امام زمان علیه السلام بعد از شهادت پدرش هنگامی که برای نماز بر جنازه او حاضر شد مردم او را مشاهده کردند در حالی که طفلی گندم گون بود با موهای فری و بین دندان‌های جلو او باز بود. (1)
شیخ طوسی رحمة الله علیه از برخی کسانی که حضرت را در خلال غیبت صغری مشاهده کردند نقل می کند که آن حضرت جوانی زیبارو، با بویی معطر، و هیبتی عظیم بود. راوی می گوید: ((هنگامی که سخن می گفت، کسی را بهتر از او در سخن گفتن ندیدم)). (2)
در روایتی دیگر می خوانیم که راوی گفت : ((حضرت جوانی گندم گون بود و هرگز کسی را به مانند او در زیبایی و اعتدال قامت ندیدم)). (3)
و در روایتی دیگر آمده است: ((قد او نه طولانی است و نه کوتاه، بلکه معتدل القامه است. سر مبارکش گرد و پیشانی اش پهن است. بینی او کشیده و گونه های او صاف و بر گونه راستش خالی است)). (4)
در مورد ذیل سؤال که آیا کسی می تواند خودش را به شکل و شمایل حضرت علیه السلام درآورد یا خیر؟ می گوییم:
اگر چه به حسب ظاهری کسی بتواند خودش را به مانند حضرت در اوصافی که ذکر شد درآورد ولی علائم ظهور که در جای خود ثابت شده و نیز با اعجازی که حضرت از خود نشان می دهند هرگز کسی در امامت او شک نخواهد کرد. و این مقتضای لطف خداوند است. و لطف بر او واجب است، و لذا به طور حتم کاری خواهد کرد که وجود حضرت در عصر ظهور به کسی مشتبه نخواهد شد.
پی نوشتها:
1- تاریخ الغیبة الصغری، ص 540.
2- الغیبة، طوسی ، ص 152.
3- الغیبة، طوسی ، ص 153.
4- الغیبة، ص 156.
منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
