حسین علیه السلام
امام حسین (علیه‌السلام) سومین امام شیعیان می‌باشد.
چرا محمد حنفیه و ابن عباس و عبد الله جعفر، حضرت حسین (علیه السلام) را یاری نکردند و به کربلا نیامدند؟
در ابتدا اشاره چند نکته شایان توجه است: 1. به طور کلی انسان ها و پیروان ادیان دارای درجات متفاوتند. برخی حق ستیزند و متناسب با ارتکاب گناه گرفتار درکات جهنم می شوند، سزاوار عذاب و مجازاتند و برخی حق پذیرند و متناسب با عمق ایمان و پایداری در عمل شایسته درجات بهشتند. 2. . خویشتن داری از حرام و عمل به واجبات حداقل انتظاری است که از مسلمانان می رود. اما بیش از آن موجب ترفیع درجات و تقرب بیشتر است ولی از دایره مسلمانی خارج نمی شوند. 3. . سرپیچی از فرمان و حکم امام معصوم(علیه السلام)جایز نیست. اما اگر امام(علیه السلام)حکم نکرده باشد، همراهی با امام(علیه السلام)واجب عینی نیست، بلکه همراهی با امام(علیه السلام)و تحمل سختی ها موجب کسب درجات ومقامات بیشتری می شود. 4. کسانی که در صحنه مظلومیت حضور داشته باشند و به کمک نشتابند معذور نخواهند بود. بنابر آنچه گفته شد، همراهی کسانی مانند عبد الله بن جعفر و واجب نبوده ولی اگر همراهی می کردند از مقامات عالی بهره مند می شدند. و از این جهت امام حسین(علیه السلام)به آنها دستور همراهی نداد. اما اگر در صحنه کربلا حضور می یافتند به طور حتم می بایست به ندای (هل من ناصر ینصرنی) امام حسین(علیه السلام)پاسخ می دادند. در ادامه گفتگوی امام حسین(علیه السلام)با این افراد آورده می شود. گفتگوی امام حسین(علیه السلام)با محمد بن حنفیه: وقتی امام حسین(علیه السلام)خواست به عراق برود محمد بن حنفیه از آن حضرت(علیه السلام)خواست به این سفر نرود. امام حسین(علیه السلام)در جواب محمد حنفیه فرمود: (من آماده حرکت به سوی مکه هستم و همه خانواده، برادران، خواهران، برادرزاده ها و شیعیانم با من همراه هستند و امر آنان به دست من است و اما تو ای برادرم لازم نیست مرا همراهی کنی بلکه تو در مدینه بمان و به عنوان چشم و خبر رسان من باش و اوضاع مدینه را به من برسان)) ماهیت قیام مختار، ص 169، به نقل از بحار الانوار، ج 44، ص 823 ). پس ایشان به دستور امام حسین(علیه السلام)مانده است. گفت و گوی امام حسین(علیه السلام)با عبد الله بن عباس: عبد الله بن عباس خدمت امام حسین(علیه السلام)آمد و گفت: (من در خدمت تو هستم هر چه امر می فرمایی بفرما). امام حسین(علیه السلام)به او فرمود: (تو برو مدینه و من در مکه می مانم. تو اخبار مدینه را به من برسان)) تاریخ امام حسین(علیه السلام)، موسوعه الامام الحسین(علیه السلام)، ج 2، عربی، صص 6- 5 و 9 ). گفت و گوی امام حسین(علیه السلام)با عبد الله بن جعفر: عبد الله بن جعفر به علت کور شدن چشمش نتوانست به کربلا بیاید ولی دو پسرش محمد و عون را به همراه امام حسین(علیه السلام)فرستاد و هر دو در کربلا به شهادت رسیدند) زینب کبری، الشیخ جعفر النقدی، صص 87 و 95، چاپ سوم، نجف (. محمد بن عبد الله بن جعفر ده نفر از یزیدیان را کشت و عون بن عبد الله 21 نفر از نیروهای عمر بن سعد را کشت و هر دو به شهادت رسیدند) بحار الانوار، ج 45، ص 43 ). توجه داشته باشیم که محمد بن حنفیه، عبد الله بن عباس و عبد الله بن جعفر هر سه از شخصیت های بسیار برجسته و مورد اعتماد شیعه هستند و هر سه نفر به امام حسین(علیه السلام)علاقه مند بودند. این مطلب در کتب مربوط به علم رجال آمده است.
در ابتدا اشاره چند نکته شایان توجه است: 1. به طور کلی انسان ها و پیروان ادیان دارای درجات متفاوتند. برخی حق ستیزند و متناسب با ارتکاب گناه گرفتار درکات جهنم می شوند، سزاوار عذاب و مجازاتند و برخی حق پذیرند و متناسب با عمق ایمان و پایداری در عمل شایسته درجات بهشتند. 2. . خویشتن داری از حرام و عمل به واجبات حداقل انتظاری است که از مسلمانان می رود. اما بیش از آن موجب ترفیع درجات و تقرب بیشتر است ولی از دایره مسلمانی خارج نمی شوند. 3. . سرپیچی از فرمان و حکم امام معصوم(علیه السلام)جایز نیست. اما اگر امام(علیه السلام)حکم نکرده باشد، همراهی با امام(علیه السلام)واجب عینی نیست، بلکه همراهی با امام(علیه السلام)و تحمل سختی ها موجب کسب درجات ومقامات بیشتری می شود. 4. کسانی که در صحنه مظلومیت حضور داشته باشند و به کمک نشتابند معذور نخواهند بود. بنابر آنچه گفته شد، همراهی کسانی مانند عبد الله بن جعفر و واجب نبوده ولی اگر همراهی می کردند از مقامات عالی بهره مند می شدند. و از این جهت امام حسین(علیه السلام)به آنها دستور همراهی نداد. اما اگر در صحنه کربلا حضور می یافتند به طور حتم می بایست به ندای (هل من ناصر ینصرنی) امام حسین(علیه السلام)پاسخ می دادند. در ادامه گفتگوی امام حسین(علیه السلام)با این افراد آورده می شود. گفتگوی امام حسین(علیه السلام)با محمد بن حنفیه: وقتی امام حسین(علیه السلام)خواست به عراق برود محمد بن حنفیه از آن حضرت(علیه السلام)خواست به این سفر نرود. امام حسین(علیه السلام)در جواب محمد حنفیه فرمود: (من آماده حرکت به سوی مکه هستم و همه خانواده، برادران، خواهران، برادرزاده ها و شیعیانم با من همراه هستند و امر آنان به دست من است و اما تو ای برادرم لازم نیست مرا همراهی کنی بلکه تو در مدینه بمان و به عنوان چشم و خبر رسان من باش و اوضاع مدینه را به من برسان)) ماهیت قیام مختار، ص 169، به نقل از بحار الانوار، ج 44، ص 823 ). پس ایشان به دستور امام حسین(علیه السلام)مانده است. گفت و گوی امام حسین(علیه السلام)با عبد الله بن عباس: عبد الله بن عباس خدمت امام حسین(علیه السلام)آمد و گفت: (من در خدمت تو هستم هر چه امر می فرمایی بفرما). امام حسین(علیه السلام)به او فرمود: (تو برو مدینه و من در مکه می مانم. تو اخبار مدینه را به من برسان)) تاریخ امام حسین(علیه السلام)، موسوعه الامام الحسین(علیه السلام)، ج 2، عربی، صص 6- 5 و 9 ). گفت و گوی امام حسین(علیه السلام)با عبد الله بن جعفر: عبد الله بن جعفر به علت کور شدن چشمش نتوانست به کربلا بیاید ولی دو پسرش محمد و عون را به همراه امام حسین(علیه السلام)فرستاد و هر دو در کربلا به شهادت رسیدند) زینب کبری، الشیخ جعفر النقدی، صص 87 و 95، چاپ سوم، نجف (. محمد بن عبد الله بن جعفر ده نفر از یزیدیان را کشت و عون بن عبد الله 21 نفر از نیروهای عمر بن سعد را کشت و هر دو به شهادت رسیدند) بحار الانوار، ج 45، ص 43 ). توجه داشته باشیم که محمد بن حنفیه، عبد الله بن عباس و عبد الله بن جعفر هر سه از شخصیت های بسیار برجسته و مورد اعتماد شیعه هستند و هر سه نفر به امام حسین(علیه السلام)علاقه مند بودند. این مطلب در کتب مربوط به علم رجال آمده است.
عنوان سوال:
چرا محمد حنفیه و ابن عباس و عبد الله جعفر، حضرت حسین (علیه السلام) را یاری نکردند و به کربلا نیامدند؟
پاسخ:
در ابتدا اشاره چند نکته شایان توجه است:
1. به طور کلی انسان ها و پیروان ادیان دارای درجات متفاوتند. برخی حق ستیزند و متناسب با ارتکاب گناه گرفتار درکات جهنم می شوند، سزاوار عذاب و مجازاتند و برخی حق پذیرند و متناسب با عمق ایمان و پایداری در عمل شایسته درجات بهشتند.
2. . خویشتن داری از حرام و عمل به واجبات حداقل انتظاری است که از مسلمانان می رود. اما بیش از آن موجب ترفیع درجات و تقرب بیشتر است ولی از دایره مسلمانی خارج نمی شوند.
3. . سرپیچی از فرمان و حکم امام معصوم(علیه السلام)جایز نیست. اما اگر امام(علیه السلام)حکم نکرده باشد، همراهی با امام(علیه السلام)واجب عینی نیست، بلکه همراهی با امام(علیه السلام)و تحمل سختی ها موجب کسب درجات ومقامات بیشتری می شود.
4. کسانی که در صحنه مظلومیت حضور داشته باشند و به کمک نشتابند معذور نخواهند بود. بنابر آنچه گفته شد، همراهی کسانی مانند عبد الله بن جعفر و واجب نبوده ولی اگر همراهی می کردند از مقامات عالی بهره مند می شدند. و از این جهت امام حسین(علیه السلام)به آنها دستور همراهی نداد. اما اگر در صحنه کربلا حضور می یافتند به طور حتم می بایست به ندای (هل من ناصر ینصرنی) امام حسین(علیه السلام)پاسخ می دادند.
در ادامه گفتگوی امام حسین(علیه السلام)با این افراد آورده می شود. گفتگوی امام حسین(علیه السلام)با محمد بن حنفیه: وقتی امام حسین(علیه السلام)خواست به عراق برود محمد بن حنفیه از آن حضرت(علیه السلام)خواست به این سفر نرود. امام حسین(علیه السلام)در جواب محمد حنفیه فرمود: (من آماده حرکت به سوی مکه هستم و همه خانواده، برادران، خواهران، برادرزاده ها و شیعیانم با من همراه هستند و امر آنان به دست من است و اما تو ای برادرم لازم نیست مرا همراهی کنی بلکه تو در مدینه بمان و به عنوان چشم و خبر رسان من باش و اوضاع مدینه را به من برسان)) ماهیت قیام مختار، ص 169، به نقل از بحار الانوار، ج 44، ص 823 ). پس ایشان به دستور امام حسین(علیه السلام)مانده است. گفت و گوی امام حسین(علیه السلام)با عبد الله بن عباس: عبد الله بن عباس خدمت امام حسین(علیه السلام)آمد و گفت: (من در خدمت تو هستم هر چه امر می فرمایی بفرما). امام حسین(علیه السلام)به او فرمود: (تو برو مدینه و من در مکه می مانم. تو اخبار مدینه را به من برسان)) تاریخ امام حسین(علیه السلام)، موسوعه الامام الحسین(علیه السلام)، ج 2، عربی، صص 6- 5 و 9 ). گفت و گوی امام حسین(علیه السلام)با عبد الله بن جعفر: عبد الله بن جعفر به علت کور شدن چشمش نتوانست به کربلا بیاید ولی دو پسرش محمد و عون را به همراه امام حسین(علیه السلام)فرستاد و هر دو در کربلا به شهادت رسیدند) زینب کبری، الشیخ جعفر النقدی، صص 87 و 95، چاپ سوم، نجف (. محمد بن عبد الله بن جعفر ده نفر از یزیدیان را کشت و عون بن عبد الله 21 نفر از نیروهای عمر بن سعد را کشت و هر دو به شهادت رسیدند) بحار الانوار، ج 45، ص 43 ). توجه داشته باشیم که محمد بن حنفیه، عبد الله بن عباس و عبد الله بن جعفر هر سه از شخصیت های بسیار برجسته و مورد اعتماد شیعه هستند و هر سه نفر به امام حسین(علیه السلام)علاقه مند بودند. این مطلب در کتب مربوط به علم رجال آمده است.
- [سایر] چرا محمد حنفیه و ابن عباس با امام حسین(ع)همراهی نکردند؟
- [سایر] چرا محمد بن حنفیه، امام حسین را در نهضت کربلا یاری نکرد؟ آیا آنچه را که درباره وی می گویند که ادعای امامت داشت صحیح است؟
- [سایر] چرا محمد حنفیه برادر بزرگ امام حسین علیه السلام وعبدا..جعفر و....که از اهل بیت امام حسین بودند همراهش نرفتند؟
- [سایر] امام صادق(ع) در مورد محمّد بن حنفیّه میگوید: (أَتَزْعُمُ أَنَّ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ الْبَاقِرَ عَدُوُّ عَمِّهِ مُحَمَّدِ ابْنِ الْحَنَفِیَّةِ؟ فَقَالَ: لَا. ثُمَّ قَالَ الصَّادِقُ(ع): یَا حَیَّانُ إِنَّکُمْ صَدَفْتُمْ عَنْ آیَاتِ اللهِ، وَ قَدْ قَالَ اللهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی: سَنَجْزِی الَّذِینَ یَصْدِفُونَ عَنْ آیاتِنا سُوءَ الْعَذابِ بِما کانُوا یَصْدِفُونَ). (کمال الدّین، ج 1، ص 36). آیا معنای این سخن این است که امام باقر(ع) محمّد بن حنفیّه را دشمن میداشتند؟
- [سایر] آیا محمد بن حنفیه عموی امام سجاد علیه السّلام با آن حضرت بر سر جانشینی امام حسین علیه السّلام اختلاف و نزاعی داشتند؟
- [سایر] با توجه به روایات زیر، معنای اختیال چیست؟ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُوسَی بْنِ الْمُتَوَکلِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یحْیی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ مُوسَی بْنِ عُمَرَ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مَنْ مَشَی علی الْأَرْضِ اخْتِیالًا لَعَنَتْهُ الْأَرْضُ وَ مَنْ تَحْتَهَا وَ مَنْ فَوْقَهَا. عَنْ سَعْدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ رَفَعَهُ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَیلٌ لِمَنْ یخْتَالُ فِی الْأَرْضِ یعَانِدُ جَبَّارَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ.
- [سایر] معنای حدیث زیر چیست؟ و عن علی بن إبراهیم، عن أبیه، عن ابن أبیعمیر، عن إبراهیم بن عبد الحمید، عن مصعب بن عبد الله النوفلی، عمن رفعه قال: قَدِمَ أعرابی بِإبل له علی عهد رسول الله(ص) ... فقال: فَاسْتَهْدِنِی یا رسول الله، قال: لا، قال: بَلی یا رسول الله فَلَم یَزَل یُکَلّمُه حتّی قال: أَهْدِ لَنَا نَاقَةً وَ لَا تَجْعَلْهَا وَلْهَی.
- [سایر] دیدگاه پیامبراکرم(ص) نسبت به یاری امام حسین(ع) چیست؟
- [سایر] محمد بن حنفیه چه کسی بود؟
- [سایر] محمد بن حنفیه چه کسی بود؟
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . "أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ الله"جزو اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله"، به قصد قربت گفته شود. اللهُ أکْبَرُ خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند. أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ الله شهادت می دهم که نیست خدایی جز خدای یکتا و بی همتا. أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله شهادت می دهم که حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله پیغمبر و فرستاده خداست. أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً أمِیرَ المُؤمِنینَ وَلِیُّ الله شهادت می دهم که حضرت علی علیه السلام أمیرالمؤمنین و ولی خدا بر همه خلق است. حَیَّ عَلَی الصَّلاَة بشتاب برای نماز. حَیَّ عَلَی الْفَلاَح بشتاب برای رستگاری. حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل بشتاب برای بهترین کارها که نماز است. قَد قامَتِ الصَّلاَة به تحقیق نماز برپا شد. لا إلَهَ إِلاَّ الله نیست خدایی مگر خدای یکتا و بی همتا.
- [آیت الله بروجردی] (اَشْهَدُ اَنَّ عَلِیاً وَلِی اللهِ) جزء اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از (اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ) به قصد قربت گفته شود.ترجمهی اذان و اقامه(اللهُ اکبر): یعنی خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند.(اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ الا اللهُ): یعنی شهادت میدهم که غیر خدایی که یکتا و بیهمتاست خدای دیگری سزاوار پرستش نیست.(اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت محمّد بن عبدالله) ص) پیغمبر و فرستادة خدا است.(اَشْهَدُ اَنَّ عَلیا اَمیرَالمؤمنینَ وَلِی اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت علی (علیه الصلوة و السلام)، امیرالمؤمنین و ولی خدا بر همهی خلق است.(حَی عَلَی الصَّلوة): یعنی بشتاب برای نماز.(حَی عَلَی الفَلاحِ): یعنی بشتاب برای رستگاری.(حَی عَلَی خَیرِ العَمَلِ): یعنی بشتاب برای بهترین کارها که نماز است.(قَد قامَتِ الصَّلوة): یعنی به تحقیق نماز بر پا شد.(لا اِلهَ اِلاَّ الله): یعنی خدایی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یکتا و بیهمتا است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] اشْهد انْ لا اله إلا الله وحْده لا شریک له: گواهی می دهم هیچ کس شایسته پرستش جز خداوند نیست، یگانه است و شریک ندارد. و اشْهد ان محمداً عبْده و رسوله: و گواهی می دهم محمد(صلی الله علیه وآله) بنده و فرستاده اوست. اللهم صل علی محمد و آل محمد: خداوندا! درود بفرست بر محمد(صلی الله علیه وآله) و اهل بیت او(علیهم السلام).
- [آیت الله سبحانی] اللّه اکبر یعنی خدای بزرگ تر از آن است که او را وصف کنند. أَشْهَدُ أَنْ لا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ، یعنی شهادت می دهم که خدایی جز اللّه نیست. أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ، یعنی شهادت می دهم که حضرت محمد بن عبدالله(صلی الله علیه وآله)پیغمبر و فرستاده خداست. أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً أمیرالمؤمنینَ وَلِیُّ اللّه، یعنی شهادت می دهم که حضرت علی(علیه السلام)امیرالمؤمنین، و ولی خدا بر همه خلق است. حَیَّ عَلَی الصَّلاَةِ، یعنی بشتاب برای نماز. حَیَّ عَلَی الفَلاَح، یعنی بشتاب برای رستگاری. حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ، یعنی بشتاب برای بهترین کارها که نماز است. قًد قامَتِ الصَّلاةُ، یعنی نماز برپا شده است. لا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ، یعنی خدایی جز اللّه نیست.
- [آیت الله مظاهری] مکروه است که در گریه بر میّت صدا را خیلی بلند کنند. ______ 1) آیا تو بر پیمانی - که با آن ما را ترک کردی - وفاداری؟ پیمان بر شهادت به اینکه نیست خدایی غیر از خداوند متعال، او که یکتاست و شریکی برای او نیست و به اینکه محمد صلی الله علیه وآله وسلم بنده و رسول اوست و سید پیامبران و خاتم آنان است و به اینکه علی علیه السلام امیر مومنان و سید امامان و امامی است که خداوند متعال، فرمانبرداری از او را بر همه عالمیان واجب فرموده است و به اینکه حسن و حسین و علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و قائم آل محمد - که درودهای خداوند بر آنان باد - امامان مومنان و حجّتهای خداوند بر همه خلائق و امامان تو هستند، که پیشروان هدایت و نیکوکاری هستند. 2) هنگامی که دو فرشته نزدیک به خداوند (نکیر و منکر) که فرستادگان از جانب خدای متعالند، به سوی تو آمدند و از تو در مورد خدایت و پیامبرت و دینت و کتابت و قبلهات و امامانت سوال کردند،پس نترس و اندوهگین نشو و در جواب آنان بگو: خداوند، پروردگار من و محمد صلی الله علیه وآله وسلم، پیامبر من و اسلام، دین من و قرآن، کتاب من و کعبه، قبله من و امیر مومنان علی بن ابی طالب، امام من و حسن بن علی، امام من و حسین بن علی، امام من و زین العابدین، امام من و محمد باقر، امام من و جعفر صادق، امام من، و موسی کاظم، امام من و علی رضا، امام من و محمد جواد امام من و علی هادی، امام من و حسن عسکری، امام من و حجّت منتظَر، امام من میباشند، اینان - که درودهای خداوند بر آنان باد - امامان و سروران و رهبران و شفیعان من میباشند، در دنیا و آخرت به آنان دوستی میورزم و از دشمنان آنان دوری میجویم، سپس بدان ای فلان فرزند فلان. 3) بدرستی که خداوند متعال، بهترین پروردگار و محمد صلی الله علیه وآله وسلم، بهترین پیامبر و امیر مومنان علی بن ابی طالب و فرزندان معصوم او یعنی دوازده امام، بهترین امامان هستند و آنچه را محمد صلی الله علیه وآله وسلم آورده است حقّ است و مرگ حقّ است و سوال منکر و نکیر در قبر حقّ است و برانگیخته شدن (برای روز قیامت)، حقّ است و رستاخیز، حقّ است و صراط، حقّ است و میزان (اعمال)، حقّ است و تطایر کتب، حقّ است و بهشت، حقّ است و جهنم، حقّ است و آن ساعت معهود (روز قیامت)، خواهد آمد و هیچ تردیدی در آن نیست و به تحقیق خداوند متعال کسانی را، که در قبرها هستند، بر خواهد انگیخت. 4) خداوند تو را بر قول ثابت، پایدار فرماید و به راه مستقیم هدایت فرماید و بین تو و امامان تو در جایگاهی از رحمتش، شناخت ایجاد فرماید. 5) خداوندا زمین را از دو پهلوی او گشاده گردان و روح او را بسوی خودت بالا بر و او را با برهانی از خودت روبرو گردان، خداوندا (درخواست میکنیم)عفو تو را، عفو تو را. 6) خداوندا زمین را از دو پهلوی او گشاده گردان و روح او را بسوی خودت بالا بر و او را از جانب خودت با رضوان روبرو کن و قبر او را از بخشایش خودت آرام فرما، رحمتی که بوسیله آن از مهربانی هر کس دیگری بی نیاز گردد.
- [آیت الله نوری همدانی] مستحب است بعد از تکبیره الاحرام بگوید : یا مُحسنُ قداتاکَ المسیءُ و قد امَرتَ المحسنَ ان یتجاوَز عنِ المسی ءِ انتَ المحسنُ و انا المُسی ءُ بحقّ محمّدٍ و آلِ محّمدٍ صل عَلی محّمدِ و ال محّمدِ و تجاوَز عن قبیحِ ما تعلمُ منّی .یعنی ای خدائی که به بندگان احسان می کنی بندة گنهکار به در خانة تو آمده و تو امر کرده ای که نییکوکار از گنهکار بگذرد ، تو نیکو کاری و من گناهکار بحقّ محّمدٍ و آل محّمدٍ صلی اللهُ علیه و آله و سّلم .رحمت خود را بر محمد و آل محمد بفرست و از بدیها یی که می دانی از من سر زده . بگذر .
- [امام خمینی] مستحب است بعد از تکبیرة الاحرام بگوید: "یا محسن قد اتاک المسیی ء و قد امرت المحسن ان یتجاوز عن المسیی ء انت المحسن و انا المسیی ء بحق محمد و آل محمد صل علی محمد و آل محمد و تجاوز عن قبیح ما تعلم منی"، یعنی ای خدایی که به بندگان احسان می کنی، بنده گنهکار به در خانه تو آمده و تو امر کرده ای که نیکوکار از گنهکار بگذرد، تو نیکوکاری و من گناهکار، به حق محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم رحمت خود را بر محمد و آل محمد بفرست و از بدیهایی که می دانی از من سر زده بگذر.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] مستحب است قبل از تکبیرة الاحرام بگوید: یا مُحْسِنُ قَدْ اَتَاکَ الْمُسِیَیءُ وَقَد اَمَرْتَ الْمُحْسِنَ اَنْ یَتَجاوَزَ عَنِ الْمُسِییء أنْتَ الْمُحْسِنُ وَاَناَ المُسِیءُ بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد صَلِّ عَلَی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَتَجاوَزْ عَنْ قَبیحِ ما تَعْلَمُ مِنِّی یعنی ای خدائی که به بندگان احسان می کنی بنده گنهکار به در خانه تو آمده و تو امر کرده ای که نیکوکار از گنهکار بگذرد تو نیکوکاری و من گنهکار به حق محمد و آل محمد(صلی الله علیه وآله) رحمت خود را بر محمد و آل محمد بفرست و از بدی هائی که می دانی از من سر زده بگذر.
- [آیت الله خوئی] مستحب است بعد از تکبیرة الاحرام بگوید:" یا محسن قد اتاک المسییء و قد امرت المحسن ان یتجاوز عن المسیء انت المحسن و انا المسیء بحق محمد و آل محمد صل علی محمد و آل محمد و تجاوز عن قبیح ما تعلم منی"، یعنی ای خدایی که به بندگان احسان میکنی بنده گنهکار به در خانه تو آمده و تو امر کردهای که نیکوکار از گنهکار بگذرد، تو نیکوکاری و من گناهکار، به حق محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم رحمت خود را بر محمد و آل محمد بفرست و از بدیهایی که میدانی از من سر زده بگذر.
- [آیت الله شبیری زنجانی] مستحب است قبل از تکبیرة الاحرام بگوید: (یا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاکَ المُسیءُ وقَدْ أَمَرْتَ المُحْسِنَ أَنْ یَتَجاوَزَ عَنِ المُسِیءِ، أَنْتَ المُحْسِنُ وأَنا المُسِیءُ، بحقِّ مُحمَّدٍ و آل محمّد صَلِّ علی مُحمَّدٍ و آلِ مُحمَّدٍ وتَجاوَزْ عَنْ قَبِیحِ ما تَعْلَمُ مِنّی) یعنی ای خدایی که به بندگان احسان میکنی بنده گنهکار به در خانه تو آمده و تو امر کردهای که نیکوکار از گناهکار بگذرد، تو نیکوکاری و من گناهکار، به حق محمد و آل محمد رحمت خود را بر محمد و آل محمد بفرست و از بدیهایی که میدانی از من سرزده بگذر.