یکی از گفتگوهایی که دوزخیان با هم دارند و حاکی از تأسف عمیق و شکنجه روحی آنان است در آیه 64 تا 62 سوره ص آمده است در این آیه از زبان اصحاب دوزخ می فرمایند: (وقالوا ما لنا لا نری رجالاً کنّا نعدّهم من الاشرار اتّخذناهم سخریاً ام زاغت عنهم الابصار انّ ذلک لحقّ تخاصم اهل النار)، سردمداران ضلالت هنگامی که به اطراف خود در دوزخ می نگرند می گویند چرا ما مردانی را که از اشرار می شمردیم در اینجا نمی بینیم آیا ما آنها را حقیر شمردیم یا به اندازه ای حقیر بودند که چشمهای ما آنها را نمی دید. آری در دوزخ اثری از مجاهدان و مردان حق دیده نمی شود و آیا باعث تعجب دوزخیان است آنان که در دنیا مردان خدا را مشتی اخلالگر و اشرار می دانستند و آنان را موجب به هم زدن آرامش اجتماع و از بین بردن افتخارات نیکان خود می شمردند خودشان دچار عذاب و شکنجه هستند، و با خود می گویند: ما آنها را، افرادی حقیر می دانستیم که اصلاً به چشم نمی آمدند اما معلوم شد که هوی و هوسها و جهل و غرور بر چشم ما سنگینی افکنده بود آنها مقربان درگاه خدا بودند و الان بهشت جایگاهشان است و در جوار رحمت حق متنعمند. و در آیه بعد خداوند یک تأکیدی بر مخاصمات اینها می کند و می فرماید: گفتگوی دوزخیان یک واقعیت است. دوزخیان که در این جهان نیز گرفتار تخاصم و نزاعند و روح پرخاشگری ونزاع و جدال بر آنها حاکم است و در قیامت که صحنه ی بروز مکنونات است آنچه در درون داشتند ظاهر می شود و در جهنم نیز به جان هم می افتند. منبع: تصویر دوزخ و دوزخیان در قرآن کریم، فاطمه کریمی،انتشارات جامعه القرآن الکریم
یکی از گفتگوهایی که دوزخیان با هم دارند و حاکی از تأسف عمیق و شکنجه روحی آنان است در آیه 64 تا 62 سوره ص آمده است در این آیه از زبان اصحاب دوزخ می فرمایند: (وقالوا ما لنا لا نری رجالاً کنّا نعدّهم من الاشرار اتّخذناهم سخریاً ام زاغت عنهم الابصار انّ ذلک لحقّ تخاصم اهل النار)، سردمداران ضلالت هنگامی که به اطراف خود در دوزخ می نگرند می گویند چرا ما مردانی را که از اشرار می شمردیم در اینجا نمی بینیم آیا ما آنها را حقیر شمردیم یا به اندازه ای حقیر بودند که چشمهای ما آنها را نمی دید. آری در دوزخ اثری از مجاهدان و مردان حق دیده نمی شود و آیا باعث تعجب دوزخیان است آنان که در دنیا مردان خدا را مشتی اخلالگر و اشرار می دانستند و آنان را موجب به هم زدن آرامش اجتماع و از بین بردن افتخارات نیکان خود می شمردند خودشان دچار عذاب و شکنجه هستند، و با خود می گویند: ما آنها را، افرادی حقیر می دانستیم که اصلاً به چشم نمی آمدند اما معلوم شد که هوی و هوسها و جهل و غرور بر چشم ما سنگینی افکنده بود آنها مقربان درگاه خدا بودند و الان بهشت جایگاهشان است و در جوار رحمت حق متنعمند. و در آیه بعد خداوند یک تأکیدی بر مخاصمات اینها می کند و می فرماید: گفتگوی دوزخیان یک واقعیت است. دوزخیان که در این جهان نیز گرفتار تخاصم و نزاعند و روح پرخاشگری ونزاع و جدال بر آنها حاکم است و در قیامت که صحنه ی بروز مکنونات است آنچه در درون داشتند ظاهر می شود و در جهنم نیز به جان هم می افتند.
منبع: تصویر دوزخ و دوزخیان در قرآن کریم، فاطمه کریمی،انتشارات جامعه القرآن الکریم
- [سایر] فرق ما و لای نافیه که برسر فعل مضارع میآید را با نکات ادبیاتی و ادبی و بلاغی بیان کنید.
- [سایر] تعریف اهل سنت از اجتهاد چیست؟ همه صحابه را مجتهد میدانند؟ دلیل آنها بر اجتهاد صحابه چیست؟
- [سایر] مصاحف صحابه چیست؟
- [سایر] اصحاب الاخدود چه کسانی بودند؟
- [سایر] اصحاب اخدود چه کسانی بودند؟
- [سایر] اصحاب الیمین چه کسانی هستند؟
- [سایر] اصحاب الاخدود چه کسانی بودند؟
- [سایر] اصحاب رَسّ چه کسانی بودند؟
- [سایر] اصحاب الایکه چه کسانی بودند؟
- [سایر] اصحاب الاخدود چه کسانی هستند؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] ربنا آتنا فی الدنْیا حسنةً و فی الاْخرة حسنةً و قنا عذاب النار: خداوندا در دنیا و درسرای دیگر به ما نیکی مرحمت فرما و ما را از عذاب دوزخ نگاه دار!
- [آیت الله علوی گرگانی] هرگاه کسی پسری را از روی شهوت ببوسد، حاکم شرع از سی تازیانه تا نودونه تازیانه هرقدر صلاح میداند، به او میزند، وروایت شده است که خداوند عالم دهانهای از آتش بدهان او میزند وملائکه آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت میکنند و جهنّم برای او مهیّا خواهد بود ولی اگر توبه کند، توبه او قبول میشود.
- [آیت الله بروجردی] هرگاه پسری را از روی شهوت ببوسد، حاکم شرع از سی تا نود هر قدر صلاح میداند تازیانه به او میزند و روایت شده که خداوند عالم دهانهای از آتش به دهان او میزند و ملائکة آسمان و زمین و ملائکة رحمت و غضب بر او لعنت میکنند و جهنم برای او مهیا خواهد بود، ولی اگر توبه کند توبهی او قبول میشود.
- [آیت الله مظاهری] یکی از گناهان بزرگ در اسلام اسراف و تبذیر است و آن اقسامی دارد که یک قسم از آن حرام نیست. الف) فرو رفتن در مشتهیات نفس از راه حرام که قرآن به آن (اتراف) میگوید که اگر در فردی پیدا شود دنیا و آخرت او را تباه میکند و قرآن او را فرد شومی از اهل جهنّم میداند: (وَ اصْحابُ الشِّمالِ ما اصْحابُ الشِّمالِ فی سَمُومٍ وَ حَمیمٍ وَ ظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ لا بارِدٍ وَ لا کَریمٍ انَّهُمْ کانُوا قَبْلَ ذلِکَ مُتْرَفین)[1] (و یاران چپ، کدامند یاران چپه در میان باد گرم و آب داغ. و سایهای از دود تار. نه خنک نه خشک. اینان بودند که پیش از این نازپروردگان بودند.) و اگر در ملّتی پیدا شود، آن ملّت را نابود میداند: (وَ اذا ارَدْنا أَنْ نُهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنا مُتْرَفیها فَفَسَقُوا فیها فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَولُ فَدَمَّرْناها تَدْمیراً)[2] (و چون بخواهیم شهری را هلاک کنیم، خوشگذرانان آن شهر را وا میداریم تا در آن به انحراف و فساد بپردازند، و در نتیجه عذاب بر آن شهر لازم گردد، پس آن را یکسره زیر و زِبَر کنیم.) ب) به هدر دادن نِعم الهی نظیر نابود کردن مال و عمر و آبرو و مانند اینها که قرآن به آن (تبذیر) میگوید و مبذّر را برادر شیطان میخواند: (انَّ الْمُبَذِّرینَ کانُوا اخْوانَ الشَّیاطین)[3] (همانا اسرافکنندگان برادران شیطانها هستند.) ج) فرو رفتن در مشتهیات نفس از راه حلال که به آن (اسراف) گفته میشود و آن گرچه حرام نیست، ولی محال است که مسرف بتواند به کمال انسانی برسد و قرآن او را مورد بیمهری و بیعنایتی از طرف حقّ میداند: صفحه 386 (انَّهُ لایُحِبُّ الْمُسْرِفین).[4] (به درستی که خداوند اسراف کنندگان را دوست نمیدارد.) بلکه او را یک مؤمن واقعی نمیداند: (وَالَّذینَ اذا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا)[5] (و کسانی که به هنگام بخشش، زیادهروی نمیکنند.)
- [آیت الله خوئی] هر گاه کسی پسری را از روی شهوت ببوسد، حاکم شرع از سی تازیانه تا نود و نه تازیانه هر قدر صلاح میداند، به او میزند. و روایت شده است که خداوند عالم دهانهای از آتش به دهان او میزند و ملائکة آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت میکنند و جهنم برای او مهیا خواهد بود. ولی اگر توبه کند توبة او قبول میشود.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . هرگاه کسی پسری را از روی شهوت ببوسد، حاکم شرع از سی تا نود و نه تازیانه هر قدر صلاح میداند به او میزند، و روایت شده است که خداوند عالم دهانهای از آتش به دهان او میزند و ملائکه آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت میکنند، و جهنم برای او مهیا خواهد بود، ولی اگر توبه کند، توبه او قبول میشود.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] هرگاه کسی پسری را از روی شهوت ببوسد؛ حاکم شرع از سی تازیانه تا نود و نه تازیانه هر قدر صلاح می داند؛ به او می زند. و روایت شده است که خداوند عالم دهانه ای از آتش به دهان او می زند و ملائکه آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت می کنند و جهنم برای او مهیا خواهد بود. ولی اگر توبه کند توبه او قبول می شود.
- [آیت الله شبیری زنجانی] هر گاه کسی در حال احرام پسری را از روی شهوت ببوسد، صد تازیانه به او میزنند و اگر چنین گناهی را در غیر حال احرام مرتکب شود هر مقداری که حاکم شرع صلاح بداند، از سی تازیانه تا نود تازیانه، به او میزنند. درباره این گناه روایت شده که هر کس آن را مرتکب شود، خداوند عالم دهانهای از آتش به دهان او میزند و نیز روایت شده که ملائکه آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت میکنند و جهنم برای او مهیّا است.
- [آیت الله جوادی آملی] .مستحب است نمازگزار پس از نماز در حالی که رو به قبله و با طهارت است, به ذکر، دعا، تلاوت و مانند آن که وارد شده, اشتغال داشته باشد. کار نیک, مانند تفکّر در عظمت خدا و گریه هراس از دوزخ یا شوق به بهشت یا اشتیاق به لقای الهی, از نمونههای خوبِ تعقیب نماز است. از بهترین ذکر تعقیبی، تسبیح حضرت زهرا(س) است و آن به این ترتیب است: سی و چهار بار (اللّه اکبر), سی و سه بار (الحمد للّه) و سی و سه بار (سبحان اللّه), هرچند تقدیم (سبحان اللّه) بر (الحمد للّه) صحیح است؛ لیکن اَولی تقدیم (الحمد للّه) بر (سبحان اللّه) است.
- [آیت الله مظاهری] تهمت اقسام و مراتبی دارد: الف) افترا بر خدا و پیامبران و اوصیای گرامی صلوات اللَّه علیهم اجمعین و قرآن شریف این قسم افترا و تهمت را بالاترین ظلمها میداند: (وَ مَنْ اظْلَمُ مِمَّنِ افْتَری عَلَی اللَّهِ الْکَذِب)[2] (و چه کسی ستمگرتر از آن کس که به خدا دروغ میبندد؟) ب) افترای زنا به زنها و مردان پاکدامن که این افترا و تهمت علاوه بر گناه بزرگی که دارد، اگر منجر به دادگاه شود، حاکم اسلامی باید او را حدّ قذف که هشتاد تازیانه است بزند. ج) افترا و تهمت به افرادی که تهمت به آنان موجب تضعیف دین میشود، نظیر تهمت به علما و افرادی که وابسته به دین میباشند که گناه این قسم تهمت، مضاعف و نظیر افترا بر خدا و پیامبر و ائمّه طاهرین است. د) افترا و تهمت به افراد معمولی، که این قسم تهمت گرچه گناه مضاعف ندارد، ولی در روایات آمده است که در روز قیامت آن تهمتزننده را بر روی چرکها و خونها نگاه میدارند تا مردم از حساب فارغ شوند سپس او را به جهنّم میبرند.