در آیات قرآن مجید گاهی از لذّات و نعماتی یاد می شود که از افق افکار همه انسانها و از دایره اندیشه و تصور و خیال و وهم بیرون است چنانچه می فرماید: ( فلا تعلم نفسٌ ما اخفی لهم من قرهِ اعین جزاءً بما کانوا یعملون ) (1) هیچ کس نمی داند چه پاداشهایی که مایه روشنی چشمهاست برای آنها نهفته شده است. این جزای اعمالی است که انجام می دادند. در روایتی از نبی اکرم (ص) است که می فرماید : اِنّ الله یقول اَعدَدتُ لعبادی الصّالحین ما لاعینُ رأت، ولا اذنٌ سَمِعَت، و لا خطر علی قلب بشر ) (2) خداوند می فرماید : برای بندگان صالحم پاداشهایی فراهم کرده ام که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده، و بر فکر کسی نگذشته است. در آیه و روایت فوق که بسیار سربسته به مواهب عظیم و معنوی و روحانی بهشتیان اشاره می کند از جمله آیاتی است که در وصف نعماتی آمده که هیچ کس حتی پیامبران مرسل و فرشتگان تقرّب الهی نیز نمی توانند به حقیقت آن پی ببرند که خداوند چه پاداشی برای بندگان خاصّش قرار داده است ولی آن چه مسلم است این است که مقربان خدا به درجاتی از قرب ذاتِ پاکِ او، مراحلی از وصال دیدار او و مراتبی از عنایات و الطاف او می رسند که تا کسی به آن نرسد نمی تواند آن را درک کند.
پی نوشت:
1- سجده / 17.
2- پیام قرآن، ص 303.
منبع: تصویر بهشت و بهشتیان در قرآن کریم، فاطمه کریمی، انتشارات جامعه القرآن الکریم
