دعا و نماز وسیله نیستند بلکه خود آنها هدف هستند . یعنی آن لحظه ای که شما با خداوند ارتباط برقرار می کنید مانند قطره ای که به دریا متصل می شود نیاز به چیز دیگری ندارید ، چون اتصال حاصل شده است . در این لحظه شیرینی دعا که بارقه ای از لقاء الهد دارد برای شما حاصل شده است ، چه حاجت بدهند و چه ندهند . دعاهای بزرگی که مانند جوشن کبیر از طرف خدا تعلیم داده شده است خلصنا من النار است که همه چیز در آن نهفته است . ما تا وقتی که گرفتار نفس هستیم در آتش هستیم و خیلی از چیزهایی هم که می خواهیم نفسانی وآتشین است. اگر خلصنا من النار شویم یاد می گیریم که چه چیزی بخواهیم و همه ی زندگی ما رنگ دیگری پیدا می کند . اگر ما از اول شب تا وقت سحر را برای دیگران دعا کنیم چیزی را از دست نداده ایم بلکه برنده شده ایم . الجار ثم الدار واقعیت است . فاطمه زهرا (س) شب تا صبح برای غیر دعا می کردند . ما فکر نکنیم که اگر همه ی خیرهای عالم را برای دیگران بخواهیم خودمان بی بهره می مانیم .
