اروندرود، رود بزرگی است که از به هم پیوستن دو رود دجله و فرات تشکیل می شود و پس از عبور از بصره در محلی به نام نهر خین، در جنوب شلمچه به مرز ایران میرسد. از اینجا مرز مشترک ایران و عراق شروع میشود و تا مصب اروندرود در خلیج فارس ادامه مییابد. طول اروندرود 175 کیلومتر و عرض آن 120 تا 500 متر است. مرز مشترک ایران و عراق در اروندرود 81 کیلومتر است. عمق اروندرود در بصره 6.7 متر و در فاو 9 متر است. البته عمق اروندرود هنگام جزر و مد آب افزایش و کاهش مییابد. بنابراین، اروندرود برای کشتیرانی کاملاً مناسب است. رودخانههایی که اروندرود را تشکیل می دهند از خاک ترکیه و ایران سرچشمه می گیرند. رودخانههایی که از خاک ترکیه سرچشمه میگیرند، عبارتند از: دجله و فرات؛ و رودخانههایی که از خاک ایران سرچشمه میگیرند، برخی وارد خاک عراق شده و به دجله یا اروندرود می ریزند و برخی در خاک ایران مستقیماً به اروندرود میریزند که در مجموع عبارتند از: کارون، کرخه، زاب بزرگ، زاب کوچک، دیاله، کبور، سیروان و الوند. رود کارون مهم ترین رود ایران از نظر حجم آب است که به اروندرود میریزد و از این نظر با هر یک از رودخانههای دجله و فرات قابل مقایسه است. به طور کلی حدود 67 درصد آب اروندرود به تنهایی از ایران تأمین میشود. از نظر تاریخی، تقریباً تا 3 هزار سال پیش از میلاد، اروندرود تشکیل نشده بود و رودخانههای دجله، فرات و کارون جداگانه به دریا میریختهاند. تا پایان دورة ساسانیان وضع به همین منوال بوده است. بنابراین، تاریخچة این رود از عهد اسلامی جلوتر نمیرود و در اصل پیش از آن تاریج وجود نداشته است. اروندرود هنگامی به وجود آمد که عراقِ امروز ملیت مشخصی نداشت و جزئی از قلمرو امپراتوری ساسانی شمرده میشد. پس از سقوط ساسانیان، به واسطه عدم مراقبت، سدها خراب و شکسته شد و دو رودخانه در قرنه به هم پیوستند و اروندرود را تشکیل دادند. به این ترتیب، اروندرود اسمی است که پس از به هم پیوستن رودخانههای دجله و فرات به وجود آمده است. کلمه اروندرود که به این رودخانه مرزی اطلاق میشود، در واقع نام قدیمی و ایرانی دجله است. در ادبیات فارسی نیز کلمه اروندرود به دفعات به کار رفته است. بنابراین، کلمه "شط العرب" اسمی است جدید که بر این رودخانه نهادهاند. به کار بردن مجدد کلمة اروندرود از سال 1338(1959) به هنگام نخستین بحران بر سر اروندرود شروع شد. اما دولت عراق از پذیرفتن نام اروندرود بر این رودخانه مرزی تا 1975 سر باز میزد؛ لیکن در این سال طبق اطلاعات دریافتی از سازمان جغرافیایی کشور، بر اساس قراردادی بین دولتهای ایران و عراق، دولت عراق نیز رسماً نام اروندرود را بر این رودخانه پذیرفت. منبع: جنگ ایران و عراق، پرسشها و پاسخها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
اروندرود، رود بزرگی است که از به هم پیوستن دو رود دجله و فرات تشکیل می شود و پس از عبور از بصره در محلی به نام نهر خین، در جنوب شلمچه به مرز ایران میرسد. از اینجا مرز مشترک ایران و عراق شروع میشود و تا مصب اروندرود در خلیج فارس ادامه مییابد.
طول اروندرود 175 کیلومتر و عرض آن 120 تا 500 متر است. مرز مشترک ایران و عراق در اروندرود 81 کیلومتر است. عمق اروندرود در بصره 6.7 متر و در فاو 9 متر است. البته عمق اروندرود هنگام جزر و مد آب افزایش و کاهش مییابد. بنابراین، اروندرود برای کشتیرانی کاملاً مناسب است.
رودخانههایی که اروندرود را تشکیل می دهند از خاک ترکیه و ایران سرچشمه می گیرند. رودخانههایی که از خاک ترکیه سرچشمه میگیرند، عبارتند از: دجله و فرات؛ و رودخانههایی که از خاک ایران سرچشمه
میگیرند، برخی وارد خاک عراق شده و به دجله یا اروندرود می ریزند و برخی در خاک ایران مستقیماً به اروندرود میریزند که در مجموع عبارتند از: کارون، کرخه، زاب بزرگ، زاب کوچک، دیاله، کبور، سیروان و الوند.
رود کارون مهم ترین رود ایران از نظر حجم آب است که به اروندرود میریزد و از این نظر با هر یک از رودخانههای دجله و فرات قابل مقایسه است. به طور کلی حدود 67 درصد آب اروندرود به تنهایی از ایران تأمین میشود.
از نظر تاریخی، تقریباً تا 3 هزار سال پیش از میلاد، اروندرود تشکیل نشده بود و رودخانههای دجله، فرات و کارون جداگانه به دریا میریختهاند. تا پایان دورة ساسانیان وضع به همین منوال بوده است. بنابراین، تاریخچة این رود از عهد اسلامی جلوتر نمیرود و در اصل پیش از آن تاریج وجود نداشته است.
اروندرود هنگامی به وجود آمد که عراقِ امروز ملیت مشخصی نداشت و جزئی از قلمرو امپراتوری ساسانی شمرده میشد. پس از سقوط ساسانیان، به واسطه عدم مراقبت، سدها خراب و شکسته شد و دو رودخانه در قرنه به هم پیوستند و اروندرود را تشکیل دادند. به این ترتیب، اروندرود اسمی است که پس از به هم پیوستن رودخانههای دجله و فرات به وجود آمده است.
کلمه اروندرود که به این رودخانه مرزی اطلاق میشود، در واقع نام قدیمی و ایرانی دجله است. در ادبیات فارسی نیز کلمه اروندرود به دفعات به کار رفته است. بنابراین، کلمه "شط العرب" اسمی است جدید که بر این رودخانه نهادهاند.
به کار بردن مجدد کلمة اروندرود از سال 1338(1959) به هنگام نخستین بحران بر سر اروندرود شروع شد. اما دولت عراق از پذیرفتن نام اروندرود بر این رودخانه مرزی تا 1975 سر باز میزد؛ لیکن در این سال طبق اطلاعات دریافتی از سازمان جغرافیایی کشور، بر اساس قراردادی بین دولتهای ایران و عراق، دولت عراق نیز رسماً نام اروندرود را بر این رودخانه پذیرفت.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسشها و پاسخها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
- [سایر] پیشینه تاریخی اختلافات مرزی عراق با ایران چه بود؟
- [سایر] چرا در ایران و در شهرهای مرزی، اکثراًَ سنی مذهب هستند؟
- [سایر] علل، اهداف و انگیزههای عراق از جنگ با ایران چه بود؟پیامدهای جنگ ایران و عراق؟
- [سایر] آیا اسرائیل در تحریک عراق به راه اندازی جنگ ایران و عراق، نقشی داشت؟
- [سایر] علت شروع جنگ عراق علیه ایران چیست؟
- [سایر] سلام چرا حامیان عراق درجنگ باایران به عراق سلاح اتمی ندادن تاعلیه ایران استفاده کند؟چرا امریکا یا اسراییل که متحدان این کشوربودن مستقلا درهمان دوران به ایران حمله اتمی نکردندالبته به نام دولت عراق؟
- [سایر] اگر در جنگ ایران و عراق کشور ایران شکست می خورد آینده آن کشور چگونه بود؟
- [سایر] کدام کشورها در جنگ ایران و عراق به ایران کمک کردند؟
- [سایر] چرا آمریکا عراق را به جان ملت ایران انداخت؟ چرا عراق؟ چه کمکهایی به عراق شد؟ آمریکا به دنبال چه بود؟
- [سایر] چرا ایران پس از فتح عراق به تصرف بقیه قسمتای عراق نپرداخت؟ومنظور امام از نوشیدن جام زهر چه بود؟
- [آیت الله نوری همدانی] اگر در رودخانه های بزرگ مانند دجله و فرات فرو رود و جواهری بیرون آورد ، چنانچه در آن رودخانه جواهر عمل می آید ، باید خمس آن را بدهد .
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر در رودخانه های بزرگ مانند دجله و فرات فرو رود و جواهری بیرون آورد؛ چنانچه در آن رودخانه جواهر عمل می آید؛ باید خمس آن را بدهد.
- [امام خمینی] اگر در رودخانه های بزرگ مانند دجله و فرات فرو رود و جواهری بیرون آورد، چنانچه در آن رودخانه جواهر عمل می آید باید خمس آن را بدهد.
- [آیت الله مظاهری] زمینهای آبادی که در صدر اسلام با جنگ به دست مسلمین افتاده، قابل خرید و فروش نیست ولی در این زمان که معلوم نیست آیا این زمینها (در ایران و عراق و ...) در صدر اسلام آباد بوده یا نه، ملک کسانی است که زمین در تصرّف آنهاست و خرید و فروش و سایر تصرّفات در آن جایز است.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر معدن در زمین آبادی باشد که مسلمین آن را به زور و غلبه بدست آورده اند مانند اکثر اراضی ایران و عراق، چنانچه مسلمانی آن معدن را اخراج کند مالک می شود، و احتیاط واجب این است که به اذن ولی امر باشد، و باید خمس آن را بپردازد، و اگر غیر مسلمان اخراج کند مالک نمی شود. و اگر کافر معدنی را از زمینی که در حال فتح مسلمین موات است اخراج کند مالک می شود. 3 گنج
- [آیت الله اردبیلی] اگر هر یک از طرفین پیش از عقد دارای عیب یا نقصی باشد که نزد عرف قابل توجه است و با سخن یا عمل خود، به گونهای آن را بپوشاند که طرف مقابل متوجه آن نگردد مثل این که قدرت سخن گفتن نداشته باشد و آن را مخفی کند و یا در ضمن عقد شرط کنند که طرف دیگر دارای مشخصات خاصی باشد و بعدا معلوم شود که فاقد آن مشخصات بوده است مثل این که شرط کنند سیّد باشد و بعد معلوم شود سیّد نبوده است طرف مقابل حق فسخ عقد را دارد.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر از رودخانههای بزرگ - مانند دجله و فرات و کارون - جواهری بیرون آورد که قیمت آن به یک دینار شرعی برسد (خواه آن را با فرو رفتن یا با اسبابی بدون فرو رفتن بیرون آورد) چنانچه در آن رودخانه جواهر عمل میآید، باید خمس آن را بدهد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] مقدار زکات گندم و جو و خرما و انگور در صورتی که از آب باران، یا قنات و نهر و سد و یا رطوبت زمین مشروب شود، ده یک است و اگر با آب چاههای عمیق و نیمه عمیق و کم عمق، یا بهوسیله دلو و دست و حیوان از چاه یا رودخانه آب بکشد و آن را مشروب سازد زکات آن بیست یک است.
- [آیت الله جوادی آملی] .اگر مسجد خراب شود، به صورت ملک در نمی آید که بتوان آن را مورد معامله قرار داد , مگر در زمینی که (عّنْوةً) فتح شد ه و ملکیّت آن به تبع اثر عمرانی اوست; مانند برخی از مناطق ایران.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر کسی حیوانی بخرد و در شکم آن مالی پیدا کند، چنانچه احتمال دهد که مال فروشنده بوده و حیوان در زمانی که ملک فروشنده بوده آن را بلعیده باشد، باید به فروشنده خبر دهد و اگر او بگوید که مال من است، آن را به وی بدهد و نیازی نیست که فروشنده نشانه آن را بگوید و اگر فروشنده نگوید که ملک من است یا احتمال ندهد که حیوان در زمانی که ملک فروشنده بوده آن را بلعیده باشد، میتواند آن را به ملکیت خود درآورد، که در این صورت، همانند منافع کسب او میباشد (که احکام آن در مسأله 1761 به بعد گذشت)، بنابراین اگر حیوانی را خریده که مثلاً از جنس چهارپایان یا از ماهیهای پرورشی است، چون این احتمال وجود دارد که در زمانی که فروشنده مالک این حیوان بوده، آن مال را بلعیده باشد، باید به فروشنده خبر دهد، ولی اگر ماهی دریا یا رودخانه را خریده چون احتمال نمیدهد پس از صید، آن مال را بلعیده باشد، نیازی نیست که به فروشنده خبر دهد بلکه میتواند آن را به ملکیت خود درآورد که در این صورت همچون منافع کسب خواهد بود.