تنبیه
تنبیه: آگاه ساختن، هشدار دادن می باشد
آیا جهنم برای تنبیه است؟ اگر منظور این است تنبیه در آن عالم چه فائده‌ای برا بدکاران دارد؟
یکی از چیزهایی که عقل درک می‌کند، این است که افراد مؤمن شایسته پاداش و کافران مستحق کیفر هستند و بهشت وجهنم تجسم پاداش اعمال است. در واقع، جهنم کیفر عاصی است و به منظور تنبیه آنان صورت نمی‌گیرد. آری، بسیاری از بلاها و گرفتاریهایی که در این جهان متوجه افراد عاصی می‌شود، ممکن است به قصد تنبیه و بازگشت آنان به خدا باشد. بعضی آیات(3)و روایات بر این مطلب صحه گذاشته‌اند. پی نوشت: 1. سوره الروج آیه‌11، سوره انشقاق آیه 6، سوره النباء آیات 26 - 36 . eporsesh.com
یکی از چیزهایی که عقل درک می‌کند، این است که افراد مؤمن شایسته پاداش و کافران مستحق کیفر هستند و بهشت وجهنم تجسم پاداش اعمال است. در واقع، جهنم کیفر عاصی است و به منظور تنبیه آنان صورت نمی‌گیرد. آری، بسیاری از بلاها و گرفتاریهایی که در این جهان متوجه افراد عاصی می‌شود، ممکن است به قصد تنبیه و بازگشت آنان به خدا باشد. بعضی آیات(3)و روایات بر این مطلب صحه گذاشته‌اند. پی نوشت: 1. سوره الروج آیه‌11، سوره انشقاق آیه 6، سوره النباء آیات 26 - 36 . eporsesh.com
عنوان سوال:
آیا جهنم برای تنبیه است؟ اگر منظور این است تنبیه در آن عالم چه فائده‌ای برا بدکاران دارد؟
پاسخ:
یکی از چیزهایی که عقل درک می‌کند، این است که افراد مؤمن شایسته پاداش و کافران مستحق کیفر هستند و بهشت وجهنم تجسم پاداش اعمال است. در واقع، جهنم کیفر عاصی است و به منظور تنبیه آنان صورت نمی‌گیرد.
آری، بسیاری از بلاها و گرفتاریهایی که در این جهان متوجه افراد عاصی میشود، ممکن است به قصد تنبیه و بازگشت آنان به خدا باشد. بعضی آیات(3)و روایات بر این مطلب صحه گذاشته‌اند.
پی نوشت:
1. سوره الروج آیه11، سوره انشقاق آیه 6، سوره النباء آیات 26 - 36 .
eporsesh.com
- [سایر] بهشت و جهنم در کجای این عالم قرار دارند؟ و آیا گنهکاران برای همیشه در جهنم میمانند؟
- [سایر] منظور از درهای جهنم چیست؟
- [سایر] عالم معنا چیست؟ منظور از عالم معنا کجا است؟
- [سایر] منظور از تکوینی بودن عذاب جهنم چیست؟
- [سایر] منظور از عالم ذر چیست؟
- [سایر] منظور از عالم ذر چیست؟
- [سایر] چگونه میشود انسانی به وجود بهشت و جهنم عالم باشد ولی در اعمالش سُستی نشان دهد؟
- [سایر] آیا منظور از دنیا و آخرت این عالم و عالم قیامت است؟
- [سایر] عرضه کردن جهنم در قیامت به کافران به چه منظور است؟
- [سایر] منظور از آتش جهنم چه می باشد چه سنخیت با آتش دنیوی دارد؟
- [آیت الله بروجردی] هرگاه پسری را از روی شهوت ببوسد، حاکم شرع از سی تا نود هر قدر صلاح میداند تازیانه به او میزند و روایت شده که خداوند عالم دهانهای از آتش به دهان او میزند و ملائکة آسمان و زمین و ملائکة رحمت و غضب بر او لعنت می‌کنند و جهنم برای او مهیا خواهد بود، ولی اگر توبه کند توبهی او قبول میشود.
- [آیت الله خوئی] هر گاه کسی پسری را از روی شهوت ببوسد، حاکم شرع از سی تازیانه تا نود و نه تازیانه هر قدر صلاح میداند، به او میزند. و روایت شده است که خداوند عالم دهانهای از آتش به دهان او میزند و ملائکة آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت می‌کنند و جهنم برای او مهیا خواهد بود. ولی اگر توبه کند توبة او قبول میشود.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . هرگاه کسی پسری را از روی شهوت ببوسد، حاکم شرع از سی تا نود و نه تازیانه هر قدر صلاح میداند به او میزند، و روایت شده است که خداوند عالم دهانهای از آتش به دهان او میزند و ملائکه آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت می‌کنند، و جهنم برای او مهیا خواهد بود، ولی اگر توبه کند، توبه او قبول میشود.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] هرگاه کسی پسری را از روی شهوت ببوسد؛ حاکم شرع از سی تازیانه تا نود و نه تازیانه هر قدر صلاح می داند؛ به او می زند. و روایت شده است که خداوند عالم دهانه ای از آتش به دهان او می زند و ملائکه آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت می کنند و جهنم برای او مهیا خواهد بود. ولی اگر توبه کند توبه او قبول می شود.
- [آیت الله شبیری زنجانی] هر گاه کسی در حال احرام پسری را از روی شهوت ببوسد، صد تازیانه به او میزنند و اگر چنین گناهی را در غیر حال احرام مرتکب شود هر مقداری که حاکم شرع صلاح بداند، از سی تازیانه تا نود تازیانه، به او میزنند. درباره این گناه روایت شده که هر کس آن را مرتکب شود، خداوند عالم دهانهای از آتش به دهان او میزند و نیز روایت شده که ملائکه آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت می‌کنند و جهنم برای او مهیّا است.
- [آیت الله مظاهری] از گناهان بزرگ در اسلام نفاق است و در روایات فراوانی فرمودهاند کسی که دارای دو چهره و دو زبان باشد، در روز قیامت با دو زبان که آتش از آنها شعلهور است محشور میشود و این نفاق اقسامی دارد: الف) کسانی که ایمان ندارند، ولی با زبان یا عمل ایمان نمایی می‌کنند، و این افراد همان منافقینی هستند که قرآن جایگاه آنان را پستترین جاهای جهنّم قرار داده است. ب) افراد ریاکار که اعمالشان برای خدا نیست، ولی نمایش برای خداست و قرآن علاوه بر اینکه اعمال این افراد را باطل میداند، گناه آنان را در حدّ کفر شمرده است. ج) افرادی که در برخورد با مردم دارای دو چهره و دو زبان هستند؛ مثلاً در حالی که کینه و عداوت دارند و از غیبت و تهمت باک ندارند، ولی در ظاهر اظهار محبّت و ارادت می‌کنند. د) افرادی که خود را وابسته به دین می‌کنند، ولی در حقیقت آن وابستگی را در عمل ندارند، نظیر عالم بی عمل و زاهد بیحقیقت و مقدّس و متّقی نما، و این افراد گرچه در روایات اطلاق نفاق بر آنها شده است و از نظر اخلاقی منافق میباشند، ولی گناه منافق را ندارند و اگر بر طبق وظیفه دینی خود عمل نکنند، در روز قیامت با منافقین محشور می‌شوند.