اوصاف مشترک قرآنی خدا و رسول اکرم(ص) چه می‌باشد؟
خداوند سبحان اوصافی را برای خود در قرآن ذکر کرده که همانها را برای نبی اکرم(ص) نیز بیان کرده است؛ مثلاً همان گونه که قرائت قرآن را به خود نسبت داده، می‌فرماید: اولین جمع آوری کننده و قاری قرآن، خداوند است: (اِن عَلینا جمُعه و قُرانه فَاذا قرأناه فاتبع قرانه) قیامت/17-18 ، به پیامبرش هم نسبت داده، می‌فرماید: (اِقرأ باسم رَبک الذی خلق) علق/1 ، پیامبر اکرم(ص) نیز مسلمانان را به قرائت و حفظ قرآن توصیه فرمود است: (تقَرؤونه صَباحاً ومَساءً) ؛(بحار22/274). و نیز همان گونه که خداوند خود را تلاوت کننده قرآن معرفی کرده است: (تِلک ایات الله نَتلوها علیک بالحق) بقره/252 ، رسول اکرم(ص) را هم تالی قرآن معرفی می‌کند: (یَتلوا علیهم ایاتنا) قصص/59 ، و به آن حضرت دستور می‌دهد تا آیات الهی را بر مردم تلاوت کند: (و اتلُ ما أُوحی اِلیک مِن کتاب) کهف/27 . و همان طور که ترتیل را به خود اسناد می‌دهد: (و رتلناه ترتیلاً) فرقان/32 ، رسولش را نیز به آن دستور می‌دهد: (و رتّل القران ترتیلاً) مزّمّل/4 . خداوند متعال اصل تلاوت قرآن را بر پیامبرش واجب کرده است. قرآن کریم، سخن رسول اکرم(ص) را در این باره چنین نقل می‌کند: (اِنما أُمرت أَن أَعبد رَب هذه البلدة الذی حَرمَّها وله کل شَیء و آُمرت أَنّ أکون مِن المُسلیمن و أَن أَتلوا القران) نمل/91-92؛ من مأمور شدم تا مسلمان و تالی قرآن باشم. خدای سبحان در آیه‌آی دیگر ادب تلاوت که ادب لفظی قرآن است را به پیامبرش گوشزد کرده، می‌فرماید: (و رتّل القران ترتیلا)؛ کلمات قرآن را منظم، منسجم و هماهنگ بخوان، بدون این که حرفهای آن مبهم باشد یا این که بین کلمات فاصله بیندازی تا آنها را از انتظام و انسجام بازداشته و جدا کند، باید نظم ظاهریش مانند انتظام معنوی آن محفوظ بماند. وصف مشترک دیگر آن است که خداوند همان گونه که قرآن را کلام خود معرفی می‌کند، آن را کلام و قول رسول نیز دانسته، می‌فرماید: (اِنه لَقول رَسول کریم) تکویر/19. این سخن رسول الهی است، خواه فرشته وحی باشد، خواه رسول گرامی؛ زیرا هر دو، مصداق رسول کریمند و قرآن می‌تواند کلام هر دو باشد. البته بالاصالة کلام خداست و بالتبع کلام فرشته و پیامبر، زیرا اینان مظاهر خدای مکلّم و متکلمند و کلام خدا از زبان پیامبر و جبرئیل شنیده می‌شود و آنها از خود در اصل وحی هیچ سخنی ندارند بلکه فقط حاملان کلام حق و وحی الهی هستند و امتیاز این حاملان از حاملان متعارف این است که اینان می‌دانند چه حمل کرده‌اند و مضمون آن را می‌فهمند و از محتوای تبلیغ آگاهند. آیت الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن کریم ج 9 (سیرة رسول اکرم در قرآن) www.payambarazam.ir
عنوان سوال:

اوصاف مشترک قرآنی خدا و رسول اکرم(ص) چه می‌باشد؟


پاسخ:

خداوند سبحان اوصافی را برای خود در قرآن ذکر کرده که همانها را برای نبی اکرم(ص) نیز بیان کرده است؛ مثلاً همان گونه که قرائت قرآن را به خود نسبت داده، می‌فرماید: اولین جمع آوری کننده و قاری قرآن، خداوند است: (اِن عَلینا جمُعه و قُرانه فَاذا قرأناه فاتبع قرانه) قیامت/17-18 ، به پیامبرش هم نسبت داده، می‌فرماید: (اِقرأ باسم رَبک الذی خلق) علق/1 ، پیامبر اکرم(ص) نیز مسلمانان را به قرائت و حفظ قرآن توصیه فرمود است:
(تقَرؤونه صَباحاً ومَساءً) ؛(بحار22/274). و نیز همان گونه که خداوند خود را تلاوت کننده قرآن معرفی کرده است: (تِلک ایات الله نَتلوها علیک بالحق) بقره/252 ، رسول اکرم(ص) را هم تالی قرآن معرفی می‌کند: (یَتلوا علیهم ایاتنا) قصص/59 ، و به آن حضرت دستور می‌دهد تا آیات الهی را بر مردم تلاوت کند: (و اتلُ ما أُوحی اِلیک مِن کتاب) کهف/27 . و همان طور که ترتیل را به خود اسناد می‌دهد: (و رتلناه ترتیلاً) فرقان/32 ، رسولش را نیز به آن دستور می‌دهد: (و رتّل القران ترتیلاً) مزّمّل/4 .
خداوند متعال اصل تلاوت قرآن را بر پیامبرش واجب کرده است. قرآن کریم، سخن رسول اکرم(ص) را در این باره چنین نقل می‌کند: (اِنما أُمرت أَن أَعبد رَب هذه البلدة الذی حَرمَّها وله کل شَیء و آُمرت أَنّ أکون مِن المُسلیمن و أَن أَتلوا القران) نمل/91-92؛ من مأمور شدم تا مسلمان و تالی قرآن باشم.
خدای سبحان در آیه‌آی دیگر ادب تلاوت که ادب لفظی قرآن است را به پیامبرش گوشزد کرده، می‌فرماید: (و رتّل القران ترتیلا)؛ کلمات قرآن را منظم، منسجم و هماهنگ بخوان، بدون این که حرفهای آن مبهم باشد یا این که بین کلمات فاصله بیندازی تا آنها را از انتظام و انسجام بازداشته و جدا کند، باید نظم ظاهریش مانند انتظام معنوی آن محفوظ بماند.

وصف مشترک دیگر آن است که خداوند همان گونه که قرآن را کلام خود معرفی می‌کند، آن را کلام و قول رسول نیز دانسته، می‌فرماید: (اِنه لَقول رَسول کریم) تکویر/19. این سخن رسول الهی است، خواه فرشته وحی باشد، خواه رسول گرامی؛ زیرا هر دو، مصداق رسول کریمند و قرآن می‌تواند کلام هر دو باشد. البته بالاصالة کلام خداست و بالتبع کلام فرشته و پیامبر، زیرا اینان مظاهر خدای مکلّم و متکلمند و کلام خدا از زبان پیامبر و جبرئیل شنیده می‌شود و آنها از خود در اصل وحی هیچ سخنی ندارند بلکه فقط حاملان کلام حق و وحی الهی هستند و امتیاز این حاملان از حاملان متعارف این است که اینان می‌دانند چه حمل کرده‌اند و مضمون آن را می‌فهمند و از محتوای تبلیغ آگاهند.
آیت الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن کریم ج 9 (سیرة رسول اکرم در قرآن)
www.payambarazam.ir





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین