نبوت پیامبران به یکی از سه طریق شناخته می شود که یکی از آنها معجزه است. اینک هر سه طریق را اجمالاً یادآور می شویم:
1. معجزه یعنی کاری را انجام بدهد که از حدود توانایی بشر، بیرون باشد و استادان فن، تصدیق کنند که این کار او کار بشری نیست، کاری الهی است.
هنگامی که موسی، با معجزه شاخص خود، به میدان آمد، همه ساحران تصدیق کردند که این کار، از حدود توانایی بشر بیرون است، چنان که می فرماید:
( فَأُلقی السَّحرة سُجَّداً ).(1)(ساحران همگی به سجده افتادند)
2. تنصیص پیامبر پیشین بر نبوت پیامبر پسین و این همان راهی است که در مورد پیامبر نیز تحقق پذیرفته است. چنان که می فرماید:
(وإذ قال عیسی بن مریم یا بنی إسرائیل انّی رسول الله إلیکم مصدقاً لما بین یدی من التورات ومبشراً برسول یأتی من بعدی اسمه أحمد فلمّا جاءهم بالبیّنات قالوا هذا سحر مبین ). (2)
(و هنگامی را که عیسی بن مریم گفت: ای بنی اسرائیل! من فرستاده خدا به سوی شما هستم در حالی که تصدیق کننده توراتی می باشم که قبل از من فرستاده شده، و بشارت دهنده به رسولی که بعد از من می آید و نام او احمد است! هنگامی که او با معجزات و دلایل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: این سحری آشکار است)!در این آیه، نبوت پیامبر گرامی به وسیله تنصیص پیامبر پیشین معرفی شده است.
3. جمع قرائن و شواهد درباره زندگی مدّعی نبوت مانند نظر درباره افرادی که تربیت کرده و آثاری که در زندگی از خود، به یادگار نهاده است، این راه علمی را ما درباره نبوّت جهانی پیامبر طی کرده ایم و قیصر روم نیز وقتی نامه دعوت پیامبر(ص) را دریافت کرد در این باره به کاوش هایی پرداخت و از ابوسفیان پرسش هایی نموده که ابن هشام آنها را نقل کرده و او از مجموع اطلاعات دریافتی، به راستگویی رسول خدا پی برد.
با توجه به این طرق سه گانه، در پاسخ این سؤال می گوییم:
امام هرگز دارای معجزه نیست، زیرا معجزه از ویژگی های پیامبر است و اگر کار خارق العاده ای انجام دهد، آن را کرامت می نامند چنان که کارهای حضرت مریم نیز کرامت بود، قرآن نقل می کند:
(کلّما دخل علیها زکریا المحراب وجد عندها رزقاً قال یا مریم أنی لک هذا قالت هو من عند الله إنّ الله یرزق من یشاء بغیر حساب ). (3)
(هر زمان زکریا وارد محراب او می شد، غذای مخصوصی در آن جا می دید، از او پرسید: "ای مریم! این را از کجا آورده ای؟! "گفت: "این از سوی خداست. خداوند به هر کس بخواهد، بی حساب روزی می دهد " ).
فراهم شدن روزی در برابر سجاده مریم، یکی از کرامت های اوست، ولی او هرگز پیامبر نبوده و این کار نیز معجزه نامیده نمی شود.
روی این اساس، امامت امامان ما از دو راه شناخته می شود: یکی تنصیص پیامبر و تنصیص امام پیشین، یکی هم از جمع قرائن و شواهد.
پی نوشتها:
1. سوره، طه، آیه 70.
2. سوره صف، آیه 6.
3. سوره آل عمران، آیه 37.
منبع:سایت انوار طاها
