در آخرت نه تنها اعمال، تجسم پیدا می‌کنند بلکه (روابط) نیز مجسم می‌گردد؛ روابط معنوی‌ای که در این جهان بین مردم برقرار است در آن جهان صورت عینی و ملکوتی پیدا می‌کنند. زمانی که یک انسان سبب هدایت انسانی دیگر می‌شود رابطة رهبری و پیروی در میان آنان در رستاخیز به صورت عینی در می‌آید و (هادی) به صورت پیشوا و امام، و (هدایت یافته) به صورت پیرو و مأموم ظاهر می‌گردد. در مورد گمراه ساختن و اغواء هم همینطور است.
قرآن کریم میفرماید:
(یَوْمَ نَدْعوا کُلَّ اُناسٍ بِاِمامِهِمْ) اسراء/71
[روزی که هر مردمی را با پیشوای ایشان می‌خوانیم]
یعنی هر کسی با پیشوای خودش، یعنی با همان کس که عملاً الگوی او و الهام بخش او بوده است، محشور می‌گردد.
درباة تجسم پیشوایی فرعون نسبت به قوم خود در آخرت، میفرماید:
(یَقْدُمُ قَوْمَهُ یَوْمَ الْقِیْمَةِ فَاَوْرَدَهُمُ النّارَ) هود/98
[فرعون پیشاپیش اتباع و پیروانش حرکت می‌کند، پس در آتش واردشان می‌سازد.]
فرعون که در این جهان، گمراه و پیشوای گمراهان بوده و گمراهان دیگر قومش گام جای گام او می‌گذاشتند، در آن جهان نیز به صورت قائد و امام آنان مجسم می‌شود. فرعون، شفیع و واسطة قوم خود می‌باشد، هم در دنیا و هم در آخرت، شفیعی است که در دنیا موجب گناهان و ضلالتها بوده است و در آخرت واسطة رسانیدن به دوزخ و آتش. شفیع و واسطه بودن او در بردن قوم به دوزخ در جهان آخرت، همانا تجسم واسطه بودن او در جهان دنیا در گمراهی قومش است.
در این معنای شفاعت است که رسول اکرم(ص) شفیع امیرالمؤمنین(صلوات الله علیه) و حضرت زهرا(س) می‌باشد و آنها شفیع حسنین(ع) و هر امامی شفیع امام دیگر و شفیع شاگردان و پیروان خویش است؛ سلسله مراتب محفوظ است، سایر معصومین(ع) هر چه دارند به توسط رسول اکرم دارند.
www.eporsesh.com
