تفاهم والدین چه نقشی در رشد وتربیت کودک دارد؟

من و همسرم در بیشتر مسائل زندگی تفاهم نداریم و این مسئله فرزندانم را گمراه و سرگردان کرده است.
اگر قبل از ازدواج اجازه پیدا می کردم تا با نقطه نظرها و اعتقادات همسرم بیشتر آشنا شوم، این مشکلات پیش نمی آمد و فرزندانمان هم قربانی تفاهم نداشتن ما نمی شدند.
در مواردی با همسرم در مورد تربیت فرزندان تفاهم ندارم ولی در حضور کودکان عنوان نمی کنم. این روش باعث موفقیت ما در زندگی شده است و چون فرزندانم از اختلاف نظرهای ما آگاه نمی شوند، همیشه شاد و آرام هستند.
نبود تفاهم بین پدر و مادرم باعث شده من و برادرم در مدرسه و خانه با مشکلات زیادی روبرو شویم.
تربیت و پرورش فرزندان از مهم ترین وظایف والدین محسوب می شود و هماهنگی والدین در شیوه های تربیتی تأثیر به سزایی در تربیت صحیح فرزندان دارد. مشکلات والدین بر روی نوجوانان اثرات سویی داشته و آن ها را از موفقیت های تحصیلی و اجتماعی باز می دارد. فرزندان براساس نوع تربیتی که والدینشان به آن ها اعمال کرده اند در جامعه حضور می یابند و در بین هم نوعان خود زندگی می کنند. بیشتر ما زمانی که رفتار ناشایستی از کسی می بینیم، می گوئیم تربیت خانوادگی ندارد که این جمله از نظر علمی نادرست است زیرا هر خانواده شیوه تربیتی خاصی دارد حتی اگر این شیوه با تربیت بسیاری از افراد جامعه سازگاری نداشته باشد.
کودکان از همان آغاز تولد مستعد و آماده پذیرش هر گونه شیوه تربیتی هستند بنابراین والدین برای داشتن فرزندانی صالح و با تربیت باید از همان روزهای آغاز مراقب رفتار خود در حضور کودکان باشند. زیرا حتی جنین در رحم مادر هم از برخورد والدین و اطرافیان تأثیر می گیرد.
خانواده هایی که دچار بی نظمی و هرج و مرج رفتاری هستند و گاهی سخت گیر، گاه آسان گیر و زمانی متعادل رفتار می کنند، فرزندانی خواهند داشت که نه تنها در تصمیم گیری و ارتباط با اعضای جامعه دچار مشکل می شوند بلکه نمی توانند با والدینشان نیز ارتباطی مسالمت آمیز، آرام و دوستانه برقرار کنند. این افراد در بیشتر مواقع برای تعیین خوب و بد یا درست و نادرست دچار تردید می شوند چون والدینشان گاه رفتاری را تشویق و گاه همان رفتار را تنبیه می کنند.
بیشتر زوجین تا قبل از تولد فرزندانشان تفاهم بسیاری با هم دارند اما پس از تولد کودک به دلیل افزایش حساسیت ها و علاقه زیاد به کودک، هر یک برای نگهداری و تربیت فرزندشان شیوه خاصی را پیش می گیرند. در عصر حاضر که والدین به دلیل مشغله کاری زمان کمتری را کنار فرزندانشان سپری می کنند، باید در همان زمان کم، کیفیت رابطه خود را بهبود بخشند و رفتاری آرام، متعادل و دوستانه با فرزندان خود داشته باشند.
در خانواده هایی که مادر تمام وقت خود را در منزل به سر می برد به دلیل یکنواختی محیط زندگی و کنجکاوی بی اندازه کودکان به هیجان و بازی و کمبود فضای منازل و ... مشکلاتی برای مادران پیش می آید و به دلیل خستگی بی اندازه، گاهی برخوردهایی جدی، خشن و غیر معقول از خود نشان می دهند. برخی از کودکان مادران خود را فقط در حضور پدران، مهربان و خوشحال می بینند که این نوع رفتار نه تنها بین کودکان و مادر فاصله زیادی ایجاد می کند بلکه باعث می شود فرزندان در نبود پدر، از مادر حرف شنوی نداشته باشند.
در خانواده هایی که والدین هر دو، شاغل هستند پدر و مادر به دلیل این که زمان کمتری کنار فرزندانشان هستند نمی توانند در انتخاب شیوه تربیتی با هم هماهنگی داشته باشند و این نبود هماهنگی مشکلات زیادی را ایجاد می کند و گاهی هرج و مرج در این خانواده ها باعث می شود کودکان به دوستان ناباب، مواد مخدر، فرار از منزل و ... روی آورند.
والدین نباید در صورت نبود تفاهم در حضور فرزندانشان به مشاجره، قهر و دعوا بپردازند و باید توجه داشت که فرزندانی که در خانواده های تک سرپرست زندگی می کنند بسیار متعادل تر از فرزندانی هستند که در خانواده هایی با پدر و مادر ولی پر مشاجره رشد می یابند.
اگر زوجین جوان قبل از بارداری به مطالعه و تحقیق در رابطه با شیوه های تربیتی کودکان بپردازند و با پیدا کردن شیوه ای مناسب، هماهنگی خود را در اجرای اصول تربیتی حفظ کنند، می توانند به داشتن فرزندانی نیک، پرورش یافته و صالح امیدوار و مطمئن باشند. آنان باید تربیت فرزندان را جدی بگیرند و تا زمانی که آمادگی لازم برای پذیرش مسئولیت و هماهنگی در شیوه های تربیتی را پیدا نکرده اند، نباید برای بچه دار شدن تصمیم بگیرند. مشاجره والدین در حضور فرزندان باعث تضعیف روحیه و سلب آرامش در فرزندان شده و فرزندان احساس کمبود محبت، سرگردانی و ... می کنند که آینده آن ها را تهدید می کند. تنبیه و تشویق های به موقع پدر و مادر باعث می شود فرزندان بتوانند رفتار درست و نادرست را بشناسند و در تشخیص خوب و بد با مشکل جدی روبرو نشوند.اگر والدین در تربیت فرزندان بتوانند با هم هماهنگی داشته باشند اطرافیان هم اجازه دخالت بی موقع و نامناسب را نخواهند داشت و فرزندان با یک شیوه تربیتی مناسب به طور متعادل رشد می یابند. تأثیر محیط نیز بر کودکانی که با روشی مناسب و صحیح تربیت می شوند، کم و کنترل شده خواهد بود.
www.eporsesh.com