برخی از مورخان همانند عبدالرزاق موسوی مقرم می نویسند: پس از آن که حضرت زینب در مجلس یزید با سخنان کوبنده یزید را محکوم و مفتضح نمود و او را در اجرای نقشه های شیطانیش ناکام کرد، او دستور داد تا اسیران را از خانه ای که نزدیک قصرش بود، به خانة مخروبه ای در نقطة دورتر منتقل کنند.[1]
برخی همانند شیخ صدوق از این منزل مخروبه چنین یاد کرده اند:
"یزید فرمان داد تا زنان را با علی بن الحسین(ع) به زندان بردند که آنان را از گرما و سرما حفظ نمی کرد و [این ها در آن جا ماندند] تا این که صورت هایشان پوست انداخت".[2]
سید بن طاووس در این باره نوشته است: یزید دستور داد اسیران را در منزلی اسکان دادند که نه از گرما مصون بودند و نه از سرما در امان. آنان هم چنان در این مکان ماندند تا سرانجام پوست صورت هایشان شکاف برداشت.[3]
محمد بن حسن بن فروخ، معروف به صفار قمی در کتاب بصائر الدرجات از امام صادق(ع) روایت کرده است که در شام اسیران را در خانة ویران مسکن دادند، یکی از ایشان گفت: ما را در این خانه منزل دادند که سقف فرو افتد و ما را بکشد؟! پاسبانان گفتند: این ها را بنگرید، از خراب شدن سقف خانه می ترسند، با آن که فردا آنان را بیرون می برند و می کشند.[4]
از این نقل های تاریخی روشن می‌شود که خرابة شام به معنای منزل مخروبه و یا زندان مخروبه ای است که به عنوان ایذاء و اهانت، اهل بیت امام حسین(ع) را در آن جا سکنی دادند.
پی نوشت:
1. مقتل الحسین، ص 360.
2. امالی، مجلس 31؛ فضائلی، مرد آفرین روزگار، ص 180 و شعرانی، دمعالسجوم، ص 518.
3. ساحل خونین (ترجمة لهوف) ، ص 243.
4. دمع السجوم، ص 525.
www.eporsesh.com
