1. علایم و اتفاقات عصر ظهور امام زمان علیه السلام
وقت دقیق ظهور معلوم نشده، بلکه کسانی که وقت ظهور را تعیین کرده‌اند، مورد مذمت و تکذیب قرار گرفته اند[1]؛ لکن از منبع وحی، علایم و نشانه‌هایی معرفی شده که دلالت بر نزدیک شدن ظهور امام زمان علیه السلام دارد از جمله:
الف) آن گاه که صلاح و عدل به حدّاقل برسد؛ (کما ملئب ظلماً و جوراً).
ب) خروج مرد سفیانی؛ امام رضا علیه السلام فرمودند: (قیام قائم از جانب خدا و آمدن سفیانی، مسلّم و حتمی است. او در روایات چنین توصیف شده است: مردی است یک چشمی، به رنگ سرخ و زرد، با چشم کبود، قیافه‌اش وحشتناک، سرش ضخیم، رویش پرآبله، در ظاهر ذکر خدا می‌گوید، و...) .
ج) خروج دجّال؛ پیامبر صلی الله علیه وآله فرمودند: (ایها الناس ما بعث الله نّبیاً الا و قدر انذر قومه الدجال؛ ای مردم، خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرد، مگر این که قوم خود را از دجال بر حذر کرد.)
دجال نیز چنین معرفی شده که قدرت عجیبی دارد، فقط چشم چپ دارد که در وسط پیشانی‌اش قرار دارد و مانند ستاره صبح می‌درخشد، چیزی در چشم اوست که گویی آمیخته به خون است؛ داخل دریاها می‌شود، آفتاب با او می چرخد و...
د) دین، بی محتوا می شود، مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا می‌کنند، پیوند خویشی بریده می‌شود و...[2]
2. حوادث حکومت حضرت مهدی علیه السلام
به عدالت حکم می‌شود و جور و ستم برچیده می‌شود، امنیت راه‌ها برقرار می‌گردد، زمین برکاتش را برمی‌آورد، دین خدا آشکار و قرآنی که امیرالمؤمنین علی علیه السلام جمع آوری کرده بود تعلیم داده می‌شود.[3] کافرین به دست او به قتل می‌رسند. ناتوانی شیطان رجیم، نیرومندی مسلمین،[4] تکامل عقول و خردها و صنایع، عمران و آبادانی روی زمین، از دیگر آثار حکومت ایشان است.[5]
یکی از حوادث مهم این عصر، رجعت است که از عقاید مسّلم مکتب شیعه می‌باشد. فرمان رجعت، همانند فرمان ظهور از جانب خداوند صادر می‌شود تا تجلّی قدرت خداوند را در دولت کریمه حضرت مهدی علیه السلام مشاهده کنند. بر اساس احادیثی که ذیل آیه 6 سوره اسراء، وارد شده، در اواخر حکومت حضرت بقیة الله علیه السلام امام حسین علیه السلام با اصحاب باوفایش رجعت می‌کند... حضرت مهدی علیه السلام که شهید می‌شوند، امام حسین علیه السلام ایشان را غسل می‌دهند و دفن و کفن می‌کنند.[6]
پی‌نوشت‌ها:
[1]. امام باقر علیه السلام: کذب الوقاتون. شیخ طوسی، الغیبة، ص 426.
[2]. داود الهامی، (آخرین امید)،مجله مکتب اسلام، (سال 1372)، ص 301، میرزا محمد تقی موسوی اصفهانی، مکیال المکارم، ج 2، ص 262.
[3]. مکیال المکارم، ج 2، ص 73.
[4]. همان، ص 173.
[5]. نشریه مسجد صدریه، خورشید پنهان، ص 81 و 196.
[6]. علیرضا رجالی تهرانی، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص 222 به بعد.
منبع: آخرین سفر، رحیم لطیفی، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1385).
