پیامبران
توحید معاد نبوت عدل (شیعه) • 
شفاعت پیامبران در قیامت و بشارت به آن، به چه منظوری است؟
هدف از شفاعت و مغفرت خواستن آن است که روح امیدواری در انسان بدمد، نه این که انسان مغرور و متجّری شود. فرق بین رجا و غرور، همان فرق بین حق و باطل است. انبیا فرمودند: ما به اذن خدا شفاعت و طلب مغفرت می‌کنیم، ولی خداوند هرکسی راکه خود بخواهد، می‌بخشد. پیامبران در حد (موجبه جزئبه) به انسانها وعده طلب مغفرت دادند، نه این که درباره کلیه گناهان و همه گناهکاران به نحو (موجبه کلیّه) طلب مغفرت کنند، و یا طلب مغفرت آنان در تأثیر مستقل باشد. پس انبیا فقط زمینه احیای روح امید را فراهم کردند، نه این که انسان را متجّری و هتّاک حریم الهی کنند. شفاعت و مغفرت انبیا، برای آن است که انسانها نگویند: ما که بر اثر گناه باید در جهنم بسوزیم، چرا برگردیم؟ خداوند می‌خواهد به آنها بگوید: اگر برگردند، نقص آنان جبران می‌شود و قابل بخشش هستند، ولی اگر برنگردند، ممکن است بر اثر اصرار بر گناهان، زمینه شرک در آنان فراهم شود و دیگر هیچ راهی برای درمان بیماری آنان نباشد: (ثُمَ کان عاقِبَة الََّذِین اَساؤا السُوای اَنْ کَذَّبُوا) روم/10 ممکن است انسان ابتدا مبتلا به مکروهات بشود و کم کم آلوده به گناهان صغیره و بعد، گناهان کبیره گردد و در نهایت دین الهی را از اصل انکار کند. پس باید امیدی برای بازگشت به سوی خداوند باشد تا به صرف ارتکاب پاره‌ای از گناهان زمینه یأس فراهم نشود. ملائکه و پیامبران با شفاعت و مغفرت خواستن از خداوند، این امید را در دل گناهکاران زنده نگه می‌دارند. قرآن، کتابهای آسمانی، انبیای الهی و فرشتگان، همه، هم دافع عقابند و هم رافع عذاب. خداوند درباره دفع عقاب با قرآن می‌فرماید: (کِتابٌ اَنْزَلناه ِالَیکَ لِتُخْرِج النّاسَ مِنَ الظُّلماتِ اِلی النُّور) ابراهیم/1 ، (یَهدیِ بِه اللهُ مَن اتَّبعَ ضوانه سُبَل السَّلام) مائده/16. قرآن توان رفع عقاب را نیز به صورت شفاعت دارد: (َواعْلَموا أنّه شافِع مُشفّع وَقائل مُصدَّق وَ أنَّهُ مَن شَفَع لَه القرآنُ یَومَ القیامة شُفّع) (نهج‌البلاغه/خطبه 176.) www.eporsesh.com
هدف از شفاعت و مغفرت خواستن آن است که روح امیدواری در انسان بدمد، نه این که انسان مغرور و متجّری شود. فرق بین رجا و غرور، همان فرق بین حق و باطل است. انبیا فرمودند: ما به اذن خدا شفاعت و طلب مغفرت می‌کنیم، ولی خداوند هرکسی راکه خود بخواهد، می‌بخشد. پیامبران در حد (موجبه جزئبه) به انسانها وعده طلب مغفرت دادند، نه این که درباره کلیه گناهان و همه گناهکاران به نحو (موجبه کلیّه) طلب مغفرت کنند، و یا طلب مغفرت آنان در تأثیر مستقل باشد. پس انبیا فقط زمینه احیای روح امید را فراهم کردند، نه این که انسان را متجّری و هتّاک حریم الهی کنند. شفاعت و مغفرت انبیا، برای آن است که انسانها نگویند: ما که بر اثر گناه باید در جهنم بسوزیم، چرا برگردیم؟ خداوند می‌خواهد به آنها بگوید: اگر برگردند، نقص آنان جبران می‌شود و قابل بخشش هستند، ولی اگر برنگردند، ممکن است بر اثر اصرار بر گناهان، زمینه شرک در آنان فراهم شود و دیگر هیچ راهی برای درمان بیماری آنان نباشد: (ثُمَ کان عاقِبَة الََّذِین اَساؤا السُوای اَنْ کَذَّبُوا) روم/10 ممکن است انسان ابتدا مبتلا به مکروهات بشود و کم کم آلوده به گناهان صغیره و بعد، گناهان کبیره گردد و در نهایت دین الهی را از اصل انکار کند. پس باید امیدی برای بازگشت به سوی خداوند باشد تا به صرف ارتکاب پاره‌ای از گناهان زمینه یأس فراهم نشود. ملائکه و پیامبران با شفاعت و مغفرت خواستن از خداوند، این امید را در دل گناهکاران زنده نگه می‌دارند. قرآن، کتابهای آسمانی، انبیای الهی و فرشتگان، همه، هم دافع عقابند و هم رافع عذاب. خداوند درباره دفع عقاب با قرآن می‌فرماید: (کِتابٌ اَنْزَلناه ِالَیکَ لِتُخْرِج النّاسَ مِنَ الظُّلماتِ اِلی النُّور) ابراهیم/1 ، (یَهدیِ بِه اللهُ مَن اتَّبعَ ضوانه سُبَل السَّلام) مائده/16. قرآن توان رفع عقاب را نیز به صورت شفاعت دارد: (َواعْلَموا أنّه شافِع مُشفّع وَقائل مُصدَّق وَ أنَّهُ مَن شَفَع لَه القرآنُ یَومَ القیامة شُفّع) (نهج‌البلاغه/خطبه 176.) www.eporsesh.com
پاسخ:
هدف از شفاعت و مغفرت خواستن آن است که روح امیدواری در انسان بدمد، نه این که انسان مغرور و متجّری شود. فرق بین رجا و غرور، همان فرق بین حق و باطل است. انبیا فرمودند: ما به اذن خدا شفاعت و طلب مغفرت می‌کنیم، ولی خداوند هرکسی راکه خود بخواهد، می‌بخشد. پیامبران در حد (موجبه جزئبه) به انسانها وعده طلب مغفرت دادند، نه این که درباره کلیه گناهان و همه گناهکاران به نحو (موجبه کلیّه) طلب مغفرت کنند، و یا طلب مغفرت آنان در تأثیر مستقل باشد. پس انبیا فقط زمینه احیای روح امید را فراهم کردند، نه این که انسان را متجّری و هتّاک حریم الهی کنند.
شفاعت و مغفرت انبیا، برای آن است که انسانها نگویند: ما که بر اثر گناه باید در جهنم بسوزیم، چرا برگردیم؟ خداوند می‌خواهد به آنها بگوید: اگر برگردند، نقص آنان جبران می‌شود و قابل بخشش هستند، ولی اگر برنگردند، ممکن است بر اثر اصرار بر گناهان، زمینه شرک در آنان فراهم شود و دیگر هیچ راهی برای درمان بیماری آنان نباشد: (ثُمَ کان عاقِبَة الََّذِین اَساؤا السُوای اَنْ کَذَّبُوا) روم/10
ممکن است انسان ابتدا مبتلا به مکروهات بشود و کم کم آلوده به گناهان صغیره و بعد، گناهان کبیره گردد و در نهایت دین الهی را از اصل انکار کند. پس باید امیدی برای بازگشت به سوی خداوند باشد تا به صرف ارتکاب پاره‌ای از گناهان زمینه یأس فراهم نشود. ملائکه و پیامبران با شفاعت و مغفرت خواستن از خداوند، این امید را در دل گناهکاران زنده نگه می‌دارند. قرآن، کتابهای آسمانی، انبیای الهی و فرشتگان، همه، هم دافع عقابند و هم رافع عذاب. خداوند درباره دفع عقاب با قرآن می‌فرماید: (کِتابٌ اَنْزَلناه ِالَیکَ لِتُخْرِج النّاسَ مِنَ الظُّلماتِ اِلی النُّور) ابراهیم/1 ، (یَهدیِ بِه اللهُ مَن اتَّبعَ ضوانه سُبَل السَّلام) مائده/16.
قرآن توان رفع عقاب را نیز به صورت شفاعت دارد: (َواعْلَموا أنّه شافِع مُشفّع وَقائل مُصدَّق وَ أنَّهُ مَن شَفَع لَه القرآنُ یَومَ القیامة شُفّع) (نهج‌البلاغه/خطبه 176.)
www.eporsesh.com
- [سایر] توصیف قیامت به عبوس قمطریر برای چه منظوری است؟
- [سایر] توصیف قیامت به یوم عظیم برای چه منظوری است؟
- [سایر] آیا پیامبران به آمدن ائمه بشارت دادند؟
- [سایر] آیا شفاعت پیامبران و امامان در عالم برزخ شامل حال ما می شود یا در قیامت؟ و اگر در قیامت است پس چرا امامان بعضی از عذاب قبر نجات می دهند؟
- [سایر] شرایط شفاعت چیست؟ چه کسانی در روز قیامت مورد شفاعت قرار میگیرند و چه کسانی شفاعت شامل آنان نمیشود؟
- [سایر] جایگاه شفاعت در قیامت چگونه است؟
- [سایر] در قیامت امامان چگونه شفاعت خواهند کرد؟
- [سایر] فلسفه وجودی شفاعت در قیامت چیست؟
- [سایر] چه کسانی در قیامت حق شفاعت دارند؟
- [سایر] جایگاه شفاعت در قیامت چگونه است؟
- [آیت الله وحید خراسانی] غصب ان است که انسان از روی ظلم بر مال یا حق کسی مسلط شود و این یکی از گناهان بزرگ است که اگر کسی انجام دهد در قیامت به عذاب سخت گرفتار می شود از حضرت پیغمبر اکرم صلی الله علیه واله وسلم روایت شده است که هرکس یک وجب زمین از دیگری غصب کند در قیامت ان زمین را از هفت طبقه ان مثل طوق به گردن او می اندازند
- [امام خمینی] احکام غَصب- غصب آن است که انسان از روی ظلم، بر مال یا حق کسی مسلط شود و این یکی از گناهان بزرگ است، که اگر کسی انجام دهد، در قیامت به عذاب سخت گرفتار می‌شود. از حضرت پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم روایت شده است که هر کس یک وجب زمین از دیگری غصب کند در قیامت آن زمین را از هفت طبقه آن مثل طوق به گردن او میاندازند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] (غصب) آن است که انسان بر مال یا حق کسی از روی ظلم مسلط شود، غصب یکی از گناهان کبیره است که در قیامت مجازات سخت دارد و در دنیا عواقب دردناک، در روایتی از پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله) آمده است که هر کس یک وجب زمین دیگری را غصب کند در قیامت آن زمین را از هفت طبقه آن، مثل طوق به گردن او می اندازند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] (غصب) آن است که انسان بر مال یا حق کسی از روی ظلم مسلط شود، غصب یکی از گناهان کبیره است که در قیامت مجازات سخت دارد و در دنیا عواقب دردناک، در روایتی از پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله) آمده است که هر کس یک وجب زمین دیگری را غصب کند در قیامت آن زمین را از هفت طبقه آن، مثل طوق به گردن او می اندازند.
- [آیت الله اردبیلی] (بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ) یعنی: (آغاز میکنم به نام خداوندی که در دنیا بر مؤمن و کافر و در آخرت بر مؤمن رحم مینماید.) (اَلْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعالَمینَ) یعنی: (ثنا و ستایش مخصوص خداوندی است که پرورش دهنده همه موجودات است.) (اَلرَّحْمنِ الرَّحیمِ) یعنی: (در دنیا بر مؤمن و کافر و در آخرت بر مؤمن رحم می‌کند.) (مالِکِ یَوْمِ الدّینِ) یعنی: (صاحب اختیار روز قیامت است.) (إیّاکَ نَعْبُدُ وَإیّاکَ نَسْتَعینُ) یعنی: (فقط تو را عبادت می‌کنیم و فقط از تو کمک میخواهیم.) (إهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ) یعنی: (ما را به راه راست (دین اسلام) هدایت کن.) (صِراطَ الَّذینَ أنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ) یعنی: (به راه کسانی که به آنان نعمت دادی (راه پیامبران و جانشینان آنان و شهداء و صدیقان).) (غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلاَ الضّالّینَ) یعنی: (نه به راه کسانی که بر آنان غضب کردهای و نه آنانی که گمراهند.)
- [آیت الله وحید خراسانی] نماز با جماعت افضل است از نماز فرادی به بیست و چهار درجه و برابر است با بیست و پنج نماز و در بعضی از روایات قریب به این مضمون وارد شده است که رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم فرمود کسی که به مسجدی برود به طلب نماز جماعت برای او به هر قدمی هفتاد هزار حسنه است و مثل ان از درجات پس اگر بمیرد و او بر این حال باشد خداوند موکل می کند بر او هفتاد هزار ملک را که به قبر او بروند و بشارت به او بدهند و در تنهایی قبر مونس او باشند و استغفار کنند برای او تا روزی که مبعوث می شود
- [آیت الله اردبیلی] اگر بر بدن کسی که جنب است آیه قرآن یا اسم خداوند متعال نوشته شده باشد، حرام است دست به آن نوشته بگذارد و اگر بخواهد غسل کند، باید آب را به گونهای به بدن برساند که دست او به نوشته نرسد و اسامی مبارک پیامبران و امامان و حضرت زهرا علیهمالسلام به احتیاط واجب حکم اسم خدا را دارند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] کسی که ضروری دین اسلام یعنی چیزی را که همه مسلمانان می دانند (مانند معاد روز قیامت و واجب بودن نماز و روزه و امثال آن) را منکر شود، چنانچه ضروری بودن آن را بداند، کافر است و اگر در ضروری بودن آن شک دارد کافر نیست، ولی احتیاط مستحب آن است که از او اجتناب شود.
- [آیت الله اردبیلی] اقاله معامله شخصی که از معامله پشیمان شده مستحبّ مؤکّد است و از حضرت امام صادق علیه‌السلام نقل شده که فرمودند: (هر بندهای که معامله مسلمانی را که از خرید یا فروش پشیمان شده به هم بزند و اقاله کند، خداوند لغزش آن بنده را در روز قیامت اقاله خواهد کرد).(1)
- [آیت الله بهجت] پاک کردن مخرج غائط با چیزهای مقدس که احترام آنها لازم است مانند کاغذی که اسم خدا یا پیامبران بر آن نوشته شده حرام است و ممکن است در صورت علم و عمد موجب کفر شود که در این صورت به سبب کافر شدن تمام بدن نجس می شود . ولی در صورت عدم علم و عمد، یا غفلت یا خوانا نبودن نوشته ، اظهر حصول طهارت است .