این دو علامت در روایات به عنوان علایم ظهور حضرت مهدی علیه السلام معرفی شده است . از امام باقر علیه السلام در حدیثی نقل شده :و ان من علائم خروجه ... صیحة من السماء فی شهر رمضان(1) ؛((و همانا از علایم خروج مهدی حدوث صیحه ای در ماه رمضان است .)) از امام صادق علیه السلام در حدیثی نقل شده :... و الفزعة فی شهر رمضان ... هی آیة تخرج الفتاة من خدرها ، و توقظ النائم و تفزع الیقظان(2) ؛((و فزعی در ماه رمضان حادث خواهد شد که زنان جوان را سراسیمه از پشت پرده ها بیرون می آورد و انسان خواب را بیدار و بیدار را به فزع وا می دارد.)) امام زمان علیه السلام در توقیع خود به علی بن محمد سمری فرمود:((... آگاه باش هر کس قبل از خروج سفیانی و صیحه ادعای مشاهده کند او دروغگو و افترا زننده است)). (3) در این روایات دو احتمال وجود دارد: 1- اینکه مقصود از صیحه و فزع همان ندایی باشد که از جبرئیل بلند می شود و همه را به فزع می اندازد. 2- احتمال دیگر این است که مقصود از آن دو عذاب دنیوی و جنگ های جهانی باشد که به توسط بشر قبل از ظهور حضرت مهدی علیه السلام تحقق می یابد ، مانند انفجارهای اتمی در سرتاسر عالم در یک زمان به این نحو که حاصل این گونه انفجارها در اروپا و آمریکا و روسیه و چین تحقق می یابد به نحوی که همه را به جزع و فزع وا می دارد ، ولی مسلمین از آن در امانند و تنها صدایش به گوش آنان می رسد. پی نوشتها: 1- کمال الدین ، ص 328 ، ح 7. 2- الغیبة ، نعمانی ، ص 252. 3- احتجاج طبرسی ، ج 2 ، ص 297. منبع : موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
این دو علامت در روایات به عنوان علایم ظهور حضرت مهدی علیه السلام معرفی شده است . از امام باقر علیه السلام در حدیثی نقل شده :و ان من علائم خروجه ... صیحة من السماء فی شهر رمضان(1) ؛((و همانا از علایم خروج مهدی حدوث صیحه ای در ماه رمضان است .))
از امام صادق علیه السلام در حدیثی نقل شده :... و الفزعة فی شهر رمضان ... هی آیة تخرج الفتاة من خدرها ، و توقظ النائم و تفزع الیقظان(2) ؛((و فزعی در ماه رمضان حادث خواهد شد که زنان جوان را سراسیمه از پشت پرده ها بیرون می آورد و انسان خواب را بیدار و بیدار را به فزع وا می دارد.))
امام زمان علیه السلام در توقیع خود به علی بن محمد سمری فرمود:((... آگاه باش هر کس قبل از خروج سفیانی و صیحه ادعای مشاهده کند او دروغگو و افترا زننده است)). (3)
در این روایات دو احتمال وجود دارد:
1- اینکه مقصود از صیحه و فزع همان ندایی باشد که از جبرئیل بلند می شود و همه را به فزع می اندازد.
2- احتمال دیگر این است که مقصود از آن دو عذاب دنیوی و جنگ های جهانی باشد که به توسط بشر قبل از ظهور حضرت مهدی علیه السلام تحقق می یابد ، مانند انفجارهای اتمی در سرتاسر عالم در یک زمان به این نحو که حاصل این گونه انفجارها در اروپا و آمریکا و روسیه و چین تحقق می یابد به نحوی که همه را به جزع و فزع وا می دارد ، ولی مسلمین از آن در امانند و تنها صدایش به گوش آنان می رسد.
پی نوشتها:
1- کمال الدین ، ص 328 ، ح 7.
2- الغیبة ، نعمانی ، ص 252.
3- احتجاج طبرسی ، ج 2 ، ص 297.
منبع : موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
- [سایر] مقصود از ندای آسمانی در علایم ظهور چیست؟
- [سایر] آیا صیحه آسمانی از علایم حتمی ظهور است؟
- [سایر] یکی از نشانه های آخرالزمان صیحه آسمانی است نشانه های قبل از صیحه آسمانی چیست؟
- [سایر] مقصود از خروج دجال که از علایم ظهور به حساب آمده چیست ؟
- [سایر] مقصود از خسوف و کسوف که از علایم ظهور است چیست ؟
- [سایر] معنای «صیحه آسمانی» چیست؟
- [سایر] در مورد (صیحه آسمانی) لفظ صیحه به چه معنا است؟ یک فریاد ترسناک است، یا اینکه یک صدای آسمانی زیبا و دلنشین؟ (لطفاً معادل دقیق فارسی صیحه همراه با توضیح را بیان کنید).
- [سایر] نشانه های ظهور کدامند؟
- [سایر] علائم ظهور جیست ؟
- [سایر] علائم ظهور جیست ؟
- [آیت الله بهجت] در خرید و فروش لازم نیست صیغه عربی بخوانند، مثلاً اگر فروشنده به فارسی بگوید: این مال را در عوض این پول فروختم، و مشتری بگوید: قبول کردم، معامله صحیح است. و بنابر اظهر لازم نیست ایجاب بر قبول مقدم باشد (مقصود از ایجاب، کلام فروشنده و مقصود از قبول، کلام خریدار است). و احتیاط مستحب آن است که به هر زبانی معامله میکنند، صحیح گفته شود و کاملاً بیانگر مقصود طرفین باشد.
- [آیت الله بهجت] کسی که سفر او حرام نیست و برای کار حرام هم سفر نمیکند، اگرچه در سفر، معصیتی انجام دهد، مثلاً نعوذباللّه غیبت کند یا شراب بخورد، باید نماز را شکسته بخواند. و اگر مقصود از سفر هم طاعت و هم معصیت باشد اگر هر دو قصد مستقل باشد باید نماز را تمام بخواند، ولی اگر مقصود اصلی طاعت است و معصیت مقصود فرعی و تبعی است، نماز را شکسته میخواند.
- [آیت الله علوی گرگانی] مقصود از یک ماه، از ابتدای خون دیدن است تا سی روز، نه از اوّل ماه تا آخر ماه.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . مقصود از یک ماه، از ابتدای خون دیدن است تا سی روز، نه از روز اول ماه تا آخر ماه.
- [آیت الله سبحانی] مقصود از یک ماه، از ابتدای خون دیدن است تا سی روز، نه از روز اول ماه تا آخر ماه.
- [آیت الله بروجردی] مقصود از یک ماه از ابتدای خون دیدن است تا سی روز، نه از روز اوّل ماه تا آخر ماه.
- [آیت الله وحید خراسانی] مقصود از یک ماه گذشتن سی روز از ابتدای خون دیدن است نه از روز اول ماه تا اخر ماه
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] مقصود از یک ماه؛ از ابتدای خون دیدن است تا سی روز؛ نه از روز اول ماه تا آخر ماه.
- [آیت الله نوری همدانی] مقصود از یک ماه ، ابتدای خون دیدن است تا سی روز ، نه از روز اول ماه تا آخر ماه .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] مقصود از یک ماه، از ابتدای خون دیدن است تا سی روز نه از اول ماه تا آخر ماه.