درخت
درخت ، به هر آنچه که از زمین بروید و دارای جسه نسبتا بزرگی بوده و از ریشه و ساقه و شاخه تشکیل شده باشد اطلاق می شود .
قرآن چون اهداف تربیتی را دنبال می کند، از نوع درخت و مواردی که در این جهت تأثیری ندارند، نام نبرده است؛ اما مفسران نظریات متفاوتی دارند که عبارتند از: 1. سنبله؛ 2. انگور؛ 3. انجیر؛ 4. کافور؛ 5. درخت علم خیر و شرّ؛ 6. درخت خُلد که ملائکه از آن استفاده کرده اند؛[1] . گندم و به هر تقدیر، تعیین نام درخت اهمیّت چندانی ندارد.
پی نوشت:
[1]. مجمع البیان، ج1، ص195.
منبع: سرگذشت ها و عبرت ها در آیینه ی وحی، سید مرتضی قافله باشی، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1383).