چه شد که حضرت علی (ع) را فاتح خیبر نامیدند؟

درجنگ خیبرمسلمانان در پرتو فداکاری امیر مؤمنان به پیروزی چشمگیری دست یافتند و از این جهت امام (ع) را فاتح خیبر می ‌نامند. وقتی با گروهی از سربازان که پشت سر وی گام بر می ‌داشتند به نزدیکی دژ رسید، پرچم اسلام را بر زمین نصب کرد. در این هنگام دلاوران دژ همگی بیرون ریختند. حارث برادر مرحب، نعره زنان به سوی حضرت علی شتافت. نعره ‌ی او آنچنان بود که سربازانی که پشت سر حضرت علی (ع) قرار داشتند بی اختیار به عقب رفتند وحارث به مانند شیری خشمگین بر حضرت علی تاخت، ولی لحظاتی نگذشت که جسد بی جان او بر خاک افتاد.
مرگ برادر، مرحب را سخت متأثر ساخت و برای گرفتن انتقام، در حالی که غرق در سلاح بود و زرهی فولادین برتن و کلاهی از سنگ بر سر داشت و کلاه خود را روی آن قرار داده بود به میدان حضرت علی (ع) آمد. هر دو قهرمان شروع به رجز خوانی کردند. ضربات شمشیر و نیزه‌ های دو قهرمان اسلام و یهود وحشت عجیبی در دل ناظران افکند بود. ناگهان شمشیر برنده و کوبنده‌ ی قهرمان اسلام بر فرق مرحب فرود آمد و او را به خاک افکند. دلاوران یهود که پشت سر مرحب ایستاده بودند پا به فرار گذاشتند و گروهی که قصد مقاومت داشتند با حضرت علی (ع) تن به تن جنگ کردند و همگی با ذلت تمام جان سپردند.
نوبت آن رسید که امام (ع) وارد دژ شود. بسته شدن در مانع از ورود امام و سربازان او شد، ولی امام (ع) با قدرت الهی دروازه‌ ی خیبر را از جا کند و راه را برای ورود سربازان هموار ساخت و به این طریق آخرین لانه‌ی فساد و کانون خطر را درهم کوبید و مسلمانان را از شر این عناصر پلید و خطرناک، که پیوسته دشمنی با اسلام و مسلمانان را به دل داشتند (و دارند)، آسوده ساخت.

منبع: فروغ ولایت آیت الله سبحانی ص107