آیا دل بستن به دوستان و اطرافیان به طور افراطی مشکلی دارد؟
دوستی‌ها بر چند نوع است: 1- دوستی به خاطر خدا همانند علاقه به اولیای دین و برادران ایمانی که منشاء آن منش دینی فرد و اعتقادات اوست نه انگیزه‌های دیگر. 2- دوستی به جهت مال و جمال ویا کشش‌های غریزی دیگر. نوع اول؛این دوستی‌ها عبادت و از بهترین اعمال است . چنان‌چه در احادیث منقول از اهل بیت(ع) آمده است: هل الدین الا الحب؛ آیا دین جز محبت چیز دیگری است؟. نوع دوم؛ این دوستی‌ها چنانچه موجب سد راه خدا گردد و احیانا آدمی را به انحراف بکشاند خطرناک ترین دام شیطان است که باید از آن پرهیز نمود و تنها آن را معبری برای درک جلال و جمال خداوند قرارداد. ممکن است گلی زیبا انسان را فریفته و مجذوب خویش کند ولی عاقل کسی است که در ورای زیبایی گل جمال خالق گل را ببیند و از این حجاب عبور کرده تا ملکوت را مشاهده نماید. در مورد علاقه شما به دوستانتان احتمال می‌رود دو غریزه بایکدیگر تداخل نموده‌اند: 1- غریزه زیباپسندی، 2- غریزه جنسی. در رابطه با مشکلی که با آن مواجه هستید توجه به چند نکته الزامی است: 1) دوست و دوست یابی از نیارهای واقعی زندگی است و دارای فلسفه خاصی است. اما آنچه مهم است این که در این راستا همچون دیگر جنبه‌های زندگی رعایت اعتدال لازم وضروری است. به عبارت دیگر: علاقه شما به دوستتان احساسی پاک و لطیف است اما همواره باید عواطف با تعقل همراه باشند. ولی به نظر می‌رسد عقل و منطق این مقدار علاقه را تأیید نکند. 2) انسان در برابر هر یک از نعمت‌های الهی - از جمله دوست خوب - همواره باید بداند که بالاخره روزی آن را از دست خواهد داد. بنابراین دل سپاری در برابر هر چیز باید به گونه‌ای باشد که فقدانش موجب آزار انسان نگردد. 3) سعی کنید با افراد دیگر صلاحیت‌دار طرح دوستی بریزید و روابط اجتماعی خود را افزون سازید تا عمل جانشینی به طور عادی انجام گیرد. 4) حالت شما تا حدودی از مظاهر تجرد در جوانی است و اقدام به مسأله ازدواج به کلی مشکل شما را ریشه کن خواهد ساخت. www.morsalat.com
عنوان سوال:

آیا دل بستن به دوستان و اطرافیان به طور افراطی مشکلی دارد؟


پاسخ:

دوستی‌ها بر چند نوع است:

1- دوستی به خاطر خدا همانند علاقه به اولیای دین و برادران ایمانی که منشاء آن منش دینی فرد و اعتقادات اوست نه انگیزه‌های دیگر.

2- دوستی به جهت مال و جمال ویا کشش‌های غریزی دیگر.

نوع اول؛این دوستی‌ها عبادت و از بهترین اعمال است . چنان‌چه در احادیث منقول از اهل بیت(ع) آمده است: هل الدین الا الحب؛ آیا دین جز محبت چیز دیگری است؟.

نوع دوم؛ این دوستی‌ها چنانچه موجب سد راه خدا گردد و احیانا آدمی را به انحراف بکشاند خطرناک ترین دام شیطان است که باید از آن پرهیز نمود و تنها آن را معبری برای درک جلال و جمال خداوند قرارداد. ممکن است گلی زیبا انسان را فریفته و مجذوب خویش کند ولی عاقل کسی است که در ورای زیبایی گل جمال خالق گل را ببیند و از این حجاب عبور کرده تا ملکوت را مشاهده نماید. در مورد علاقه شما به دوستانتان احتمال می‌رود دو غریزه بایکدیگر تداخل نموده‌اند: 1- غریزه زیباپسندی، 2- غریزه جنسی.

در رابطه با مشکلی که با آن مواجه هستید توجه به چند نکته الزامی است:

1) دوست و دوست یابی از نیارهای واقعی زندگی است و دارای فلسفه خاصی است. اما آنچه مهم است این که در این راستا همچون دیگر جنبه‌های زندگی رعایت اعتدال لازم وضروری است. به عبارت دیگر: علاقه شما به دوستتان احساسی پاک و لطیف است اما همواره باید عواطف با تعقل همراه باشند. ولی به نظر می‌رسد عقل و منطق این مقدار علاقه را تأیید نکند.

2) انسان در برابر هر یک از نعمت‌های الهی - از جمله دوست خوب - همواره باید بداند که بالاخره روزی آن را از دست خواهد داد. بنابراین دل سپاری در برابر هر چیز باید به گونه‌ای باشد که فقدانش موجب آزار انسان نگردد.

3) سعی کنید با افراد دیگر صلاحیت‌دار طرح دوستی بریزید و روابط اجتماعی خود را افزون سازید تا عمل جانشینی به طور عادی انجام گیرد.

4) حالت شما تا حدودی از مظاهر تجرد در جوانی است و اقدام به مسأله ازدواج به کلی مشکل شما را ریشه کن خواهد ساخت.
www.morsalat.com





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین