آیا پیامبران همه در خاور میانه نازل شدند ؟ چرا مگر در قسمتهای دیگر جهان نیاز به پیامبر نبود؟

یکی از مشکلات رخدادهای تاریخی عدم شفافیت آن است؛.مکان ظهور پیامبران از مسایل تاریخی است که ابهام دارد و قضاوت دربارة آن مشکل است. اما با توجه به رهنمودهای وحیانی می گوییم:ظهور پیامبران اختصاص به منطقه خاصی ندارد . طبق آموزه های اسلامی همه امت ها از خود پیامبر داشته اند:( و ان من امّة الا خلافیها نذیر، (1 ) در هر امتی نذیر و هشداردهنده ای وجود دارد )نیز:( لقد بعثنا فی کلّ أمة رسولاً أنِ اعبدواالله و اجتنبوا الطاغوت؛ (2) در هر امتی پیامبری فرستادیم (تا به مردم بگویند) که خدا را بپرستید و از پرستش بت دوری کنید).
اگر در قرآن مجید، تنها نام عدّه معدودی از پیامبران بزرگ برده شده؛ بدین معنا نیست که تعداد ایشان منحصر به همین افراد است؛ بلکه در خود قرآن تصریح شده است که بسیاری از پیامبران بوده‌اند که نامی از ایشان در قرآن به میان نیامده است:( و رسلاً لم نقصصهم علیک). (3)
بنابراین نمی‌توان گفت که همه پیامبران در یک منطقه خاص ظهور نموده‌اند، بلکه طبق احادیثی که در مورد تعداد آنان رسیده است ؛یعنی124 چهار هزار نفر، از این تعداد چند پیامبر مشخص مربوط به آسیا و خاورمیانه است، از بقیه خبری نیست .
این احتمال نیز بعید نیست که بسیاری از مناطق جهان همانند هند، چین، آمریکا و ... نیز در گذشته های دور که امکان ارتباط وجود نداشته، بر حسب ضرورت پیامبرانی مبعوث شدند. شواهد تاریخی گواه این معناست ، مثلا بودا گر چه نامش را به عنوان پیامبر نمی برند، ولی وقتی زندگی او بررسی می شود، بسیاری از خصوصیات پیامبران را در زندگی او و شکل تماس وی با جهان غیب مشاهده می­کنیم.
از نظر عقلی نیز منطقه جغرافیایی پیامبر مهم نیست؛ بلکه مهم ، تسلیم حقیقت شدن است، چنان که گروندگان به اسلام از نقاط مختلف دنیا بوده و هستند.
پیامبران بزرگ در منطقه خاور میانه ظهور نموده اند. البته پیامبران اولوالعزم و صاحب شریعت و کتاب آسمانی، از شرق میانه برخاستند. نوح(ع) از عراق برخاست و مرکز دعوت ابراهیم(ع) عراق و شام بود، و به مصر و حجاز نیز سفر کرد. موسی(ع) از مصر برخاست. چون که در زمان ظهور پیامبران، منطقه مسکونی عمده انسان‌ها مناطق آسیایی بود و خاور میانه مهد تمدن قرار داشت.
مورخان بزرگ جهان تصریح می کنند که مشرق زمین (مخصوصاً شرق میانه) گهواره تمدن انسانی است ؛منطقه ای که به نام هلال خصیب است.
تمدن مصر باستان که قدیمی ترین تمدّن شناخته شده جهان است، تمدّن بابل در عراق، تمدن یمن در جنوب حجاز، همچنین تمدّن ایران و شامات، همه نمونة تمدن های معروف بشری هستند . قدمت تمدن انسانی دراین مناطق به هفت هزار سال یا بیش تر باز می گردد.
رابطة نزدیکی میان تمدن انسانی و ظهور پیامبران بزرگ است، زیرا انسان های متمدن نیاز بیش تری به آیین های الهی دارند، تا هم قوانین حقوقی و اجتماعی را تضمین کرده، جلو تجاوز و مفاسد را بگیرد، و هم فطرت الهی آن ها را شکوفا سازد. به همین دلیل می گوییم نیاز بشر امروز مخصوصاً کشورهایی که از تمدن و صنعت سهم بیش تری دارند، به مذهب، از هر زمین بیش تر است.
بعید نیست ادعا شود که هبوط حضرت آدم(ع) و ثقل جمعیت بشری در منطقة خاوری بوده و انسان ها از این منطقه به دیگر مناطق کوچ کرده اند . اگر چنین باشد می گوییم : بین ثقل جمعیت و تمدن و بعثت پیامبران ارتباط منطقی برقرار است.
با این وجود برخی از مورخان باور دارند که پیامبران از مناطق معتدل ظهور نموده اند، زیرا در مناطق معتدل به دلیل ظهور دانش ها و صنعت، بیش تر زمینة کمال انسان ها فراهم می شود. بیش تر آماده پذیرش پیامبران هستند. ابن خلدون از طرفداران این نگرش است. وی می‌نویسد: حتی بعثت پیامبران بیش تر در نواحی معتدل بوده و ما خبر بعثت پیامبری را در اقلیم جنوبی و شمالی نیافته ایم، از آن جهت که پیامبران باید از نظر خلقت، کامل ترین افراد باشند تا پیامی که از جانب خدا می آورند، مورد قبول واقع شود.(4)
پی نوشت:
1. فاطر(40) آیه 24.
2. نحل(16)آیه 36.
3. نساء(4) آیه 124.
4. جعفر سبحانی، منشور جاوید ،ج10ص100- 105؛
ناصر مکارم ،پیام قرآن، ج7 ،ص396-398.
www.shamimm.ir