دسترسی به آن امکان ندارد؛ مثلاً خبر از قیامت وبهشت و دوزخ و خبر از عوالم عینی مانند عالم ملائکه و... تفاوت دیگر، مصون بودن خبرهای غیبی ائمه از خطا و اشتباه است، برخلاف خبرهای غیبی دیگران که بنا به تأثیرات برخی از موجودات (مانند اجنه و شیاطین) ممکن است مشتمل بر خطا و اختلال باشد. نکته دیگری که توجه به آن لازم است، آن که دلایل اثبات امامت امامان معصوم(ع) تنها به خبرهای غیبی آنان منحصر نیست؛ بلکه این گونه خبرها از جمله کرامات آنان محسوب می‌گردد. مبنای کلامی اثبات نبوت و امامت، ادله قاطع و استواری است که در جای خود مطرح است. علم به غیب، موهب الهی است که به کسانی داده می شوند که با انجام دستورات شرعی و تبعیت کامل از پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (س) به مقام قرب می رسند. هر انسانی که به مقام قرب الهی رسید. عنداللهی می شود و به میزان بهره ای که از معنویات و قرب دارد، به علم غیب نیز دسترسی دارد. بله بسیاری از بزرگان ما به این مقام رسیده اند. مرحوم آیت الله حسنعلی اصفهانی (نخودکی) و مرحوم رجبعلی خیاط نمونه های این افراد هستند. آنها نیز بر اساس وظیفه و تکلیفی که داشته اند مردم را از برخی حقایق آگاه می کردند و راه را از چاه نشان می دادند. البته، علم این بزرگان به آینده و بر حذر داشتن مردم از برخی کارها؛ با عنایت به بحث قضا و قدر الهی و اختیار انسانی است. توجه به این نکته نیز ضروری است که این بزرگواران، تنها بر اساس تکلیف الهی خود، عمل می کنند و تحت تاثیر هوا و هوس نیستند: اگر در جایی به علم غیب خود رجوع می کنند و کسانی را از کاری بیم می دهند یا اگر در مواقعی سکوت می کنند و هیچ نمی گویند تنها بر اساس وظیفه ای است که بر دوش خود حس می کنند. www.morsalat.com
عنوان سوال:

آیا تمام امامان و پیامبران علم غیب داشته اند؟


پاسخ:

توانایی اطلاع بر برخی از امور غیبی و خبر دادن از آنها، اختصاص به معصومین(ع) ندارد؛ بلکه افراد دیگری نیزممکن است با تحصیل برخی از مقدمات، بتوانند از امور غیبی خبر دهند؛ برخی از راه تهذیب نفس و صفای باطن وبعضی نیز از راه ریاضت‌های مختلف دیگر و...
ولی باید توجه داشت که حیطه آگاهی این افراد، یکسان نیست و از جهات مختلف با یکدیگر تفاوت دارد و از نظر دسترسی به خبرها برای هر کدام، محدودیت‌هایی وجود دارد.
آنچه که علم غیب پیامبران و امامان معصوم(ع) را از دیگران ممتاز می‌کند، گستردگی آن است. هم چنین علوم آنان متصل به وحی است و به اخباری دسترسی دارند که از راه‌های دیگر دسترسی به آن امکان ندارد؛ مثلاً خبر از قیامت وبهشت و دوزخ و خبر از عوالم عینی مانند عالم ملائکه و...
تفاوت دیگر، مصون بودن خبرهای غیبی ائمه از خطا و اشتباه است، برخلاف خبرهای غیبی دیگران که بنا به تأثیرات برخی از موجودات (مانند اجنه و شیاطین) ممکن است مشتمل بر خطا و اختلال باشد.
نکته دیگری که توجه به آن لازم است، آن که دلایل اثبات امامت امامان معصوم(ع) تنها به خبرهای غیبی آنان منحصر نیست؛ بلکه این گونه خبرها از جمله کرامات آنان محسوب می‌گردد. مبنای کلامی اثبات نبوت و امامت، ادله قاطع و استواری است که در جای خود مطرح است.
علم به غیب، موهب الهی است که به کسانی داده می شوند که با انجام دستورات شرعی و تبعیت کامل از پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (س) به مقام قرب می رسند. هر انسانی که به مقام قرب الهی رسید. عنداللهی می شود و به میزان بهره ای که از معنویات و قرب دارد، به علم غیب نیز دسترسی دارد. بله بسیاری از بزرگان ما به این مقام رسیده اند. مرحوم آیت الله حسنعلی اصفهانی (نخودکی) و مرحوم رجبعلی خیاط نمونه های این افراد هستند. آنها نیز بر اساس وظیفه و تکلیفی که داشته اند مردم را از برخی حقایق آگاه می کردند و راه را از چاه نشان می دادند.
البته، علم این بزرگان به آینده و بر حذر داشتن مردم از برخی کارها؛ با عنایت به بحث قضا و قدر الهی و اختیار انسانی است.
توجه به این نکته نیز ضروری است که این بزرگواران، تنها بر اساس تکلیف الهی خود، عمل می کنند و تحت تاثیر هوا و هوس نیستند: اگر در جایی به علم غیب خود رجوع می کنند و کسانی را از کاری بیم می دهند یا اگر در مواقعی سکوت می کنند و هیچ نمی گویند تنها بر اساس وظیفه ای است که بر دوش خود حس می کنند.
www.morsalat.com





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین