ایران در طول جنگ با عراق، مهمات و نیازهای تسلیحاتی خود را از کدام کشورها تأمین می‌کرد؟

ارتش ایران قبل از انقلاب اسلامی (1357)، متکی به سلاح و تجهیزات نظامی کشورهای غربی به ویژه امریکا و انگلیس بود، به این دلیل ایران برای تهیه تجهیزات نظامی و لوازم یدکی آن در طول جنگ به خرید از کشورهای غربی نیاز داشت. اما از آنجایی که ایران از طرف امریکا تحریم اقتصادی و نظامی شده بود، نمی‌توانست مستقیماً از امریکا سلاح بخرد. امریکا حتی سلاح‌هایی را که قرارداد آن مربوط به قبل از انقلاب بود و پول آن نیز پرداخت شده بود به ایران نمی‌داد، لذا ایران مجبور بود سلاح‌های مورد نیاز خود را از بازار سیاه توسط دلالان اسلحه خریداری کند یا کشورهایی مثل پاکستان که این تجهیزات را در اختیار داشتند با چندین برابر قیمت در اختیار ایران قرار می‌دادند.
امریکا برای جلوگیری از فروش اسلحه به ایران با کشورهای دیگر نیز مذاکره می‌کرد و آنها را تحت فشار قرار می‌داد. که به ایران سلاح نفروشند. ریچارد مورفی معاون وزارت خارجه امریکا گفت: (قدرت نظامی ایران به دنبال حرکتی که تحت رهبری امریکا برای جلوگیری از فروش اسلحه به تهران صورت گرفت، شدیداً به تحلیل رفت. امریکا تاکنون برای جلوگیری از ارسال اسلحه به ایران با 20 کشور تماس رسمی گرفته است.) در سال 1987 ، ایران از شش کشور غربی فقط توانست سلاح‌هایی به ارزش 200 میلیون دلار بخرد در حالی که در سال 1984 ارزش سلاح‌هایی که 15 کشور غربی به ایران تحویل داده‌اند، یک میلیارد دلار بود.
در میان کشورهای مختلف دنیا، چین و کره شمالی از مهم‌ترین منابع تأمین سلاح برای ایران در طول جنگ بودند. کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق، سوریه، لیبی و پاکستان نیز در طول جنگ بنا به مورد و البته نه به صورت قابل توجه به ایران سلاح فروختند. البته لازم به ذکر است که هم به دلیل کمبود بودجه و ارز و هم به دلیل فشارهای غرب، ایران بخش اعظم مهمات و سلاح های مورد نیاز خود را از طریق صنایع دفاعی خود تهیه و تأمین می‌کرد
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ