فلسفه عقیده به خدا و پیامبران و امامان چیست؟

پاسخ به این پرسش را امام رضا(ع) در روایتی داده اند.
از امام رضا (علیه السلام) پرسیدند فلسفه عقیده به خدا و پیغمبران و امامان و آنچه از جانب او آمده چیست؟ حضرت فرمودند:( لعلل کثیره منها ان من لم یقر بالله عزوجل لم یجتنب معاصیه و لم ینته عن ارتکاب الکبائر و لم یراقب احدا فیما یشتهی و یستلذ من الفساد والظلم...)(1)، علتهای بسیاری دارد یکی از آنها این است که کسی که معتقد به خدا نیست از گناهان اجتناب نمی کند و مرتکب معصیتهای بزرگ می شود و در انجام هر ظلم و فسادی که برایش لذت بخش است از هیچ کسی حساب نمی برد. طبیعی است کسی که اعتقاد به خدا و قیامت ندارد،عدالت برابری ایثار از خود گذشتگی و بطور کلی همه مسائل اخلاقی از نظر او پوچ و بی محتوی و خالی از مفهوم است، برای چنین فردی فرقی بین ظالم و عادل نیکوکار و جنایتکار نیست زیرا در نظر او همه با مرگ به یک نقطه مساوی می رسند، پس چه چیزی می تواند مانع این انسان از فساد و هوسرانی باشد؟ در نتیجه اعتقاد به خدا و قیامت باعث می شود انسان خود را در برابر هر حرکتی مسئول بداند، انسان معتقد باور دارد که کوچک ترین عمل زشت و زیبای او حساب دارد. (فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره و من یعمل مثقال ذره شرا یره) (2) هر کس به اندازه ذره ای خوبی یا بدی کند آنرا خواهد دید.(3)

پی‌نوشت‌ها:
1 .میزان الحکمه، واژه معرفت.
2. سوره زلزله، آیه 7-8
3. کتاب اصول عقایدحجه الاسلام قائمی.درس اول

منبع:سایت انوار طاها