با سقوط رژیم شاه و پیروزی انقلاب اسلامی، اسرائیل نه تنها یکی از دوستان خود را از دست داد، بلکه کشوری با شعارهای جدی‌تر و عزمی راسخ‌تر به سایر مخالفینش در منطقه اضافه شد، لذا نابودی یا حداقل تضعیف جمهوری اسلامی یکی از آرزوها و اهداف اسرائیل محسوب می‌شد اما به دلیل تعارضات قبلی با کشوری همچون عراق، نمی‌توانست به طور رسمی و علنی به حمایت از آن برخیزد. اسرائیل حتی در یک مقطع زمانی از موقعیت جنگی بین ایران و عراق حداکثر استفاده را کرد و با بمباران نیروگاه اتمی )ازیراک( عراق، خطرات احتمالی آتی آن علیه خویش را خنثی ساخت.
با این همه، اسرائیل همچون آمریکا و سایر کشورهای غربی از پیروزی نظامی ایران بر عراق بسیار نگران بود، زیرا در این صورت موازنه قوا در منطقه به شدت به نفع ایران تغییر می‌کرد که این به هیچ وجه با منافع اسرائیل سازگاری نداشت.
بزرگ‌ترین خدمت اسرائیل به عراق، حمله ارتش اسرائیل به جنوب لبنان در روزهای بعد از آزادسازی خرمشهر بود؛ زیرا این حمله باعث انحراف افکار عمومی دنیا به این نقطه از جهان و حتی غفلت کوتاه مدت ایران از جبهه‌های جنگ به مسئله‌ی جنوب لبنان شد. همین مسئله موجب تأخیر در عملیات بعدی ایران گردید و در این مدت عراق موفق شد تا با بازسازی نیروهای خود و ایجاد خطوط مستحکم دفاعی، از پیشروی رزمندگان در منطقه شرق بصره (عملیات رمضان) جلوگیری کند.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
