یکی از خاطرات جالبی که رسول خدا صلی الله علیه و آله از ایام جوانی خود داشت، و گاه گاهی از آن با خوشی و مسرت یاد می کرد، شرکت آن حضرت در پیمانی به منظور دفاع از مظلومان و ستمدیدگان بود که در تاریخ اسلام به نام (حلف الفضول) مشهور است.
(حلف) به معنای پیمان و (فضول) جمع فضل است، و معنای هر دو کلمه (پیمان فضل‌ها) است. بنا بر مشهور علت این نامگذری این بود که پیش از آن ایام، پیمانی میان سه نفر از قبیله (جرهم) که نام هر سه (فضل) بود بسته شده بود، و فضل ها تعهد کرده بودند که به یاری مظلومان برخیزند. به همین جهت پیمان آنها به خاطر اسامی اعضای پیمان (حلف الفضول) خوانده شد. از آنجا که بعدها در زمان رسول اکرم نیز چنین پیمانی منعقد گردید، به یاد پیمان نخست، به (حلف الفضول) موسوم گشت.
نظر دیگر این است که وقتی در زمان پیامبر این پیمان توسط جوانمردان قریش بسته شد، خردمندی از قریش گفت: این عده وارد فضلی از این امر شدند، و از اینجا (حلف الفضول) یا پیمان جوانمردان خوانده شد.[1]
پی نوشت:
[1] . علی دوانی، تاریخ اسلام ازآغاز تاهجرت، ص66.
منبع:سایت انوار طاها
