حقیقت
ـــ حقیقت، به معنای کارگیرى لفظ در معناى وضع شده براى آن گفته می شود. از آن در علم اصول فقه سخن گفتهاند. ـــ حقیقت به استعمال لفظ در معنای حقیقی آن اطلاق میشود.
اولاً: به نظر میرسد این سؤال، درست نباشد که یک بهشت را برای خدای سبحان و بهشت دیگری را برای مردم فرض کنیم؛ زیرا هر آن چه در آسمانها و زمین هست، مالک حقیقی و خالق حقیقی آنها خدای سبحان میباشد، چرا که قرآن شریف میفرماید: "و لله ما فی السموات و ما فی الارض و کان الله بکل شییء محیطاً؛(1) و "لله ما فی السموات و الارض ان الله هو الغنی الحمید".(2)
آیات دیگری حاکی از این است که هر آن چه در آسمانها و زمین هست، در اختیار خدای سبحان است و خدا احاطه برآنها دارد و غنی از آنها است.
پینوشتها:
1 - نساء (4) آیه 126.
2 - لقمان(31) آیه 26.
eporsesh.com