اعتقاد به موعود و منجی چه تأثیری بر زندگی ما دارد؟

شرح پرسش:
اعتقاد به موعود و منجی چگونه زندگی انسان ها را تحت تأثیر قرار می دهد؟ معتقد بودن به انتظار چه تأثیرهایی بر شخصیت فرد دارد؟

پاسخ:
مهم‌ترین فواید تربیتی اعتقاد به مهدویت و انتظار فرج امام زمان(علیه السلام) عبارتند از:

1. شخص منتِظر ، هم گام و هم راه و هم رزم امام زمان(علیه السلام) و پیامبر(صلی الله علیه وآله) می شود. امام صادق(علیه السلام) می فرماید: (هو بمنزلة من کان مع القائم فی فسطاطه ثم سکت هنیئة ثم قال هو کمن کان مع رسول الله!؛ شخص منتِظر، مانند کسی است که با رهبر این انقلاب، در خیمه او بوده باشد سپس کمی سکوت کرد و فرمود: مانند کسی است که با پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) در مبارزاتش همراه بوده است.)

2. انتظار فرج، بالاترین عبادت است؛ پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) فرمود: (افضل اعمال امتی ، انتظار الفرج من الله عزوجل؛ بالاترین اعمال امت من، کشیدن انتظار فرج از ناحیه خداست.)

3. انتظار، موجب خودسازی فردی و اجتماعی می گردد؛ چون نمی شود کسی منتظر مصلح کل باشد، امّا خود، ناپاک و آلوده باشد. منتِظر همیشه خود را با هدف منتظَر هماهنگ می کند.

4. منتظران راستین، در فساد محیط حل نمی شوند. تنها چیزی که می تواند در یک محیط و جامعه فاسدِ اعتقادی و اخلاقی، انسان را از آلوده شدن حفظ کند، (امید) به ظهور اصلاح گر جهانی، یعنی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است؛ هم چنان که قرآن می فرماید: (وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنکُمْ وَ عَمِلُواْ الصَّلِحَتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الاَْرْضِ...؛ (نور، 55) خداوند به آن ها که ایمان دارند و عمل صالح انجام می دهند، وعده داده است که حکومت روی زمین را در اختیارشان بگذارد.)

5. از آثار و نتایج قابل مشاهده در انسان منتظر آمادگی او برای ظهور است و این آمادگی میسر نمی شود مگر از طریق نزدیکی، سنخیت، و همانند سازی شخصیت و ترتیب دادن زندگی خود آنچنان که مورد رضایت آن حضرت(علیه السلام) باشد. به طور کلی هر انسانی دارای سه مرتبه وجودی است، افکارش، صفاتش و اعمالش و هیچ انسانی از این قاعده مستثنی نیست، حتی حضرات معصومین(علیهم السلام).
ارتباط و نزدیکی به هر انسانی هم تنها از همین طریق ممکن است یعنی، اگر کسی بخواهد به انسان دیگری نزدیک شود، چاره ‌ای ندارد جز این که بکوشد ابتدا افکار، باورها و طرز تفکر آن شخص را شناسایی نماید و خویش را از جهت فکری با آن شخص هماهنگ نماید و سپس بکوشد که قرب صفاتی پیدا نماید یعنی، از جهت صفات و کمالات اخلاقی میان خود و آن شخص محبوب همانندسازی نماید و این بهترین طریقی است که انسان طالب کمال را به یک انسان کامل الگو نزدیک می‌ نماید.
در مورد نزدیکی به امام عصر(علیه السلام) هم وضع به همین منوال است. ما به عنوان یک شیعه و پیرو اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) وظیفه داریم ابتدا کیفیت اعتقاد، باورها، صفات، کمالات، نوع منش و کنش آن حضرات را شناسایی نماییم و در مرتبه بعد بکوشیم زندگی، صفات و باورهای خود را به ایشان نزدیک نماییم تا از این طریق شیعه و پیرو واقعی آنها باشیم.
مقصود از انتظار فرج، امید و دلبستگی به مهدی(علیه السلام) است. بنابراین انتظار فرج مقصود دین به تعبیر شهید مطهری، انتظاری سازنده و نگه‌دارنده، تعهدآور، نیروآفرین و تحرک‌‌بخش است. به گونه ‌ای که خود نوعی عبادت و حق ‌پرستی است.
porseman.org