آیا می توان با شخص بی نماز ازدواج کرد و جواب مثبت به خواستگاری وی داد؟

همان طور که می دانید ازدواج از جمله مسائل مهم در زندگی انسان می باشد که موفقیت در این امر باعث آرامش و موفقیت های بعدی انسان خواهد شد.
به طور خلاصه دو حالت در خصوص خواستگار بی نماز می تواند وجود داشته باشد.
حالت اول؛ این خواستگار، ملاک های همسر مناسب از جمله ایمان قلبی و سلامت اعتقادی را دارا بوده و مشکل نماز نخواندن ایشان، یک مشکل عقیدتی نیست بلکه یک حالت گذرا است که معمولاً در مراحلی از زندگی انسان ها رخ می دهد. به طور مثال؛ نداشتن انگیزه قوی برای خواندن نماز، آگاه نبودن از فلسفه و اسرار نماز، داشتن سؤال و ابهام نسبت به بعضی از مسائل اعتقادی که در صورت ازدواج با چنین فردی می توان با انجام راه کارهایی، او را نسبت به انجام نماز تشویق کرده که البته این امر مهم، احتیاج به زمان، صبر و حوصله زیادی خواهد داشت. در این حالت هر چند می توان نگاه مثبتی به این ازدواج داشت، اما کسی که می خواهد به چنین خواستگاری پاسخ مثبت دهد باید تمامی سختی های مسیر را نیز در نظر گرفته و با کنار گذاشتن احساسات خود تصمیمی عاقلانه اتخاذ نماید تا در آینده گرفتار پشیمانی و حسرت نگردد.
حالت دوم؛ که می توان در این زمینه تصوّر کرد این است که؛ مشکل نماز نخواندن ایشان ناشی از ضعف اعتقاد و ایمان وی می باشد در این صورت مسئله عدم کفویت و نابرابری در ایمان به وجود می آید و ثمره آن چیزی جز کشمکش و آشفتگی در زندگی مشترک آینده تان نخواهد بود. زیرا کسی که پای بند به دین (که اصلی ترین مسئله زندگی است) نباشد هیچ تضمینی وجود ندارد که پای بند به رعایت حقوق همسر و زندگی مشترک باشد. انسان دین دار هرگز نمی تواند با همسر بی دین کنار بیاید و با هم زندگی سعادتمندانه ای داشته باشند.
فراموش نکنیم که شخصی که تصمیم ازدواج با دیگری را دارد هدف از ازدواج او نمازخوان کردن ویا اصلاح اعتقادات طرف مقابلش نمی باشد بلکه می خواهد با ازدواجش به آرامش، سکون و... دست پیدا کند. تجربه نشان داده آنهایی که همسر مناسب و تربیت یافته انتخاب نموده اند در ادامه زندگی با مشکلاتی مواجه می شوند چه رسد به آن که بخواهد همسرش را براساس شاخصه های مورد نظرش توجیه کند؛ لذا بهتر است وضعیت فعلی طرف مقابل را در نظر گرفته و به این دل خوش نکرد که بعد از ازدواج نمازخوان خواهد شد.
در نتیجه کسی که مقیّد به احکام شرعی و پایبند به دین و مسائل دینی هست و دوست دارد در آینده با همسری متدیّن زندگی کند باید از همان ابتدا همسری انتخاب کند که حد نصاب از ایمان و التزام عملی به احکام شرعی را داشته باشد.
در پایان این نکته را نیز متذکّر می شویم که در اسلام هم کفو بودن دختر و پسر شرط ازدواج می باشد و از نظر معارف اسلام و روایات اهل بیت و نیز سیره پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تنها چیزی که کفویت را احراز می نماید ایمان است. ایمان یعنی اعتقاد باطنی به خداوند و التزام عملی به مقتضای ایمان، یعنی به دین و آموزه اسلام. لذا پیامبر صلی الله علیه و آله مردی سیاه پوست و فقیر به نام (جویبر) را به (دلفار) دختر زیادبن لبید تزویج نمود و فرمود: (الْمُؤمِنُ کُفْوٌ لِلْمُؤمِنَةِ وَ الْمُسْلِمُ کُفْوٌ لِلْمُسْلِمَة)1؛ (مرد مؤمن همتای زن مؤمن و مرد مسلمان همتای زن مسلمان است).
پی نوشت:
1. بحارالانوار، ج22، ص 117.
منبع: www.porseman.org