حضرت فاطمه ی زهراء علیهاالسلام دارای صفت رضا بود، یعنی هر سختی و مصیبت و رنجی را که خداوند برای او مقدر کرده بود، تحمل می کرد و به آن راضی بود. ما سراسر زندگی پر برکت فاطمه ی زهرا علیهاالسلام را مملو از غم می بینیم، اما هیچ‌گاه سخنی از اعتراض و نارضایتی به میان نمی آورد. در تمام این وقایع دردناک، فاطمه علیهاالسلام به مقدرات خداوند تن درمی دهد و کوچک ترین اعتراضی ندارد، البته ایشان به بهانه ی تقدیر، دست از مبارزه با غاصبان ولایت و فدک نکشیدند و به وظیفه ی خود عمل نمودند.
فاطمه ی زهرا علیهاالسلام بر سختیهای دنیا خرسند بود:
عن جابر بن عبداللَّه قال:
(دخل رسول‌اللَّه صلی اللَّه علیه و آله علی فاطمة و هی تطحن بالرحی و علیها کساء من حملة الإبل، فلما نظر إلیها قال: یا فاطمة! تعجلی فتجرعی مرارة الدنیا لنعیم الآخرة غداً. فأنزل اللَّه (و لسوف یعطیک ربک فترضی.)
جابر بن عبداللَّه گوید: پیامبر صلی اللَّه علیه و آله و سلم وارد منزل فاطمه ی زهرا علیهاالسلام شدند در حالی که عبایی از پشم شتر بر دوش حضرت فاطمه علیهاالسلام بود و با دست آسیا می کردند.
پیامبر نگاهی به فاطمه ی زهرا علیهاالسلام نمودند و فرمودند: عجله کن و تلخی های دنیا را تحمل کن تا فردا (در بهشت) به نعمتهای آخرتی نائل گردی، چرا که خداوند بر من نازل کرده است که آن قدر پروردگارت به تو می بخشد که تو راضی شوی، و لسوف یعطیک ربّک فترضی.)
منبع:فاطمه ی زهراء علیهاالسلام بهجة قلب المصطفی، ج 1، ص 189 از الدر المنثور، ج 8، ص 543 فی ورة الضحی.
